tag:blogger.com,1999:blog-29943941294853511412024-03-28T01:53:10.792+02:00Παρδαλό ** αυτό που έχει πολλά (συχνά έντονα) χρώματα ανακατεμένα,
το ποικιλόχρωμοΠαρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.comBlogger256125tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-65412047268681954702014-07-25T22:10:00.001+03:002014-07-25T22:13:51.277+03:00Τα πράγματα έχουν τη δική τους ζωή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: right;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div style="text-align: right;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]--><a href="http://www.livanis.gr/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%B5%CF%82-%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%AD%CE%BB-%CE%93%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%95%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%8C-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%AC_p-253981.aspx" target="_blank"><b><span style="color: blue;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες</span></span></span></b></a></div>
<div style="text-align: right;">
<a href="http://www.livanis.gr/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%B5%CF%82-%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%AD%CE%BB-%CE%93%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%95%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%8C-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%AC_p-253981.aspx" target="_blank"><b><span style="color: blue;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></span></b></a></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: right;">
<a href="http://www.livanis.gr/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%B5%CF%82-%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%AD%CE%BB-%CE%93%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%95%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%8C-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%AC_p-253981.aspx" target="_blank"><b><span style="color: blue;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">"Εκατό χρόνια μοναξιά"</span></span></span></b></a></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b><span style="color: blue;">
</span></b></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-UaAt-6AeQj0/U9KollgUiBI/AAAAAAAAELM/_P2-5DvauZE/s1600/cb9db678f865386fddedf68c6ebc5fec.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-UaAt-6AeQj0/U9KollgUiBI/AAAAAAAAELM/_P2-5DvauZE/s1600/cb9db678f865386fddedf68c6ebc5fec.jpg" height="200" width="146" /></a></span></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> Πολλά χρόνια αργότερα, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα,
ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία θα θυμόταν εκείνο το μακρινό απόγευμα που
ο πατέρας του τον είχε πάει να γνωρίσει τον πάγο. Το Μακόντο ήταν τότε ένα
χωριό με είκοσι σπίτια από πηλό και καλάμια, χτισμένα σε μια κοίτη με λείες
πέτρες, άσπρες και τεράστιες, σαν προϊστορικά αβγά. Ο κόσμος ήταν τόσο
νεόπλαστος, ώστε πολλά πράγματα δεν είχαν όνομα και για να τα αναφέρεις έπρεπε
να τα δείξεις με το δάχτυλο. </span></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Κάθε χρόνο, το Μάρτη, μια
οικογένεια κουρελιάρηδων τσιγγάνων έστηνε τη σκηνή της κοντά στο χωριό και, με
μεγάλη φασαρία, με σφυρίχτρες και
νταούλια, επιδείκνυε τις καινούριες εφευρέσεις. Στην αρχή, είχαν φέρει το
μαγνήτη. Ένας σωματώδης τσιγγάνος με άγρια γενειάδα και χέρια σαν σπουργίτια,
που παρουσιάστηκε με τ’ όνομα Μελκίαδες,
έκανε μια εντυπωσιακή δημόσια επίδειξη του πράγματος που ο ίδιος ονόμαζε το
όγδοο θαύμα των σοφών αλχημιστών της Μακεδονίας. Άρχισε να γυρίζει από σπίτι σε
σπίτι σέρνοντας δύο μεταλλικές πλάκες κι όλος ο κόσμος τα ’χασε βλέποντας
κατσαρόλες, τηγάνια, τσιμπίδες και μαγκάλια να πέφτουν από τη θέση τους και τα
ξύλα να τρίζουν, καθώς απελπισμένα τα καρφιά κι οι βίδες προσπαθούσαν να
ξεκαρφωθούν, κι ακόμα και αντικείμενα χαμένα από πολύ καιρό εμφανίστηκαν από
εκεί που πιο πολύ τα ’χαν γυρέψει, για να συρθούν με εκκωφαντική αταξία πίσω απ’
τα μαγικά σίδερα του Μελκίαδες. «Τα πράγματα έχουν τη δική τους ζωή», διαλαλούσε
ο τσιγγάνος με τραχιά προφορά, «φτάνει μόνο να ξυπνήσεις την ψυχή τους». </span></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο Χοσέ Αρκάδιο Μπουενδία, που η
αχαλίνωτη φαντασία του κάλπαζε πάντα πιο μακριά απ’ τη σοφία της φύσης, ακόμα
και πέρα κι από τα θαύματα και τη μαγεία, σκέφτηκε πως θα μπορούσε ν’
αξιοποιήσει αυτή την άχρηστη εφεύρεση για να ξεριζώσει το χρυσάφι απ’ τα
σπλάχνα της γης. Ο Μελκίαδες, που ήταν τίμιος άνθρωπος, τον προειδοποίησε: «Δεν
κάνει γι’ αυτή τη δουλειά». Ο Χοσέ Αρκάδιο Μπουενδία όμως δεν πίστευε εκείνη την
εποχή στην τιμιότητα των τσιγγάνων. Κι έτσι, αντάλλαξε το μουλάρι του κι ένα
κοπάδι κατσίκια με τις δύο μαγνητικές πλάκες. Η Ούρσουλα Ιγουαράν, η γυναίκα
του, που βασιζόταν σ’ εκείνα τα ζώα για να καλυτερέψει το πενιχρό εισόδημα του
νοικοκυριού τους, δεν κατάφερε να τον αποτρέψει. «Πολύ γρήγορα θα μας περισσεύει
χρυσάφι για να στρώνουμε και το δάπεδο της αυλής», απάντησε ο άντρας της.
Δούλεψε σκληρά πολλούς μήνες για ν’ αποδείξει πως οι ιδέες του ήταν σωστές.
Εξερεύνησε σπιθαμή προς σπιθαμή όλη την περιοχή, ακόμα και το βυθό του ποταμού,
σέρνοντας τις δυο σιδερένιες πλάκες και απαγγέλλοντας δυνατά το ξόρκι του
Μελκίαδες. Το μόνο που κατάφερε να ξεθάψει ήταν μια πανοπλία του δέκατου
πέμπτου αιώνα, που όλα της τα κομμάτια ήταν κολλημένα μ’ ένα στρώμα σκουριάς
και το εσωτερικό της αντηχούσε σαν μια τεράστια κολοκύθα γεμάτη πέτρες. Όταν ο
Χοσέ Αρκάδιο Μπουενδία και οι τέσσερις άντρες της εκστρατείας του κατάφεραν να
διαλύσουν την πανοπλία, βρήκαν μέσα της έναν απολιθωμένο σκελετό, που ’χε
κρεμασμένο στο λαιμό του ένα χάλκινο φυλαχτό με μια γυναικεία μπούκλα. </span></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: right; text-indent: 1cm;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: right; text-indent: 1cm;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]--><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: right;">
<b><span style="color: blue;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες</span></span></span></b></div>
<div style="text-align: right;">
<b><span style="color: blue;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></span></b></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: right;">
<b><span style="color: blue;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">"Εκατό χρόνια μοναξιά"</span></span></span></b></div>
<div style="text-align: right;">
<b><span style="color: blue;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span></span></b></div>
<br /></div>
Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-80543604341377977862014-07-25T20:00:00.000+03:002014-07-25T20:00:14.475+03:00...αμόλησε κάτι άλλο που δεν ήτανε πάντως ψέμα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: right;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-x0P0q_R9o-4/U9KH1UlypCI/AAAAAAAAEK8/0StefxsqE_o/s1600/darkness_by_S_K_M_N.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-x0P0q_R9o-4/U9KH1UlypCI/AAAAAAAAEK8/0StefxsqE_o/s1600/darkness_by_S_K_M_N.jpg" height="150" width="200" /></a><a href="http://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-1780-0" target="_blank"><span style="color: blue;"><b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ιωάννα Καρυστιάνη</span></span></b></span></a></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: right;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><a href="http://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-1780-0" target="_blank"><span style="color: blue;"><b>"Μικρά Αγγλία"</b></span></a> </span></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"> Μπορεί να ήταν οι αναθυμιάσεις, ανάβουνε με την υγρασία
τα στάρια και στο χαπιάρισμα γίνονται ζαβομάρες, μπορεί και να ‘φταιγε το
παστό, καούρα τον έπιασε τον Σάββα Σαλταφέρο, μα δεν του πήγαινε ν’ αφήσει
μονάχο τον Νικηφόρο στο αμπάρι, αγγάρεψε το βαφτιστηράκι του τον Στέλιο, με
πλάτες, ποντίκια κι οι δυο, πιάστε να τον αποθέσουμε στην πλώρη, δέκα λεπτών
δουλειά. </span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span> </span>Με το
τσιγάρο στο χέρι, κουκουλωμένος τη νιτσεράδα για το αγιάζι, ξενύχτησε δίπλα στο
φέρετρο. </span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span> </span>Σκίζανε το
νερό, τσιμουδιά ο Ατλαντικός.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span> </span>Του
πετούσε τις γόπες, ρίξε μια τζούρα κι εσύ, ρε ρουφήχτρα ατελείωτη, πού να
προλάβουνε να πιάσουνε λιμάνι, από Καριπίσο ως Παραμαρίμπο τρία μερόνυχτα
μπάρκος και ο Νικηφόρος τετέλεσται, από κάτι σαν βρογχοπνευμονία.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span> </span>Στουπέτσι
το στόμα από τα τσιγάρα, κάτι περουβιάνικα σκάρτα, δυο πακέτα κάπνισε ο
Σαλταφέρος, το χάραμα ακούμπησε στα πόδια του νεκρού την κασετίνα, τέσσερα
είχανε απομείνει, πήγε στην καμπίνα κι άφησε το μαρκόνη του να χαζέψει για
τελευταία φορά την ανατολή μόνος, μόνος κατάμονος είναι ο καθένας σ’ αυτή τη
ζωή, σκεφτόταν ο καπετάνιος, ο Νικηφόρος τέρμα και οι λοιποί παρόντες, παρόντες
στο Παραμαρίμπο και με παρά, όσο για την ξινή, δεκαπέντε χρόνια κατεβασμένα τα
μούτρα κι επειδή η ζωή δεν είναι διά δυο, θα ροκάνιζε τη σύνταξη να φαρδαίνει
κι άλλο ο κώλος της, ενώ ο Νικηφόρος ο ακαταπόνητος, ο χρυσόκαρδος, ο άριστος
θαλασσινός, ο περιζήτητος ασυρματιστής της εταιρείας, που οι γυναίκες στα
λιμάνια, αν και σκορδοφάγο, τον κερνάγανε έναν πούτσο τζάμπα, πήρε δρόμο στα
σαράντα ένα του. </span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span> </span>Τρία
χρόνια πριν, το ’26, ο Σαλταφέρος είχε λάβει από Άνδρο φάκελο με φωτογραφία, η
Μίνα με τις κόρες, Όρσα και Μόσχα, στη φαρδιά σκάλα της διπλανής Μεγαλόχαρης,
Τήνος, και πίσω δυο λόγια σκέτη ξεραΐλα, να υπομένει τις δυσκολίες προς χάριν
αποκαταστάσεων Ορσαλίας και Μόσχας και η Παναγία δεν παραπονείται διά την
απουσία σου. </span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span>
</span>Άντεν-Βομβάη κάνανε τότε, νίτρα, λύσσιαξε ξάφνου ο Ινδικός, μπατάρισε το
ΘΕΟΜΗΤΩΡ, τέσσερα μερόνυχτα παζάρι με το Χάρο, ξεγραμμένοι οι άνθρωποι,
ξεγραμμένοι είκοσι δυο άντρες, κι όταν κάποτε κόπασε το όργιο και φέρανε το
βαπόρι σε λογαριασμό, ο καπετάνιος καιγότανε να διώξει από πάνω του το μυστικό,
Το πλήρωμα πατριωτάκια οι μισοί και πάνω, κι ο Σαλταφέρος εν πλω βαστούσε αποστάσεις
για να μη χαλάει η πειθαρχία. Δεν μπορούσε λοιπόν να βρει τον τρόπο, το θάρρος,
έλα, βρε Χρηστάκη, σπάσε μου δυο αυγά μάτια στο σαχάνι, να πει του μάγειρα, που
κι αυτός δημιούργησε μια παρόμοια κατάσταση στη Χιλή, και βουτώντας στον κρόκο
να τα ιστορήσει χαρτί και καλαμάρι, κάποιος να ξέρει, διά παν ενδεχόμενο, ας
είναι κι ο Χρηστάκης, καλός άνθρωπος, και για να μην ξεβολεύεται, ο αθεόφοβος,
ευσυγκίνητος κιόλας, μάνα και κόρες, τις Χιλιάνες στο Βαλπαραΐσο, τις φώναζε
Φρόσω, Τασούλα, Βαγγελιώ, όπως τις άλλες, κάτω στο Αιγαίο. </span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span> </span>Μιαν άλλη
αγάπη, μόνο του Νικηφόρου μπορούσε να την εξομολογηθεί, είχανε κάτι μητρικό τα
μάτια του, καστανά και συνηθισμένα, ξεμοναχιάζανε όσους βάραινε μυστικό,
ακούμπησέ το σ’ εμένα, ψιθυρίζανε, και μείνε ήσυχος, τσιμπούσανε μια μπουκιά
κασέρι, για να σου πω λοιπόν, έκανε ο καπετάνιος, μα τελευταία στιγμή, σαν να
μούδιασε η γλώσσα του, ξέρεις, βρε συ, όταν πέφτουμε σε τυφώνες, το
βαφτιστηράκι μου νοιάζομαι πιο πολύ, ορφανό και μοναχοπαίδι, από δώδεκα χρονώ
το σέρνω στις θάλασσες και η μάνα του του τρέφει άρρωστο πάθος, αμόλησε κάτι
άλλο που δεν ήτανε πάντως ψέμα. </span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="MsoNoSpacing">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span> </span>Ο
μακαρίτης δεν το ’χαψε, έπιανε αυτός τα ραδιοσήματα των ψυχών, λας <i>σενιάλες ντελ άλμα</i>, ίσια στα μάτια τον
κοίταξε, μέχρι που ο Σαλταφέρος τα κατέβασε στο πιατάκι με το τυρί, κι αυτός,
κυκλώνοντας με το πάσο του τον αναπαυμένο πια ορίζοντα, έπιασε να
σιγανοτραγουδάει, <i>φύσα μαϊστραλάκι μου
και φέρε το πουλάκι μου</i>, πάντα με το τσιγάρο το βαρύ στο χέρι. </span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: right;">
<span style="color: blue;"><b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ιωάννα Καρυστιάννη</span></span></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: right;">
<span style="color: blue;"><b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">"Μικρά Αγγλία" </span></span></b></span></div>
<span style="color: blue;">
</span><div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: right;">
<span style="font-size: small;"> </span></div>
</div>
Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-25711338859279078342009-01-02T22:16:00.002+02:002009-01-02T22:26:49.801+02:00<div style="text-align: center; color: rgb(0, 102, 0);"><span style="font-size:x-large;"><b>42 συγγραφείς</b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color:white;">.</span></div><div style="text-align: center;color:blue;"><span style="font-size:x-large;"><b>56 βιβλία </b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color:white;">.</span></div><div style="color: rgb(204, 0, 0); text-align: center;"><span style="font-size:large;"><b>252 αποσπάσματα</b></span></div><div style="text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SV52hiVWBzI/AAAAAAAAD4o/FylRkt5oUMo/s1600-h/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="http://1.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SV52hiVWBzI/AAAAAAAAD4o/FylRkt5oUMo/s320/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.JPG" width="475" border="0" height="446" /></a></div><div style="text-align: center;"></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-88350113016244666462008-12-28T09:04:00.001+02:002008-12-29T16:01:55.605+02:00117. Ο παρεκβατικός<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SVPBXm-yF5I/AAAAAAAAD3g/m363aNYFzjQ/s1600-h/28.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="162" src="http://2.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SVPBXm-yF5I/AAAAAAAAD3g/m363aNYFzjQ/s320/28.jpg" width="211" /></a></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%9B%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82">Ανδρέας Λασκαράτος</a><o:p></o:p></b></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><a href="http://www.ligas-books.gr/shop/component/page,shop.product_details/flypage,shop.flypage/product_id,62/category_id,64/option,com_virtuemart/Itemid,95/">«Ιδού ο άνθρωπος»</a><o:p></o:p></b></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο παρεκβατικός δεν κρατεί μίαν ισιόδρομη γραμμή στην ομιλίαν του· αλλά στην διεξαγωγήν της σκοντάβει κάθε τόσο απάνου σε κάτι που κ’ εκειό τον ενδιαφέρει, και κάνει παρένθεση στην ομιλία του, για να ’πη και για ’κείνο κάτι.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">’Ξαναμπαίνει στην κυρίαν ομιλίαν του· αλλά και πάλιν απαντά άλλο που δεν θέλει να παραλείψη, και κάνει άλλην παρέκβασην, δια να σου διηγηθή εν συνόψει κ’ εκείνο.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">’Ξανάρχεται στο προκείμενον· και πάλε ιδού κάτι άλλο δια το οποίον τού χρειάζεται νέα παρέκβαση.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Εξακολουθεί και διεξάγει με τον αυτόν τρόπον την όλην ομιλίαν του. Ώστε, αν εις το τέλος εγράφοντο όλες οι παρέκβασες από ένα μέρος και η κυρία ομιλία από το άλλο, ήθελ’ ευρεθεί η κυρία ομιλία να βαστά τον ολιγώτερον τόπο.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Συνηθεί δε να κάνη και παρέκβασες εις τες παρέκβασές του, ’σαν πως η μία να γεννά μίαν άλλην, και πάλε η Θυγατέρα-Παρέκβαση να δίνη Εγγονιά στη Νόννα Παρέκβαση, και το χάος αυξάνει.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Έτσι, πολύ συχνά συμβαίνει στον τοιούτον, να χάνεται μέσα στους δεδάλους των παρεκβάσεων, και να μην ευρίσκη πλέον τον δρόμον να επιστρέψη στο κύριόν του προκείμενον, το οποίον ήδη εξέχασε. Τότε αποτείνεται στους ακροατάς του ― «Α, ναι· τι έλεγα» ― Αλλά και τούτοι λησμονούν περί τίνος τους ομιλούσε· και τότε η χασμωδία λαβαίνει διάστασες κολοσαίες.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο παρεκβατικός δεν γνωρίζει την αξίαν μιας ισιόδρομης ομιλίας καθαρής από παρέκβασες, και συσφιγμένης εις μίαν δυνατήν και αποτελεσματική ενώτητα. Έτσι θέλ’ είναι πάντοτε βαρετός εις τους ακροατάς του, και επιζήμιος εις τον εαυτόν του.</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><b>Ανδρέας Λασκαράτος<o:p></o:p></b></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue;">«Ιδού ο άνθρωπος»</span><o:p></o:p></b></div><br />
<div style="color: orange; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: xx-small;">Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο,<a href="http://pardalo61.blogspot.com/search/label/%CE%9B%CE%91%CE%A3%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%91%CE%A3%20%22%CE%99%CE%B4%CE%BF%CF%8D%20%CE%BF%20%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82%22"> εδώ</a></span></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-85501192906903254352008-12-27T09:04:00.001+02:002008-12-29T16:01:29.319+02:00Στο Χριστό, στο Κάστρο (Μέρος 6ο)<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SVO_z0mJ_HI/AAAAAAAAD3Y/ZwtAKbXs3zQ/s1600-h/27.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="163" src="http://2.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SVO_z0mJ_HI/AAAAAAAAD3Y/ZwtAKbXs3zQ/s320/27.jpg" width="210" /></a></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b>Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης<o:p></o:p></b></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b>«Στο Χριστό, στο κάστρο»<o:p></o:p></b></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="color: white; text-indent: 24pt;"><b>.</b></div><div class="MsoNormal" style="color: white; text-indent: 24pt;"><b>.</b></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/1.html"><span style="font-size: xx-small;"><b>Μέρος 1ο</b></span></a></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/2.html"><span style="font-size: xx-small;"><b>Μέρος 2ο</b></span></a></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/3.html"><span style="font-size: xx-small;"><b>Μέρος 3ο</b></span></a></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/4.html"><span style="font-size: xx-small;"><b>Μέρος 4ο</b></span></a></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/5.html"><span style="font-size: xx-small;"><b>Μέρος 5ο</b></span></a></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><b><span style="color: white;">.</span><br />
</b></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;"><b>Μέρος 6ο<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αίφνης ηκούσθησαν φωναί έξωθεν του ναού. Εξήλθον τινές των ανδρών να ίδωσι τι τρέχει. Εξήλθε κι’ η θεια το Μαλαμώ, κι’ ο κυρ-Αλεξανδρής έμεινε με τα γυαλιά εις τα όμματα, βλέπων προς την θύραν αριστερά του, και διέκοψε την ψαλμωδίαν. Ο παπάς έρριψεν αυστηρόν βλέμμα προς τον ψάλτην και τον εκάρφωσεν εις την θέσιν του.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Τας φωνάς είχον ρίξει ο είς των αιπόλων και ο είς των υλοτόμων, οίτινες έτυχον καθήμενοι παρά τον πυρσόν, ανατολικώς του ναΐσκου. Δια των φωνών τούτων είχον απαντήσει εις τινάς κραυγάς ελθούσας απ’ αντικρύ, εκ της θαλάσσης.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Εκεί, εν μέσω του Κάστρου και της βραχώδους ακτής του Κουρούπη, εσχηματίζετο επισφαλής όρμος, ο Μικρός Γιαλός. Αι κραυγαί ήρχοντο ακριβώς εκ της γειτονίας των αποσπασμένων βράχων και σκοπέλων υπό την φοβεράν ακτήν του Κουρούπη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Παρήλθε πολλή ώρα εωσού εννοήσωσι τι τρέχει. Όλοι σχεδόν οι εκκλησιαζόμενοι είχον εξέλθει του ναού. Έμειναν μόνοι ο ιερεύς, όστις εκρατείτο ακλόνητος εις το χρέος του, φορεμένος ήδη τα ιερά άμφια, ετοιμαζόμενος να προσέλθη εις την προσκομιδήν, και ο κυρ-Αλεξανδρής, τον οποίον εκράτει το βλέμμα του ιερέως.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Εν τούτοις, κατ’ εικασίαν μάλλον ή εκ βεβαίας πληροφορίας, ενόησαν, ότι εκεί, υπό τον Κουρούπη, είχε προσαράξει πλοίον, από του πελάγους ερχόμενον. Η σελήνη είχε δύσει, και ο πυρσός δεν έρριπτε πόρρω το φως. Έβλεπον αμυδρώς εκεί απέναντι, εις απόστασιν μιλίου σχεδόν, επί του μαυρισμένου όγκου των αλικτύπων βράχων, έβλεπον σώμα τι αμυδρώς κινούμενον, μελανώτερον των βράχων. Αντήχουν εν τη σιγή της νυκτός, μεγεθυνόμεναι από τας ηχούς, κραυγαί αγωνίας και ταραχής, όμοιαι μ’ εκείνας τας οποίας εκχύνουσι κινδυνεύοντες άνθρωποι ή ναυαγοί σαστισμένοι.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Οι άνδρες έσπευσαν να ρίψωσιν επί της πυράς όσα κλαδία είχον πρόχειρα ακόμη σχηματίζοντες ογκωδεστέραν την φλόγα. Άλο μέσον βοηθείας δεν είχον ταχύ. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Εν τούτοις ο Στεφανής ο πορθμεύς και ο Μπάντας και ο Νυφιώτης ο Γιάννης και ο Αργύρης και ο αδελφός του έλαβον ανά ένα δαυλόν και τα δύο φανάρια, και απεφάσισαν να κατέλθωσι τρέχοντες εις τον Μικρόν Γιαλόν. Αλλ’ εάν ο κρημνώδης δρομίσκος δεν ήτο χιονισμένος, θα εχρειάζετο σχεδόν ημισεία ώρα δια να κατέλθη τις εκεί από το Κάστρον, και τώρα οπού ήτο χιονισμένος, και ήτο νυξ, τρίτη ώρα μετά τα μεσάνυκτα, ούτε μία ώρα δεν θα ήρκει. Εις μίαν δε ώραν ηδύναντο να κατασυντριβώσι δεκάδες πλοίων και να πνιγώσιν εκατοντάδες ανθρώπων.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ουχ ήττον οι άξεστοι εκείνοι άνθρωποι, εκ της αυθορμήτου εκείνης φιλανθρωπίας, ήτις είναι οιονεί φυσική ορμή, ως συμπάθεια της σαρκός προς την σάρκα, και είναι το πρώτον και τελευταίον αίσθημα το συγκινούν την καρδίαν, μετά την πρώτην έκπληξιν, και πριν προφθάσασα πνεύση η παγερά πνοή της φιλαυτίας και αδιαφορίας, οι άνθρωποι, λέγω, έλαβον τους δαυλούς των κι’ έτρεξαν έξω της πύλης και της γεφύρας, και ήρχισαν να τρέχωσι τον κατήφορον.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Οι λοιποί, μείναντες επάνω, ησχολούντο ν’ ανανεώσιν ολονέν την φλόγα, μη παύοντες να ρίπτωσι ξηρά κλαδιά εις το πυρ.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο ιερεύς εβράδυνεν επίτηδες εις την Πρόθεσιν, κι’ εμνημόνευσε την πρωίαν εκείνην όσα ονόματα είχεν αποθαμένα, ου μόνον τα ιδικά του και των ελθόντων πανηγυριστών, αλλά και όλων των ενοριτών του, ου μόνον όσα είχε γραφτά, αλλά και όσα εκ μνήμης εγνώριζεν· εγνώριζε δ’ εκ μνήμης όλα τα ονόματα της πολίχνης, αποθαμένα και ζωντανά. Εδεήθη και υπέρ διασώσεως του κινδυνεύοντος πλοίου περί ου, χωρίς να ζητήση εξήγησιν, αμέσως είχεν εννοήσει τα συμβάντα.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Τέλος αι κραυγαί μικρόν κατά μικρόν έπαυσαν, ησυχία επήλθεν. Εφάνη, ότι βωβή συμφορά είχεν ενσκήψει, ή ότι η δυσχέρεια έλαβε πέρας. Δύο άλλοι άνδρες ανησυχήσαντες εξήλθον έως την Αγίαν Κυριακήν, πέραν της ξυλίνης γεφύρας με δύο πυρσούς εις τας χείρας. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Παρήλθεν ολίγη ώρα· ο ιερεύς αργά-αργά εμβήκεν εις την λειτουργίαν, ελπίζων να ήρχοντο εν τω μεταξύ και οι απόντες. Αλλ’ η λειτουργία προυχώρει, και ψυχή δεν εφαίνετο. Τέλος εις το «Μετά φόβου Θεού», επέστρεψαν πρώτοι οι τελευταίοι εξελθόντες προς επισκόπησιν, είτα εισήλθεν ο μπαρμπα-Στεφανής και οι μετ’ αυτού καταβάντες εις τον αιγιαλόν, και μετ’ αυτών τρεις άγνωστοι με ναυτικά ενδύματα και με κηρωτούς επενδύτας. Έφθασαν όλοι ακριβώς όπως ασπασθώσιν τας εικόνας και λάβωσι το αντίδωρον.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ενώ ο κυρ-Αλεξανδρής ανεγίγνωσκε το «Ευλογήσω τον Κύριον», οι άνδρες εξηγούντο ταπεινή τη φωνή τα συμβάντα. Το εξοκείλαν πλοίον ήτο το γολεττί του καπετάν-Κωνσταντή του Λημνιαραίου, αυτοπροσώπως παρόντος εκεί. Ο ίδιος, ανήρ μεσήλιξ, βραχύς το σώμα, με αδρόν μύστακα, διηγείτο τα εξής: προ δύο ημερών ήτο προσωρμισμένος εις την Δάφνην, τον μεσημβρινόν όρμον του Αγίου Όρους, αλλ’ ο βορειάς, τον εξούριασε, αι αλυσίδαι των αγκυρών του εκόπησαν υπό της βίας του ανέμου, και παρεσύρθη δια μιας δέκα μιλίων μακράν. Μάτην προσεπάθησε με όλας τας δυνάμεις του να προσεγγίση εις τον Κουφόν, τον γνωστόν όρμον της Συκιάς, του μεσαίου λαιμού της Χαλκιδικής, όπου άμα εισπλεύση τις δεν βλέπει πλέον πόθεν εισέπλευσεν, αλλ’ όπου δυσκόλως εισπλέει τις. Ο όρμος ομοιάζει με λίμνην μεσόγειον, μη έχουσαν ορατόν στόμιον, τόσον είναι ασφαλής. Και το γολεττί ξυλάρμενον, μετά ματαίας προσπαθείας, παρεσύρθη υπό της τρικυμίας προς τας νήσους, όπου την νύκτα εκείνην των Χριστουγέννων οι αγωνιώντες ναυβάται είδον έξαφνα φως, ως φάρον οδηγούντα, αυτούς τους πυρσούς, ους είχον ανάψει έμπροσθεν του ναΐσκου του Χριστού οι τραχείς αιπόλοι. Ο πυρσός εκείνος εφάνη προς αυτούς ως θείον πράγματι θαύμα, ως να εθερμαίνοντο περί αυτόν αγραυλούντες οι ποιμένες εκείνοι ακούσαντες το «Δόξα εν υψίστοις».</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Επλησίασαν, φερόμενοι μάλλον ή πλέοντες, προς το μέρος τούτο, και τότε εκινδύνευσαν να κατασυντριβώσιν εις τους βράχους του Κουρούπη. Ευτυχώς, δι’ επιτηδείου χειρισμού, απέφυγον την καταστροφήν, κι’ εκάθισαν το σκάφος εις τα ρηχά, επί της άμμου, όπου τόσον καλά ήτο εξησφαλισμένον, όσον δεν ηδύνατο να είναι με τας δύο αγκύρας του, τας μεινάσας ως ομήρους εις τον βυθόν του όρμου της Δάφνης.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Έφεξεν ο Θεός την χαρμόσυνον ημέραν, και οι αιπόλοι εφιλοτιμήθησαν να σφάξωσι και ψήσωσι δύο τρυφερά ερίφια, ενώ οι υλοτόμοι είχαν φέρει από το βουνόν πολλάς δεκάδας κοσσύφια αλατισμένα· και ο καπετάν-Κωνσταντής ανεβίβασεν από το γολεττί, το οποίον ουδένα κίνδυνον διέτρεχεν, όπως ήτο καθισμένον, αν δεν έπνεε νότος από της ξηράς να το απωθήση προς το πέλαγος, ανεβίβασε δύο ασκούς γενναίου οίνου και έν καλάθιον με αυγά και κασκαβάλι της Αίνου και ημισείαν δωδεκάδα όρνιθας και μικρόν βυτίον με σκομβρία. Και έφαγον πάντες και ηυφράνθησαν, εορτάσαντες τα Χριστούγεννα μετά σπανίας μεγαλοπρεπείας επί του ερήμου εκείνου βράχου. Την νύκτα εκοιμήθησαν εν μέσω αφθόνων πυρών, με αρκετά δε σκεπάσματα και καπότες, όσα και οι εκ της πολίχνης πανηγυρισταί είχον φέρει μεθ’ αυτών, και οι αιγοβοσκοί είχαν εις το Κάστρον και ο εκ Λήμνου φιλότιμος καραβοκύρης εκόμισεν από το πλοίον του. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Την επαύριον ο άνεμος εκόπασε, το ψύχος ηλαττώθη πολύ κι’ επωφελούμενοι την ανακωχήν του χειμώνος απεφάσισαν ν’ απέλθωσιν. Ο μπαρμπα-Στεφανής και ο υιός του μετά δύο άλλων βοηθών επανήλθον εις την μικράν αμμουδιάν υπό τα Μποστάνια, καθείλκυσαν την λέμβον, επέβησαν αυτής, και κάμψαντες το Κάστρο, την έφερον από Σοφράν εις το βορειανατολικόν μέρος. Τη βοηθεία της δυνατής βάρκας του μπαρμπα-Στεφανή και της μικράς φελούκας του Λημνίου κυβερνήτου, τόσοι βραχίονες συμπονήσαντες, δεν εβράδυναν να ξεκαθίσωσιν από την άμμον το γολεττί, το οποίον δεν είχε πάθει τίποτε, αλλ’ εφαίνετο ως μαλακώς πλαγιασμένον και αναπαυόμενον κατόπιν πολλών κόπων. Και αποχαιρετίσαντες τους αιπόλους, επεβιβάσθησαν οι μεν εις το γολεττί, οι δε εις την βάρκαν, πότε ρυμουλκουμένην, πότε ρυμουλκούσαν, και με ιστία και με κώπας πλέοντες, δια της βορειανατολικής οδού την φοράν ταύτην, ως συντομωτέρας και ευπλοωτέρας εις την κάθοδον, έφθασαν αισίως εις την πολίχνην.</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">ΤΕΛΟΣ</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><i><span style="font-size: 8pt;">(Περ. «Εστία», Ιαν. 1892, σ. 1 και 23)<b><o:p></o:p></b></span></i></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b>Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης<o:p></o:p></b></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b>«Στο Χριστό, στο κάστρο»<o:p></o:p></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-78470927255311777942008-12-26T09:04:00.000+02:002008-12-26T09:04:00.430+02:00Στο Χριστό, στο Κάστρο (Μέρος 5ο)<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STro3vIU_KI/AAAAAAAAD3Q/16ag34MlasQ/s1600-h/26.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="165" src="http://3.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STro3vIU_KI/AAAAAAAAD3Q/16ag34MlasQ/s320/26.jpg" width="210" /></a><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=34">Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=34">«Στο Χριστό, στο κάστρο»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><div style="color: white;"><span style="font-size: small;"><b>.</b></span></div><div style="color: white;"><span style="font-size: small;"><b>.</b></span></div><a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/1.html"><span style="font-size: xx-small;"><b>Μέρος 1ο</b></span></a><br />
<a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/2.html"><span style="font-size: xx-small;"><b>Μέρος 2ο</b></span></a><br />
<a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/3.html"><span style="font-size: xx-small;"><b>Μέρος 3ο</b></span></a><br />
<a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/4.html"><span style="font-size: xx-small;"><b>Μέρος 4ο</b></span></a><br />
<span style="font-size: small;"><b><span style="color: white;">.</span><br />
</b></span><br />
<span style="font-size: small;"><b>Μέρος 5ο<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Το φρούριον τούτο, όπερ αλλαχού περιεγράψαμεν, ήτο γιγαντιαίος βράχος, φυτρωμένος εκεί παρά το πέλαγος, προεκβολή της γης προς τον πόντον, ως να έδειχνε η ξηρά τον γρόνθον εις την θάλασσαν και να την προεκάλει· φοβερός μονοκόμματος γρανίτης, αλίκτυπος, όπου γλαύκες και λάροι ήριζον περί κατοχής, διαφιλονεικούντες πού αρχίζει η κυριότης τού ενός και πού σταματά η διακαιοδοσία τού άλλου. Προσφιλής σκοπός του Βορρά και των γειτόνων του, του Καικίου και του Αργέστου, ως το στάδιον ευρύ εκτείνεται αναμέσον της Χαλκιδικής, του Θερμαϊκού, του Ολύμπου και του Πηλίου· μεμονωμένος υψιτενής βράχος, εφ’ ου οι κάτοικοι εξ ανάγκης είχον κλεισθή δια φύλαξιν κατά των πειρατών και των βαρβάρων, εγκαταλιπόντες αυτόν έρημον μετά το 1821, ότε εκτίσθη η σημερινή μεσημβρινή πολίχνη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Μέχρι προ ολίγων ετών εσώζοντο ακόμη οικίαι τινές με τας στέγας και τα πατώματά των, εντός του φρουρίου, αλλά τελευταίον, η ολιγωρία των δημοτικών αρχών, ο όκνος των ανθρώπων εις το να επισκέπτωνται το Κάστρον συχνότερα, και η ασυνειδησία ολίγων τινών συλαγωγών, πλεονεκτών ή οικοδόμων, είχε καταστήσει ερειπίων σωρόν το Κάστρον. Εντεύθεν αμελήσαντες και οι εφημέριοι της σημερινής πολίχνης, άφηνον από ετών ήδη τον Ναόν της Χριστού Γεννήσεως κατ’ αυτήν την ημέραν της εορτής.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο ναός της Χριστού Γεννήσεως ήτο η παλαιά μητρόπολις του φρουρίου. Ο ναΐσκος, προ εκατονταετηρίδων κτισθείς, ίστατο ακόμη ευπρεπής και όχι πολύ εφθαρμένος. Ο παπα-Φραγκούλης και η συνοδεία του φθάσαντες εισήλθον τέλος εις τον ναόν του Χριστού και η καρδία των ηστάνθη θάλπος και γλυκύτητα άφατον. Ο ιερεύς εψιθύρισε μετ’ ενδομύχου συγκινήσεως το «Εισελεύσομαι εις τον οίκον σου», και η θεια το Μαλαμώ, αφού ήλλαξε την φ’στάνα της την βρεγμένην και εφόρεσεν άλλην στεγνήν, και το γ’νάκι της το καλό, τα οποία ευτυχώς είχεν εις αβασταγήν καλώς φυλαγμένα υπό την πρώραν της βάρκας, έδεσε μέγα σάρωθρον εκ στοιβών και χαμοκλάδων, και ήρχισε να σαρώνη το έδαφος του ναού, ενώ αι γυναίκαι αι άλλαι ήναπταν επιμελώς τα κανδήλια, και ήναψαν μέγα πλήθος κηρίων εις δύο μανουάλια, και παρεσκεύασαν μεγάλην πυράν με ξηρά ξύλα και κλάδους εις το προαύλιον του ναού, όπου εσχηματίζετο μακρόν στένωμα, παράλληλον του μεσημβρινού τοίχου, κλειόμενον υπό σωζομένου ορθού τοιχίου γείτονος οικοδομής, κι’ εγέμισαν άνθρακας το μέγα πύραυνον, το σωζόμενον εντός του ιερού βήματος, κι’ έθεσαν το πύραυνον εν τω μέσω του ναού, ρίψασαι άφθονον λίβανον εις τους άνθρακας. Και «ωσφράνθη Κύριος ο Θεός οσμήν ευωδίας».</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Έλαμψε δε τότε ο ναός όλος, και ήστραψεν επάνω εις τον θόλον ο Παντωκράτωρ με την μεγάλην και επιβλητικήν μορφήν, και ηκτινοβόλησε το επίχρυσον και λεπτουργημένον με μυρίας γλυφάς τέμπλον, με τας περικαλλείς τής αρίστης βυζαντινής τέχνης εικόνας του, με την μεγάλην εικόνα της Γεννήσεως, όπου «Παρθένος καθέζεται τα Χερουβείμ μιμουμένη», όπου θεσπεσίως μαρμαίρουσιν αι μορφαί του θείου Βρέφους και της Αμώμου Λεχούς, όπου ζωνταναί παρίστανται αι όψεις των αγγέλων, των μάγων και των ποιμένων, όπου νομίζει τις, ότι στίλβει ο χρυσός, ευωδιάζει ο λίβανος και βαλσαμώνει η σμύρνα, και όπου, ως εάν η γραφική ελάλει, φαντάζεταί τις, επί μίαν στιγμήν, ότι ακούει το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ».</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Εν τω μέσω δε κρέμαται ο μέγας ορειχάλκινος και πολύκλαδος πολυέλαιος, και ολόγυρα ο κρεμαστός χορός, με τας εικόνας των Προφητών και Αποστόλων, υφ’ ον ετελούντο το πάλαι οι σεμνοί γάμοι των χριστιανών ανδρογύνων. Και ολόγυρα αι μορφαί των Μαρτύρων, Οσίων και Ομολογητών. Ίστανται επί των τοίχων ηρεμούντες, αποθείς, οποίοι εν τω Παραδείσω ευθύ και κατά πρόσωπον βλέποντες, ως βλέπουσι καθαρώς την Αγία Τριάδα. Μόνος ο Άγιος Μερκούριος, με την βαρείαν περικεφαλαίαν του, με τον θώρακα, τας περικνημίδας και την ασπίδα, φαίνεται ολίγον τι εγαρσίως βλέπων και κινούμενος και δρων, εις τα δεξιά του ναού, εκεί όπου διατρυπά με το δόρυ του τον επί θρόνου καθήμενον ωχρόν Παραβάτην. Πελιδνός ο παράφρων τύραννος, με το βλέμμα σβήνον, με το στήθος αιμάσσον, μάτην προσπαθεί ν’ αποσπάση από το στέρνον του τον οξύ σίδηρον, και εξεμεί μετά της τελευταίας βλασφημίας και την μιαράν ψυχήν του. Γείτων της τρομακτικής ταύτης σκηνής παρίσταται γλυκεία και συμπαθεστάτη εικών, ο Άγιος Κήρυκος, τριετίζον παιδίον, κρατούμενον εκ της χειρός υπό της μητρός του, της Αγίας Ιουλίττης. Δια δώρων και θυσιών εζήτει ο διώκτης Αλέξανδρος να ελκύση το παιδίον, και δια του παιδίου την μητέρα. Αλλ’ ο παις, καλών την μητέρα του και υποψελλίζων του Χριστού το όνομα, έπτυσε τον τύραννον κατά πρόσωπον, κι’ εκείνος εξαγριωθείς εκρήμνισε το παιδίον από της μαρμαρίνης κλίμακος, όπου συνέτριψε το τρυφερόν και δια στεφάνους πλασθέν κρανίον. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Και εις την χιβάδα του ιερού βήματος, υψηλά, εφαίνετο στεφανωμένη υπό Αγγέλων η των Ουρανών Πλατυτέρα. Και κατωτέρω, περί το θυσιαστήριον, ίσταντο, άρρητον σεμνότητα αποπνέουσαι, αι μορφαί των Μεγάλων Πατέρων, του Αδελφοθέου, του Βασιλείου, του Χρυσοστόμου και του Θεολόγου, κι’ εφαίνετο ως να χαίρουν, διότι έμελλον ν’ ακούσωσι και πάλιν τας ευχάς και τους ύμνους της Ευχαριστίας, ους αυτοί εν Πνεύματι συνέθεσαν. Πέριξ δε και εντός και εκτός εικονίζετο περιτέχνως όλον το Δωδεκάορτον και τα Τάγματα των Αγγέλων και η Βρεφοκτονία, και οι κόλποι του Αβραάμ και ο Ληστής, ο επί του Σταυρού ομολογήσας.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;"><span style="color: white;">.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;"><span style="color: white;">.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Όταν έφθασαν εις το Κάστρον και εισήλθον εις τον Ναόν του Χριστού, τόσον θάλπος εθώπευσε την ψυχήν των, ώστε, αν και ήσαν κατάκοποι, και αν ενύσταζον τινές αυτών, ησθάνθησαν τόσον την χαράν τού να ζώσι και του να έχωσι φθάσει αισίως εις το τέρμα της πορείας των, εις τον ναόν του Κυρίου, ώστε τους έφυγε πάσα νύστα και πάσα κόπωσις. Οι αιπόλοι, ευρόντες ενασχόλησιν και πρόφασιν όπως καπνίζωσι καθήμενοι και ενίοτε όπως εξαπλώνωνται και κλέπτωσιν από κανένα ύπνον, τυλιγμένοι με τες κάπες των παρά το πυρ, είχον ανάψει έξω δύο πυρσούς, τον ένα έμπροσθεν του ιερού βήματος, τον άλλον προς το βόρειον μέρος. Εντός του ναού η θερμότης ήτο λίαν ευάρεστος, τη βοηθεία των έσωθεν κα έξωθεν πυρών. Και είχον σωρεύσει παμπόλλας δέσμας ξηρών ξύλων και κλάδων οι εκεί καταφυγόντες αιπόλοι, με τας ολίγας αίγας και τα ερίφιά των, όσα δεν είχον ψοφήσει ακόμη από τον βαρύν χειμώνα του έτους εκείνου, οι τραχείς αιπόλοι, οίτινες είχον σώσει και τους δύο υλοτόμους εκ του αποκλεισμού της χιόνος. Και είτα ο ιερεύς έβαλεν ευλογητόν, και εψάλη η λιτή τής μεγαλοπρεπούς εορτής, μεθ’ ο ο κυρ-Αλεξανδρής ήρχισε τας αναγνώσεις, και όσοι ήσαν νυσταγμένοι απεκοιμήθησαν σιγά εις τα στασίδια των, (Α! έμελλον άρα του Προφητάνακτος οι θεσπέσιοι ύμνοι από ψαλμών να καταντήσωσιν ανάγνωσις νυστακτική, και ως ανάγνωσις να παραλείπωνται όλως, ως φορτικόν τι και παρέλκον!), βαυκαλιζόμενοι από την έρρινον και μονότονον απαγγελίαν του κυρ-Αλεξανδρή. Ο αγαθός γέρων ήτο εκ του αμιμήτου εκείνου τύπου των ψαλτών, ων το γένος εξέλιπε δυστυχώς σήμερον. Έψαλλε κακώς μεν, αλλ’ ευλαβώς και μετ’ αισθήματος. Κανέν σχεδόν κώλον δεν έλεγεν ορθώς, ούτε μουσικώς, ούτε γραμματικώς. Πότε έν και ήμισυ κώλον τα ήνου εις έν, πότε δύο και ήμισυ τα διήρει εις τέσσαρα. Αλλά προτιμωτέρα η αμάθεια της δοκησισοφίας…</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αλλ’ ότε ο ιερεύς εξελθών έψαλλε το «Δεύτε ίδωμεν πιστοί, πού εγεννήθη ο Χριστός», τότε αι μορφαί των Αγίων εφάνησαν ως να εφαιδρύνθησαν εις τους τοίχους. «Ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ», και ο κυρ-Αλεξανδρής ενθουσιών έλαβε την υψηλήν καλάμην και έσεισε τον πολυέλαιον με τας λαμπάδας όλας ανημμένας. «Άγγελοι υμνούσιν ακαταπαύστως εκεί», κι’ εσείσθη ο ναός όλος από την βροντώδη φωνήν του παπα-Φραγκούλη μετά πάθους ψάλλοντος. «Δόξα εν υψίστοις λέγοντες τω σήμερον εν σπηλαίω τεχθέντι», και οι άγγελοι οι ζωγραφιστοί, οι περικυκλούντες τον Παντοκράτορα άνω εις τον θόλον, έτειναν το ους, αναγνωρίσαντες οικείον αυτοίς τον ύμνον.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Και είτα ο ιερεύς επήρε καιρόν, και ήρχισε να προσφέρη τω Θεώ θυσίαν αινέσεως.</span><br />
<div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/6.html" style="color: orange;"><b><span style="font-size: xx-small;">Μέρος 6ο >>></span></b></a> <br />
</span></div></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης<o:p></o:p></b></span></div><div style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: Tahoma; font-size: 11pt; letter-spacing: 0.4pt;">«Στο Χριστό, στο κάστρο»</span></b></span></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-65113215269144607742008-12-25T19:04:00.000+02:002008-12-25T19:06:44.063+02:00Στο Χριστό, στο Κάστρο (Μέρος 4ο)<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrnsfPamOI/AAAAAAAAD3I/wn4_Tt3gGVM/s1600-h/25.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="144" src="http://4.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrnsfPamOI/AAAAAAAAD3I/wn4_Tt3gGVM/s320/25.jpg" width="210" /></a></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=34">Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=34">«Στο Χριστό, στο κάστρο»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><div style="color: white;"><span style="font-size: small;"><b>.</b></span></div><div style="color: white;"><span style="font-size: small;"><b>.</b></span></div><a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/1.html"><span style="font-size: xx-small;"><b>Μέρος 1ο</b></span></a><br />
<a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/2.html"><span style="font-size: xx-small;"><b>Μέρος 2ο</b></span></a><br />
<a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/3.html"><span style="font-size: xx-small;"><b>Μέρος 3ο</b></span></a><br />
<span style="font-size: small;"><b><span style="color: white;">.</span><br />
</b></span><br />
<span style="font-size: small;"><b>Μέρος 4ο<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Η ακριβής απόστασις από του μεσημβρινού λιμένος έως το βορεινότερον άκρον της νήσου, όπου έπλεον, θα ήτο ώς δέκα ναυτικών μιλίων. Ο παπάς έβλεπεν, ότι ήθελον νυκτώσει, πριν φθάσωσιν εις το Κάστρον. Ήτο μεσημβρία ήδη, και δεν έφτασσαν ακόμη εις την Κεχρεάν την ωραίαν μελαγχολικήν κοιλάδα, με τας ελαιοφύτους κλύτας, με τον Αραδιάν, τον πυκνόν δρυμώνα της, με το ρεύμα και τας πλατάνους και τους νερομύλους της. Όταν έφθασαν εις την Κεχρεάν, συνέβη εκείνο το οποίον ο μεν κακομάντης Πανάγος προέλεγεν, ο δε Στεφανής, δεν ηγνόει, και ο παπα-Φραγκούλης προέβλεπεν. Είτε τροπή εις τον μαΐστρον ήτο, είτε αποθαλασσιά και «μπουκάρισμα του κόρφου», τα κύματα ήρχισαν να ογκούνται κατάπρωρα του μικρού σκάφους, και η βάρκα με το λευκόν πανίον της, και με τον φλόκον και την αντένα της, ήρχισε να σκιρτά επί των κυμάτων, ομοία με Ελληναλβανόν χορεύοντα ηρωικούς χορούς, με τον λευκό χιτώνα ανεμίζοντα, με τον ένα βραχίονα τριγωνοειδή εις την μέσην, με τον άλλον υψιτενή και παίζοντα τα δάκτυλα. Αι γυναίκαι ήρχισαν να δειλιώσι. Η θεια το Μαλαμώ ηρώτα τον παπάν αν δεν ήτο καλόν ν’ αποβιβασθώσι και ανέλθωσιν εις την Παναγίαν την Κεχρεάν να λειτουργήσωσιν, όπως εορτάσωσιν εκεί τα Χριστούγεννα. Ο κυρ-Αλεξανδρής, ζαλισθείς, εζάρωσεν εις μίαν γωνίαν, και οι άλλοι επιβάται μεγάλως ανησύχουν. Μόνον δύο άνδρες δεν εδειλίασαν, ο μπαρμπα-Στεφανής και ο παπα-Φραγκούλης.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Είς των επιβατών επρότεινε ν’ αράξωσι προσωρινώς εις την Κεχρεάν, εωσότου κοπάση ο άνεμος. Ο Στεφανής και ο ιερεύς συνεννοούντο δια νευμάτων. Απείχον ακόμη από το Κάστρον υπέρ τα τρία μίλια. Δύο μέσα ηδύναντο να δοκιμάσωσιν, αν τα εύρισκον τελεσφόρα· ή να συστείλωσι τα ιστία και να προχωρήσωσι με τας κώπας, καταφρονούντες τον αφόρητον, δια τας γυναίκας μάλιστα, σάλον περιβρεχόμενοι από τα θραυόμενα και εισπηδώντα εις το σκάφος κύματα, ριγούντες και δεινώς πάσχοντες, ή ν’ αποβιβασθώσιν εις την ξηράν και να δοκιμάσωσιν, αν θα εύρισκον δρομίσκον τινά, όχι πολύ πλακωμένον από την χιόνα, ώστε να είναι βατός εις ανθρώπους. Πτυάρια και αξίνας δύο τρεις είχε πάρει μαζύ του ο Βασίλης της Μυλωνούς, προβλέπων, ότι ίσως θα εχρησίμευον δια ν’ ανοίξη δρόμον προς ανεύρεσιν του αποκλεισμένου αδελφού του. Ο παπα-Φραγκούλης απεφάνθη, ότι, αφού εξάπαντος θα ενύχτωναν, κάλλιον θα ήτο να δοκιμάσωσι το πρώτον, διότι κέρδος θα ήτο, είπεν όσον ολίγον και αν ηδύναντο να προχωρήσωσι δια θαλάσσης, και ύστερον θα είχον καιρόν να καταφύγωσι και εις την δευτέραν μέθοδον.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ήδη, ο ήλιος, επιφανείς ακόμη μίαν φοράν, έκλεινε προς την δύσιν. Ήτο τρίτη και ημισεία ώρα. Και ο ήλιος εχαμήλωνεν, εχαμήλωνε. Και η βαρκούλα του μπαρμπα-Στεφανή, με το ανθρώπινον φορτίον της, εχόρευεν επάνω εις το κύμα, πότε ανερχομένη εις υγρά όρη, πότε κατερχομένη εις ρευστάς κοιλάδας, νυν μεν εις την ακμήν να καταποντισθή εις την άβυσσον, νυν δε ετοίμη να κατασυντριβή κατά της κρημνώδους ακτής. Και ο ιερεύς έλεγε μέσα του την Παράκλησιν όλην, από το «Πολλοίς συνεχόμενος» έως το «Πάντων προστατεύεις». Κι ο μπαρμπα-Στεφανής εστενοχωρείτο, μη δυνάμενος επί παρουσία του παπά να εκχύση ελευθέρως τας αφελείς βλασφημίας του, τας οποίας εμάσα κι’ έπνιγε μέσα του, υποτονθορίζων: «Σκύλιασε ο διαολόκαιρος, λύσσαξε! Θα σκάσης, αντίχριστε, Τούρκο! Το Μουχαμέτη σου, μέσα!» Κι’ η θεια το Μαλαμώ, ποιούσα το σημείον του σταυρού, έλεγε το «Θεοτόκε Παρθένε», κι’ επαναλάμβανεν «Έλα, Κ’στέ μου! βοήθα, Παναϊά μ’!» Και τα κύματα έπληττον την πρώραν, έπληττον τα πλευρά του σκάφους και εισορμώντα εις το κήτος εκτύπον τα νώτα, εκτύπον τους βραχίονας των επιβατών. Και ο ήλιος εχαμήλωνεν, εχαμήλωνε. Και η βαρκούλα εκινδύνευε ν’ αφανισθή. Και η <a href="http://draft.blogger.com/post-edit.g?blogID=2994394129485351141&postID=6511321526914460774" name="OLE_LINK2"></a><a href="http://draft.blogger.com/post-edit.g?blogID=2994394129485351141&postID=6511321526914460774" name="OLE_LINK1">απορρώξ</a> βραχώδης ακτή εφαίνετο διαφιλονικούμενη την λείαν προς τον βυθόν της θαλάσσης. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Τέλος ήρχισε να σκοτεινιάζη. Ενύκτωσεν ακριβώς την στιγμή καθ’ ην θα έβλεπον αντικρύ το Κάστρον, ου απείχον τώρα δύο ακόμη μίλια. Νέφη συσσωρευμένα προς ανατολάς ημπόδιζον να φανή το παρήγορον φέγγος της σελήνης. Αλλ’ ο άνεμος, αντί να πέση, εδυνάμωνε και αγρίευε και εθέριευε, και ο πλους κατέστη αδύνατος τού λοιπού. Δεν έβλεπον πλέον ούτε μπρος, ούτε δεξιά τίποτε, ειμή δύο όγκους φαιούς, αμαυρούς. Ευτυχώς ο μπαρμπα-Στεφανής εγνώριζε καλά το μέρος.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Εδώ, εδώ, είν’ ένα λιμανάκι παπά, κατ’ απ’ το Πρυί, αποκάτ’ απ’ την Αγία Αναστασία, στα Μποστάνια.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Θυμάσαι καλά, Στεφανή;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Όπως ξέρ’ς η αγιωσύνη σ’ τα γράμματα τσ’ εκκλησιάς απ’ όξου, παπά, έτσι κι’ εγώ τα ξέρ’ απ’ όξου τα λιμανάκια, τους κάβους, κη τσ’ αμμουδιές, όλες τις ξέρες κη τα γρίφια κη τα θαλάμια.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Και προσήγγισαν με πολύν κόπον και αγώνα και βάσανον, βρεγμένοι, θαλασσοπνιγμένοι, μισοπαγωμένοι.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Εκεί, εκεί, διαναστάει.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Υπήρχεν έν θαλάσσιον μάρμαρον, ως φυσική αποβάθρα, πότε καλυπτόμενον από το κύμα, πότε ανέχον υπεράνω της θαλάσσης. Την φοράν ταύτην το εκάλυπτε και δεν το εκάλυπτε το κύμα. Επλησίασαν και ησθάνθησαν πάραυτα το ευάρεστον αίσθημα της παύσεως του σάλου και της προσεγγίσεως εις σκεπαστόν κι’ ευλίμενον μέρος.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Πάντα κατευόδιο! είπε ποιών το σημείον του σταυρού ο κυρ-Αλεξανδρής, όστις τότε εξεζαλίσθη κι’ εστάθη εις τους πόδας του.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Επήδησαν είς είς έξω· εξεφόρτωσαν τας αποσκευάς και ηλάφρυναν την βάρκαν. Ανάμεσα εις το μάρμαρον και εις την κρημνώδη ακτήν εσχηματίζετο μικρά αμμουδιά, όση θα ήρκει δια να σύρη αλιεύς την ψαροπούλαν του, γυρμένην από την μίαν πλευράν, να κοιμηθή θεωρών τους αστέρας.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Τώρα να σύρουμε τη βάρκα, παπά, είπεν ο μπαρμπα-Στεφανής, κι’ ύστερα οι άνδρες να φορτωθούμε όλα τα πράματα, και ν’ αρχίσουμε σιγά-σιγά ν’ ανεβαίνουμε. Ας πάρουν κι’ οι γυναίκες ό,τι μπορούν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Να τώρα τι άξιζε να ’χα το μ’λάρι μαζύ μ’, είπεν ο Βασίλης της Μυλωνούς· σου είπα, μπαρμπα-Στεγανή, να το μπαρκάρουμε· δε θέλησες.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Έσυραν την λέμβον. Ήναψαν τα δύο φανάρια που είχαν. Ο Βασίλης έλαβε τα πτυάρια και τας αξίνας του, και απομακρυνθείς προσωρινώς ήρχισε να κατοπτεύη πού θα εύρισκε μονοπάτι όχι πολύ πατημένον από την χιόνα, ώστε να δύνανται οι άνθρωποι να βαδίσωσιν. Από το μέρος εκείνο ως το Κάστρον, το οποίον διεκρίνετο ως πελώριος αμαυρός όγκος υψηλά προς Βορράν, η οδός δεν ήτο πλέον της ώρας, αλλ’ εις ην κατάστασιν ήτο τώρα ο δρόμος από τας χιόνας τις οίδε αν θα ήρκει και το τριπλάσιον του χρόνου όπως φθάσωσιν. Εδείπνησαν όλοι επ’ ποδός με δίπυρα και με ελαίας και έπιον ολίγον οίνον ή ρακήν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;"> Ο Βασίλης επανελθών ανήγγειλεν, ότι ανεύρε το μονοπάτι, πλακωμένον πολύ από την χιόνα, αλλ’ ότι με πολύν κόπον, αν προπορεύωνται δύο άνθρωποι και ξεχιονίζουν, ελπίζει να φθάσουν εις το Κάστρον, το γρηγορώτερον… έως τα μεσάνυκτα. Εφορτώθησαν τας αποσκευάς. Ο κυρ-Αλεξανδρής έλαβε το ένα φανάρι και μία των γυναικών το άλλο. Ο Βασίλης της Μυλωνούς, ο μπαρμπα-Στεφανής και ο υιός του έλαβον τα πτυάρια και τας αξίνας, και προπορευόμενοι ήρχισαν να ξεχιονίζωσιν. Ο δρομίσκος ανήρχετο έρπων εις τον κρημνόν κατ’ αρχάς, είτα κατήρχετο εις έν παραθαλάσσιον κοίλωμα. Επάτουν προσεκτικώς, ως να εμετρούσαν τα βήματά των. Η σελήνη είχεν απαλλαγή από των νεφών και προσεπάθει να φέξη τον δρόμον με το κρυερόν φως της. Ενίοτε έχαναν το χάραγμα του δρόμου, απεπλανώντο κι’ ευρίσκοντο αίφνης επί της κορυφής πελωρίων βράχων, κάτω των οποίων άβυσσος ήνοιγε το στόμα της, και πάλιν κατέβαινον με τρεμουλιαστά γόνατα, κρατούμενοι εκ των πετρών και των θάμνων. Ανείρπον εις τον κρημνόν, ως μικρόν κοπάδιον αιγών αποπλανηθέν και απαγόμενον οπίσω εις την μάνδραν από τους δύο βοσκούς του, οίτινες το αναζήτησαν κρατούντες φανάρια, και μακρόθεν αν τους έβλεπε τις, ηδύνατο να τους εκλάβη ως συστρεφόμενον κρικωτόν τέρας, φωσφορίζον την κεφαλήν και την ουράν, με τους δύο φανούς. Με όλον το ξεχιόνισμα, το οποίον εννοεί τις πόσον ατελώς ενηργείτο, επάτουν ενίοτε σφαλερώς, κι’ εχώνοντο ως το γόνυ και ως τον μηρόν εις την χιόνα.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Επλησίαζε μεσάνυκτα, όταν έφθασαν υπό την γέφυραν του Κάστρου, μισοπνιγμένοι, παγωμένοι, αλμυροί από την θάλασσαν και λευκοί από χιόνα, μελανιασμένοι τα χείλη, αλλά θερμοί την καρδίαν. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Εκεί επάνω, πριν διέλθωσιν την γέφυραν από την σιδερόπορταν του Κάστρου, ηκούσθησαν φωναί.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Ποιοι είστε; Ποιοι είστε;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Και αντήχησε βαρύς ο τριβμός των εσκωριασμένων στροφέων, ως να εδοκίμαζέ τις να κλείση έσωθεν την σιδηράν πύλην. Ηκούσθη δε και μικρός κρότος, ως ο της υψώσεως σκανδάλης τουφεκίου.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Καλοί! Καλοί! Πατριώτες! απήντησεν ο μπαρμπα-Στεφανής. Μα εσείς ποιοι είστε;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Πέτε μας τα ονόματά σας!</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Ημείς είμαστε… ήρχισεν ο μπαρμπα-Στεφανής, και συγχρόνως δια του βλέμματος εσυμβουλεύετο τον παπάν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Μπα! Αυτή είναι η φωνή τ’ αδελφού μου, ανέκραξεν ο Βασίλης της Μυλωνούς.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Και είτα εκτείνας την φωνήν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Αργύρη! εγώ είμαι!... εφώναξε.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Τόσο καλλίτερα… μας έβγαλαν κι’ από έναν κόπο, εψιθύρισεν ο ιερεύς.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ανέβησαν εις το Κάστρον, όπου συνήντησαν τον Αργύρη της Μυλωνούς και τον σύντροφόν του, τον Γιάννην τον Νυφιώτην. Ούτοι εν ολίγοις διηγήθησαν πώς τους έκλεισε το χιόνι επάνω στο Στοιβωτό, όπου ετρύπωσαν δύο νύκτας εις μίαν σπηλιάν, και πώς την προχθές, ήτοι εις τας 22 του μηνός, ελθόντες τους απηλευθέρωσαν εκείθεν, εκτοπίσαντες μεγάλους όγκους χιόνος, δύο αιγοβοσκοί, ο Γιαλής, ο Κόνιζας και ο Γιώργης ο Μπάντας, οίτινες και ευρίσκοντο την στιγμήν ταύτην με όλον το αιπόλιόν των εις το φρούριον.</span><br />
<div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/5.html" style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><b style="color: orange;"><span style="font-size: xx-small;">Μέρος 5ο >>></span></b></a> <br />
</span></div></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue; font-size: small;">«Στο Χριστό, στο κάστρο»</span><o:p></o:p></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-88164927863531352492008-12-24T21:04:00.002+02:002008-12-25T19:08:11.639+02:00Στο Χριστό, στο Κάστρο (Μέρος 3ο)<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrmjiJqGnI/AAAAAAAAD3A/BsJ2oooamRc/s1600-h/24.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="158" src="http://1.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrmjiJqGnI/AAAAAAAAD3A/BsJ2oooamRc/s320/24.jpg" width="210" /></a></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=34">Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=34">«Στο Χριστό, στο κάστρο»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><div style="color: white;"><span style="font-size: small;"><b>.</b></span></div><div style="color: white;"><span style="font-size: small;"><b>.</b></span></div><a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/1.html"><span style="font-size: xx-small;"><b>Μέρος 1ο</b></span></a><br />
<a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/2.html"><span style="font-size: xx-small;"><b>Μέρος 2ο</b></span></a><br />
<span style="font-size: small;"><b><span style="color: white;">.</span><br />
</b></span><br />
<span style="font-size: small;"><b>Μέρος 3ο<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Έμειναν σύμφωνοι να έλθη ο λεμβούχος να τους δώση είδησιν εις τας τρεις, δια να ετοιμασθούν, και εις τας τέσσαρας να εκκινήσωσιν. Ο παπα-Φραγκούλης διέταξε να πεθώσιν εις σάκκους αι προσφοραί, όσας είχε, και τινά δίπυρα, και εις δύο μεγάλα κλειδοπινάκια έθεσεν ελαίας και χαβιάρι. Εγέμισε δύο επταοκάδους φλάσκας με οίνον από την εσοδείαν του. Ετύλιξε εις χαρτία δύο ή τρία ξηροχτάποδα, και μικρόν κυτίον το εγέμισεν ισχάδας και μεγαλόρρογας σταφίδας. Τα δύο παπαδοκόριτσα, με τα παράπονα και τους γογγυσμούς της η μία, με τους κρυφίους γέλωτας και την ελπίδα της συμμετοχής του ταξιδιού η άλλη, έβρασαν όσα αυγά είχαν, ως τέσσαρας δωδεκάδας, και τα έθεσαν εις τον πάτον ενός καλαθίου, το οποίον απεγέμισαν είτα με δύο πρόσφορα τυλιγμένα εις οθόνας, με κηρία και με λίβανον. Προσέτι ο παπα-Φραγκούλης είχε παρακαλέσει τον μπαρμπα-Στεφανήν να περάση από τα σπίτια δύο εμποροπλοιάρχων φίλων του, εκ των παραχειμαζόντων με τα πλοία των εις τον λιμένα, να τους παρακαλέση εκ μέρους του να του στείλουν, αν τους ευρίσκετο, ολίγον κρέας σαλάδο, εξ εκείνου το οποίον μαγειρεύουν εις τα πλοία τα εκτελούντα μακρούς πλόας. Εκείνοι, φιλοτιμηθέντες, έστειλαν δύο μεγάλα τεμάχια, έως πέντε οκάδας τα δύο.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Όλας ταύτας τα προμηθείας έκαμνεν ο παπάς προβλεπτικώς δια τους αποκλεισθέντας εις το βουνόν από την χιόνα, περί ων έγινε λόγος εν αρχή, καθώς και δι’ εαυτόν και τους μεθ’ εαυτού συνεκδημήσοντας προσκυνητάς, καθ’ όσον ενδεχόμενον ήτο να θυμώση και πάλιν ο καιρός, και να τους κλείση ο χειμών εις το Κάστρον, αν εν τοσούτω έμελλον να φθάσωσιν εις το Κάστρον σώοι και υγιείς.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Πριν κατακλιθή, ο παπα-Φραγκούλης έστειλε μήνυμα εις τον συνεφημέριόν του τον παπ’-Αλέξην, όστις άλλως ήτο και ο εφημέριος της βδομάδος, ότι δεν θα ήτο συλλειτουργός την επιούσαν, παραμονήν των Χριστουγέννων, εν τω ενοριακώ ναώ, καθόσον απεφάσισε, συν Θεώ βοηθώ, να υπάγη να λειτουργήση τον ναόν του Χριστού εις το Κάστρον.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Είχαν πάρει είδησιν αφ’ εσπέρας δύο-τρεις ενορίτισσαι, γειτόνισσαι του παπά, διότι ο Πανάγος, εξελθών, ανεκοίνωσε το πράγμα εις την γυναίκαν του, και αύτη το διηγήθη εις τας γειτόνισσας. Επίσης και η θεια το Μαλαμώ εστάλη να φέρη είδησιν εις τον κυρ-Αλεξανδρήν τον ψάλτην, μεθ’ ο εξελθούσα έσπευσε να προσηλυτίση δύο ή τρεις πανηγυριστάς και άλλας τόσας προσκυνητρίας.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Όταν έμελλον να επιβιβασθώσιν, ευρέθησαν δεκαπέντε άτομα. Η απόφασις του παπά και η γενναιότης του μπαρμπα-Στεφανή, μετά την πρώτην έκπληξιν, ενέβαλε θάρρος εις άνδρας και γυναίκας. Ήσαν δε όλοι εξ εκείνων, οίτινες συχνά τρέχουσιν, άρρητον ευρίσκοντες ηδονήν, εις πανηγύρια και εις εξωκκλήσια. Ήταν ο παπα-Φραγκούλης, μετά της παπαδιάς, της Βάσως και του Σπύρου, ο μπαρμπα-Στεφανής μετά του δεκαεπταετούς υιού του, όστις ήτο και ο ναύτης του, η θεια το Μαλαμώ, ο κυρ-Αλεξανδρής ο ψάλτης, τρεις άλλοι πανηγυρισταί και τέσσαρες προσκυνήτριαι. Την τελευταίαν στιγμήν προσετέθη και δέκατος έκτος.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ούτος ήτο ο Βασίλης της Μυλωνούς, ο αδελφός του Αργύρη, του αποκλεισμένου από τας χιόνας. Ήλθεν εις την αποβάθραν με σάκκον πλήρη τροφίμων και με άλλα τινά εφόδια δια την εκδρομήν. Ιδών αυτόν ο ιερεύς.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Πώς το έμαθες, Βασίλη, του λέγει.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Το έμαθα, παπά, απ’ τον μαστρο-Πανάγο τον μαραγκό.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Τι ώρα και πού τον είδες;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Κατά τις δέκα τον ηύρα εις το καπηλειό του Γιάννη του Μπούμπουνα. Είχε φάει ψωμί κι’ εβγήκε αν πιη δυο τρία κρασιά με το ισνάφι. Έλεγε, πως αποφασίσατε να πάτε στο Κάστρο, και σας εκατάκρινε για την τόλμη. Μα εγώ το χάρηκα, γιατί ανησυχώ για κείνον τον αδερφό μου, και θέλω να ’ρθώ μαζύ σας, αν με παίρνετε.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">―Ας είναι, καλώς να ’ρθής, είπεν ο ιερεύς.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Εξέπλευσαν. Εστράφησαν προς το μεσημβρινοδυτικόν του λιμένος, έβαλαν πλώρη το ακρωτήριον Καλαμάκι. Ο άνεμος ήτο βοηθητικός, και ο πλους ευοίωνος ήρχιζε. Ναι μεν εκρύωναν πολύ, αλλ’ ήσαν όλοι βαρέως ενδεδυμένοι. Ο παπάς εκάθισεν εις το πηδάλιον, φορών την γούναν του. Η πρεσβυτέρα είχε το σάλι της το διπλό, η θεια το Μαλαμώ είχε το βαρύ γουνάκι και την κουζούκα της. Ο μπαρμπα-Στεφανής ήτο με την νιστεράδα του, με τον κηρωτόν πίλον του, με τον ιμάντα δεδεμένον υπό του πώγωνα, με τα μακρά πτερύγια σκεπάζοντα τα ώτα, και ο υιός του Σπύρος, ο καλούμενος κοινώς το Μπερκάκι, με τας πρεκνάδας και με τα βούλλας εις το πρόσωπον, ήτο με τα μανίκια της μαλλίνης καμιζόλας του ανασφουγγωμένος ως τους αγκώνας. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ευτυχώς δεν εχιόνιζεν, αλλ’ ο άνεμος ήτο παγερός. Αίθριος ο ουρανός, σταυρωμένος από τον βορράν. Η σελήνη ήτο εις το πρώτον τέταρτον και είχε δύσει προ πολλού. Τα άστρα έτρεμαν εις το στερέωμα, η πούλια εμεσουράνει, ο γαλαξίας έζωνε τον ουρανόν. Ο πήχυς, η άρκτος και ο αστήρ του πόλου έλαμπαν με βαθείαν λάμψιν εκεί επάνω. Η θάλασσα έφρισσεν υπό την πνοήν του βορρά, και ηκούοντο τα κύματα πλήττοντα μετά ρόχθου την ακτήν, εις ην μελαγχολικώς απήντα ο φλοίσβος του ύδατος περί την πρώραν της μεγάλης και δυνατής βάρκας.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Έκαμψαν το Καλαμάκι και ακόμη δεν είχε χαράξει. Ήρχισε μόλις να γλυκοχαράζη πέραν της αγκάλης του πλατανιά. Έφεξαν εις τον Στρουφλιά, αντικρύ του τερπνού και συνηρεφούς δάσους των πιτύων, εξ ου η θέσις ονομάζεται Κουκ’ναριές. Τότε οι επιβάται είδον αλλήλους υπό το πρώτον φως της ημέρας, ως να έβλεπαν αλλήλους πρώτην φοράν. Πρόσωπα ωχρά και χείλη μελανά, ρίνες ερυθραί και χείρες κοκκαλιασμέναι. Η θεια το Μαλαμώ είχεν αποκοιμηθή δις ήδη υπό την πρύμνην, όπου έσκεπε το πρόσωπόν της με την μαύρην μανδήλαν ως την ρίνα, με την ρίνα σχεδόν ως τα γόνατα. Ο κυρ-Αλέξης είχε πάρει δύο τροπάρια παραπλεύρως αυτής ονειρευόμενος, ότι ήτο ακόμη εις την κλίνην του και απορών πώς αύτη εκινείτο ευρύθμως, ως βεφικόν λίκνον. Ο υιός του παπά, ο Σπύρος, έκαμνε συχνές μετάνοιες, και όσον αίμα είχεν, είχε συρρεύσει όλον εις την ρίνα του, ήτις ήτο και το μόνον ορατόν μέλος του σώματός του. Η παπαδιά, εν τη ευσεβεί φιλοστοργία της, είχε κρίνει, ότι ώφειλε να τον πάρη μαζύ, αφού δι’ αυτόν ήτο το τάξιμον. Τον απέσπασεν αποτόμως της κλίνης, τον ένιψε και τον ενέδυσε με διπλά υποκάμισα, δύο φανέλλας, χονδρόν μάλλινον γελέκιον, διπλούν σακκάκι κι επανωφόρι, και περιετύλιξε τον λαιμόν του με χνοώδες ολομάλλινον μανδήλιον, ποικιλόχρουν και ραβδωτόν, μακρό, καταπίπτον επί το στέρνον και τα νώτα. Τώρα, παρά την πρύμνην, αριστερόθεν του παπά καθήμενη, αριστερά της είχε τον Σπύρον, και ζητούσα αυτομάτως να ψηλαφήση τους βραχίονας και το στήθος του, δεν εύρισκε σχεδόν σάρκα υπό την βαρείαν σκευήν, δι’ ης είχε περιχαρακώσει τον υιόν της. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο παπάς, όστις δεν είχεν αποβάλει την φαιδρότητά του, ουδ’ έπαυε ν’ ανταλλάση αστεϊσμούς και σκώμματα με τον μπαρμπα-Στεφανή, στρεφόμενος προς αυτήν ενίοτε της έλεγε:</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Να, γι’ αυτόνε το Λαμπράκη, το γυιό σου, τα παθαίνουμε αυτά, παπαδιά!</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Κη τι πάθαμε, με τ’ δύναμ’ τ’ Θεού; απήντα η παπαδιά, ήτις κατά βάθος πολύ ανησύχει με αυτό το παράτολμον ταξίδιον. Ευτυχώς η παρουσία του παπά τής έδινε θάρρος.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Δε μ’ λες, παπαδιά, είπε με την τραχείαν φωνήν του ο μπαρμπα-Στεφανής, θελήσας ν’ αστεϊσθή και με την πρεσβυτέραν, δε μ’ λες, γιατί λένε: «Κύρι’ ελέησον! παπαδιά πέντε μήνες δυο παιδιά!»</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">―Γιατί, μαθές, το λένε; απήντησε χωρίς να πειραχθή η πρεσβυτέρα. Πάρε παράδειγμα από μένα. Οχτώ γέννες, δέκα παιδιά.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Θα πη, το λοιπόν, πως οι παπαδιές είναι πολύ καρπερές. Μα γιατί;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Γιατί οι παπάδες δεν λείπουν χρόνο-χρονικής από κοντά τους, είπεν η θεια το Μαλαμώ.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Να, το Μαλαμώ πάλι το κατάλαβε, είπεν ο παπάς· δεν σας τώ ’λεγα εγώ; Εσύ κι’ ο εξάδελφός σου ο Αλεξανδρής (εννοών τον ψάλτην) έχετε μεγάλον νου.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο παπάς δεν έπαυε να αστεΐζεται με όλας τας εν τω πλοιαρίω ενορίτισσές του. Εις την μίαν έλεγε: «Μα κείνος ο Θοδωρής (εννοών τον άνδρα της) κοιμάται όταν τα φτιάνη αυτά τα παιδιά;» Εις την άλλην: «Μα δεν είναι καμμιά, που να μη θέλη παντρειά! Εγώ έχω στεφανωμένα, τριάντα χρόνια τώρα, παραπάν’ από διακόσια ανδρόγυνα, και καμμιά δεν ευρέθη να πη πως δεν θέλει!»</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αλλά το κυριώτερον θύμα του παπα-Φραγκούλη ήτον ο Αλεξανδρής ο ψάλτης. Έξαφνα τον ηρώτα:</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Δε μου λες, Αλεξανδρή, τι θα πη, τώρα, στην καταβασία των Χριστουγέννων, «ο ανυψώσας το κέρας ημών»; Ποιος είναι αυτός ο ανυψώσας;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Να, ο ανηψιός σας, απήντα ο κυρ-Αλεξανδρής, μη εννοών άλλως την λέξιν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Και τι θα πη «Σκύλα Βαβυλών της βασιλίδος Σιών»; ηρώτα πάλιν ο παπάς.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Να, σκύλα, Βαβυλών, απήντα ο ψάλτης, νομίζων, ότι περί σκύλας πράγματι επρόκειτο.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ταύτα ελέγοντο ενόσω ήτο υπήνεμος η βάρκα, με τας κώπας βραδυπορούσα, δεξιόθεν παραπλέουσα τον Ανάργυρον και την Ασέληνον, αριστερόθεν πελαγωμένη αντικρύ των Τρικέρων και του Αρτεμισίου. Ο παπα-Φραγκούλης εκάθητο κυβερνών εις το πηδάλιον, οι άλλοι εβοήθουν εις την κωπηλασίαν. Και αυτός ο κυρ-Αλεξανδρής, αν και αδζαμής περί τα ναυτικά πράγματα, ησθάνθη την ανάγκην να κωπηλατήση δια να ζεσταθή. Κι’ η θεια το Μαλαμώ εκωπηλάτησε σχεδόν επί ημισείαν ώραν. Ευτυχώς, αν κι’ εκρύωναν όλοι, και αι ψυχραί ριπαί, αι κατερχόμεναι από των χιονοφόρτων ορέων, εξύριζαν τα ώτα και τους λαιμούς των, είχον όμως τους πόδας θερμούς, το ευεργετικόν τούτο αποτέλεσμα της γειτνιάσεως του πόντου. Ο ήλιος είχε προβάλει από τα σύννεφα επ’ ολίγας στιγμάς (ήλιος με δόντια – γριά με τα χταπόδια! ανέκραξεν ο Λαμπράκης), διότι ενώ την νύκτα ηθρίαζε κι’ εγίνετο «ο ουρανός καντήλι», την ημέραν συνήγοντο πάλιν τα νέφη και ο βορράς εφαίνετο υποχωρών εις τον απηλιώτην, ως να ηπειλήτο βροχή· αλλά μόλις επρόβαλε, κι’ εφάνη ως να έβλεπε ποία ήτο η υψηλοτέρα και εγκυτέρα κορυφή εκ των καταλεύκων ορέων ολόγυρα, η του Πηλίου ή η του Όθρυος, δια να σπεύση το ταχύτερον να κρυφθή. Αλλά τα νέφη σωρευθέντα πάλιν τον απήλλαξαν του κόπου τούτου.</span><br />
<div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/4.html"><b style="color: orange;"><span style="font-size: xx-small;">Μέρος 4ο >>></span></b></a> <br />
</span></div></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue; font-size: small;">«Στο Χριστό, στο κάστρο»</span><o:p></o:p></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-22973721219974478192008-12-23T21:04:00.002+02:002008-12-25T19:09:48.947+02:00Στο Χριστό, στο Κάστρο (Μέρος 2ο)<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrlPzqTxAI/AAAAAAAAD24/X2tLIwJTd1w/s1600-h/guston_clock.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="249" src="http://3.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrlPzqTxAI/AAAAAAAAD24/X2tLIwJTd1w/s320/guston_clock.jpg" width="210" /></a><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=34">Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=34">«Στο Χριστό, στο Κάστρο»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><div style="color: white;"><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: xx-small;"> .</span></b></span></div><span style="font-size: small;"><b><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: xx-small;"><span style="color: white;">. </span><br />
</span></b></span><br />
<span style="font-size: small;"><b style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/1.html"><span style="font-size: xx-small;">Μέρος 1ο</span></a></b><b> <br />
</b></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><b>Μέρος 2ο<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Η μεγάλη κόρη, η εικοσαέτις, το Μυγδαλιώ, ενόησεν αμέσως τα τρέχοντα, και ήρχισε, παρά το πλευρόν της μητρός της καθήμενη, πλησίον της εστίας, να ολολύζη ταπεινή τη φωνή, εις το ους της μητρός της.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Πού θα πάτε, θα πω; Παλαβώσετε, θα πω;… Με τέτοιον καιρό!... Να πάτε στο Κάστρο! Ωχ! καϋμένη… Τι να γίνω;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Η νεωτέρα κόρη, η δεκαεξαέτις, το Βασώ, αρχίσασα και αυτή να εννοή, υπεψιθύρισε:</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Τι λέει;… θα πάνε στο Κάστρο;… Και άρχισες τα κλάμματα! Μουρλάθηκες! Σιώπα, θα με πάρουν κι’ εμέ μαζύ… θα με πάρετε, μα;…</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Σουτ! Λ’φάξτε! είπεν αυστηρώς η παπαδιά. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Τι τρέχει; είπεν η θεια το Μαλαμώ, ακούσασα τους ψιθυρισμούς εκείθεν της εστίας.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Τίποτε, Μαλαμώ, είπε με αυστηρόν βλέμμα ο παπάς· ησύχασε. Πανάγο, είπε στραφείς προς τον γείτονα τον μαραγκό, ευρών εύσχημον τρόπον να τον αποπέμψη, δεν πας, να χης την ευχή, να πης του μπαρμπα-Στεφανή του Μπέρκου, να ’ρθή από δω, τόνε θέλω να τ’ πω;…</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;"> Ο Πανάγος ο μαραγκός ηγέρθη υψηλός, μεγαλόσωμος, ολίγον κυρτός τινάξας τα σκέλη του.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Πηγαίνω, παπά, είπε. Θέλω κι’ εγώ να πάω να ιδώ μη μώ ’χη τίποτα η Πανάγαινα για να φάμ’ απόψε.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Πήγαινε να του πης πρώτα, κι’ ύστερα γυρίζεις και τρώτε.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Η ευχή σας! Καληνύχτα, παπαδιά.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Κι’ εξήλθε.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Τι λέει, θα πω, είπεν η θεια το Μαλαμώ, μετά την αναχώρησιν του Πανάγου, θα πας στο Κάστρο, παπά;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Να ιδούμε τι θα μας πη κι’ ο μπαρμπα-Στεφανής ο Μπέρκος.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Ηγώ, ένας-ιμ, είπεν η θεια το Μαλαμώ, α θε πας, έρχουμη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Κι’ ηγώ, είπεν η παπαδιά. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Δεν είναι για να ’ρθής εσύ, παπαδιά, είπεν ο ιερεύς. Φτάνει που θα κακοπαθήσω εγώ… Δεν πρέπει να λείψουμε κι’ οι δύο απ’ το σπίτι.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Ηγώ τώ ’καμα του τάμα, είπεν η παπαδιά.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Μα αν πάω εγώ το ίδιο είναι.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Δεν είμαι ήσυχη αν δεν είμαι κουντά σου, παπά μ’, είπεν η παπαδιά.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Κι’ ημάς πού θα μας αφήσετε! έκραξε με δάκρυα εις τους οφθαλμούς το Μυγδαλιώ.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Σιώπα, καϋμένη, είπε το Βασώ. Θα με πάρ’νε κι’ εμένα μαζύ, σιώπα!</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Ναι, εσένα σ’ φαίνεται πως είσ’ ακόμα μικρή, χαδούλα μ’! Γιατί έτσ’ σ’ μάθανε. Δε φταις εσύ! είπε το Μυγδαλιώ, εκχύνουσα την ενδόμυχον ζήλειαν της επί τη τύχη της αδελφής της, ήτις ως μικροτέρα, δεν είχε κρυφθή ακόμη, ήτοι δεν απείργετο της κοινωνίας ως αι προς γάμον ώριμοι και απήλαυε σχετική τινός ελευθερίας.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο μικρός Λαμπράκης είχε πέσει εις τον τράχηλον της μητρός του.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Θα με πάρετε κι’ εμένα μαζύ, μάννα; εψιθύρισε, περιπτυσσόμενος τον λαιμό της.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Τι λες, χαδούλη μ’! Τι λες, πιδί μ’; απήντησε φιλούσα αυτόν η παπαδιά. Εγώ, αν πάω, για σένα θα πάω, γυιε μ’· κι’ αν απομείνω, για σένα θ’ απομείνω, γυιόκα μ’, για να μην κρυώσης. Όπως αποφασίση ο παπάς σ’, μικρό μ’. Τώρα συρ’ να πης την προσευχή σ’ και να κάμης μετάνοια τ’ παπά σ’, να πλαγιάσης, για να μη μοιργώνης, κανάρι μ’!</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Ναι, θα πας· αμ δε θα πας! έκραξε το Μυγδαλιώ, απαντώσα εις έν ρήμα της μητρός της.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Σιωπάτε! ακόμα δεν αποφασίσαμε τίποτε, κι’ εσηκώσατ’ επανάσταση, είπεν ο παπάς. Να ιδούμε τι θα μας πη κι’ ο μπαρμπα-Στεφανής.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Είτα, στραφείς προς την παπαδιά:</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Μας φέρανε τίποτε λειτουργιές, μπάριμ;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Η παπαδιά έδειξε δια του βλέμματος, σκεπασμένας με ραβδωτήν δίχρουν σινδόνα, τας ολίγας προσφοράς, όσας είχαν φέρει εις την οικίαν του ιερέως τινές των ενοριτισσών, μέλλουσαι να μεταλάβωσι την επαύριον, παραμονή των Χριστουγέννων. Η θεια το Μαλαμώ τας είχεν ιδεί προ πολλού, και προσεπάθει να τας ξεσκεπάση, οιονεί με τας ακτίνας του βλέμματος, να μαντεύση ως πόσαι ήσαν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Μας βρίσκεται και τίποτα παξιμάδι; ηρώτησεν πάλιν ο ιερεύς.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Θα έμεινε κάτι ολίγο απ’ της Παναγιάς. Όλο τα Σαρανταήμερο ζυμώνουμε κη τρώμε απ’ τα βλογούδια, είπεν η πρεσβυτέρα.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Βλογούδια ήσαν οι μικροί σταυροσφράγιστοι αρτίσκοι, οι προσφερόμενοι υπό των ενοριτών εις τους οίκους των ιερέων κατά το Σαρανταήμερον. Αντί όμως αρτίσκων, αι περισσότεραι ενορίτισσαι, κατά τους τελευταίους χρόνους, επροτίμων να προσφέρωσιν απλούν άλευρον, και δια τούτο η παπαδιά είπεν, «εζύμωναν απ’ τα βλογούδια».</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;"><span style="color: white;">.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Βήμα ηκούσθη εις τον πρόδρομον. Ηνοίχθη η θύρα και εισήλθεν ο μπαρμπα-Στεφανής ο Μπέρκος, υψηλός, στιβαρός, εξηκοντούτης, με παχύν φαιόν μύστακα, με σκληρόν και ηλιοκαές δέρμα, φορών πλατύν κούκκον και καμιζόλαν μαλλίνην βαθυκύανον, με το ζωνάρι κόκκινον, δύο πιθαμές πλατύ. Κατόπιν τούτου εφάνη και άλλη μορφή ορθή, ιστάμενη παρά την θύραν. Ήτο ο Πανάγος ο μαραγκός, όστις αν και είχεν αφήσει την καλήν νύκτα, ειπών, ότι θα μετέβαινεν οίκαδε να δειπνήση, ουχ ήττον κεντηθείσης, φαίνεται, της περιεργείας του να μάθη τι τον ήθελαν τον μπαρμπα-Στεφανή τον Μπέρκον, ανέβη και πάλιν εις την οικίαν του παπά. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Καπετάν-Στεφανή, είπεν ο ιερεύς, τι λες, μ’ αυτόν τον καιρό, μπορεί κανείς να πάη στο Κάστρο, με τ’ βάρκα, Σταβέτ;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Από Σταβέτ;… Με τ’ βάρκα;… Στο Κάστρο;… ηκούσθη από της θύρας ως καινή τις πρωθύστερος και ανάστροφος ερωτηματική ηχώ. Ήτο ο μαστρο-Πανάγος ο μαραγκός, με την κεφαλήν προέχουσαν εις το ανώφλιον, με την μίαν πλευράν οιονεί κολλημένην επί του παραστάτου.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αλλ’ ο μπαρμπα-Στεφανής, μόλις ήκουσε την ερώτησιν του ιερέως, και χωρίς να σκεφθή πλέον του δευτερολέπτου, με την χονδρήν, ταχείαν κι’ εμπερδειμμένην προφοράν του ανέκραξε.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Μπράβο! Μπράβο! Ακούς! Ακούς! Στο Κάστρο; Μετά χαράς! Όρεξη να ’χης, όρεξη να ’χης, παπά! </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Να, άνθρωπος! είπεν ο παπάς. Έτσι σε θέλω, Στεφανή! Τι λες, είναι κίνδυνος;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Κίντυνος λέει; Ντιπ, καταντίπ, καθόλ’! Εγώ σας παίρνω απάνου μ’ παπά! Μονάχα πως μπορεί να κρυώσετε, τίποτε, τίποτε άλλο. Θα ’ρθή, κι’ η παπαδιά θα ’ρθη κι’ άλλος κόσμος, πολύς κόσμος; Η βάρκα είναι μεγάλη, κατάλαβες, παίρνει κη τριάντα νομάτοι, κη σαράντα νομάτοι, κη μ’ ούλες τις κουμπάνιες σας, με τα σέγια σας, με τα πράματά σας. Κι’ η φουρτούνα τώρα, κατάλαβες, όσον πάει κη πέφτ’. Ταχιά θα ’χουμε καλωσύνη, μπονάτσα, κάλμα. Όλο κη καλοσ’νεύει, να τώρα καλοσύνεψε!</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ως δια να ψεύση την διαβεβαίωσιν του γέροντος πορθμέως, οξύς συριγμός παγερού βορρά ηκούσθη, σείων τα δένδρα του κήπου και τους ξυλοτοίχους του μαγειρείου, επί του σκεπαστού εξώστου της οικίας, αι ύελοι δε και τα παράθυρα απήντησαν δια γοερού στεναγμού.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Να! ακούς; Καλοσύνεψε! είπε, καγχάζων θριαμβευτικώς, ο μαστρο-Πανάγος.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Σιώπα εσύ, δεν ξέρ’ς εσύ, ανέκραξεν ο Στεφανής. Εσύ ξέρ’ς να πελεκάς στραβόξυλα και να καρφώνης μαδέρια. Αυτή είναι η στερνή δύναμη της φουρτούνας, είν’ αέρας που ψ’χομαχάει. Αύριο θα μαλακώσ’ ο καιρός, σας λέω εγώ! Μπορεί να ’χουμε ακόμα και καμμιά μικρή χιονιά, δε σας λέω, μα ημείς από Σταβέτ, ανάγκη δεν έχουμε.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Και σαν τόνε γυρίση Μαΐστρο; επέμεινεν ο μαραγκός.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Κη χωρίς να τόνε γυρίση στο μαΐστρο, εγώ σ’ λέω, πως από την Κεχριά κι’ εκεί θεν’ έχουμε θαλασσίτσα, είπε, τρίβων τας χείρας ο Στεφανής. Αυτά είναι αποθαλασσιές και δε λείπουν, κατάλαβες, κι’ ο κόρφος μπουκάρει ολοένα, κι’ ούλο στρίβει. Μα δε μας πειράζ’ ημάς αυτό. Εγώ σας παίρνω απάνου μ’, ο Στεφανής σας παίρνει απάν’ τ’!</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Μπράβο, Στεφανή, τώρα μ’ έκαμες ν’ αποφασίσω. Ήπιες ρακί; Τράβα κι’ άλλο ένα, είπεν ο παπάς.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Έχω πιει πέντ’ εξ ως τώρα, έτσι να ’χω την ευχή σ’, παπά.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Πιε κι’ άλλο ένα να γίνουν εφτά.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο μπαρμπα-Στεφανής ερρόφησε γενναίαν δόσιν εκ της μικράς φιάλης, της πάντοτε κενουμένης και ουδέποτε στειρευούσης, του ιερατικού μελάθρου.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Είσαστ’ έτοιμοι; Είσαστ’ έτοιμοι; είπεν ακολούθως. Πήρες τα ιερά σ’, παπά, τα χαρτιά σ’ ούλα, τα ’χεις έτοιμα; Έχετε τίποτε πράματα να σας κουβαλήσω, για να ’μαστ’ α-σένιος;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Από τώρα; είπεν ο παπα-Φραγκούλης.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Από τώρα! Τι λες; Να είμαστ’ α-πρόντο, παπά; Εγώ στες δύο θα ’ρθω να σας φωνάξω, κι’ εσείς να είσαστ’ α-λέστα. Διάβασε, τι θα διαβάσης, παπά, κη στες τρεις να μβαρκάρουμε.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Εγώ θα είμαι ξυπνητός απ’ τη μια, είπεν ο ιερεύς, γιατί έχω το ξυπνητήρι μου… κι’ έπειτα είμαι και μοναχός μου ξυπνητήρι. Μα στες τρεις είναι πολύ νωρίς. Να χαράξη, Στεφανή, και να μπαρκάρουμε.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Στες τρεις, στες τέσσαρες, παπά, για να μην πέση ο αέρας, να τον έχουμε πρύμα ως τες Κουκ’ναριέ, να ’χουμε μέρα μπροστά μας. Από κει ως το Μανδράκι, κι’ ως τον Ασέληνο, τραβούμε σιγά-σιγά με το κουπί. Από κει ως τις Κεχρεές κι ως την Αγία Ελένη, θα μας παίρνη αγάλι-αγάλια με το πανάκι. Κι’ απ’ την Αγία Ελένη κι’ εκεί, αν δεν μπορέσουμε, να μ’ντάρουμε…</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Ε, ύστερα;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Εγώ θαλασσώνω και βγαίνω στη στεριά, και σας τραβώ με τη μπαρούμα ως τον Άη-Σώστη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Εκάγχασαν όλοι προς τον αστεϊσμόν του απλοϊκού ναύτου, ο δε παπάς, όστις εφοβείτο και αυτός την τροπήν του ανέμου εις το μέρος περί ου ο λόγος, παρετήρησε προς παραμυθίαν των ακροατών:</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Μα, εγώ λέω, ότι θα μπορέσουμε στεριό να τραβήξουμε στην ακρογιαλιά, τον κρεμνό τον ανήφορο. Όσο ψηλά κι’ αν το στοίβαξε το χιόνι στα βουνά, στες ακρογιαλιές ο τόπος πατιέται.<b><o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><o:p><a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/3.html"><span style="color: orange; font-size: xx-small;">Μέρος 3ο >>> </span></a><br />
</o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue; font-size: small;">«Στο Χριστό, στο κάστρο»</span><o:p></o:p></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-81397933741237104342008-12-22T21:04:00.001+02:002008-12-25T18:56:39.104+02:00Στο Χριστό, στο Κάστρο (Μέρος 1ο)<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STriLBFz56I/AAAAAAAAD2g/11E1tJTIOJU/s1600-h/22.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STriLBFz56I/AAAAAAAAD2g/11E1tJTIOJU/s320/22.jpg" /></a></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=34">Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=34">«Στο Χριστό, στο Κάστρο»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;"><b>Μέρος 1ο<o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Το Γιάννη το Νυφιώτη και τον Αργύρη της Μυλωνούς τους έκλεισε το χιόνι απάν’ στο Κάστρο, τ’μ πέρα πάντα στο Στοιβωτό τον ανήφορο τ’ ακούσατε;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ούτως ωμίλησεν ο παπα-Φραγκούλης ο Σακελλάριος, αφού έκαμε την ευχαριστίαν τού εξ οσπρίων κι’ ελαιών οικογενειακού δείπνου, την εσπέραν της 23 Δεκεμβρίου του έτους 186… Παρόντες ήσαν, πλην της παπαδιάς, των δύο αγάμων θυγατέρων και του δωδεκαετούς υιού, ο γείτονας, ο Πανάγος ο Μαραγκούδης, πεντηκοντούτης οικογενειάρχης, αναβάς δια να είπη μίαν καλησπέραν και να πίη μίαν ρακιά, κατά το σύνηθες, εις το παπαδόσπιτο, κι’ η θεια το Μαλαμώ η Καναλάκαινα, μεμακρυσμένη συγγενής, ελθούσα δια να φέρη την προσφοράν της, χήρα εξηκοντούτις, ευλαβής, πρόθυμος να τρέχη εις όλας τας λειτουργίας και να υπηρετή δωρεάν εις τους ναούς και τα ξωκκλήσια.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Τ’ ακούσαμε κι’ ημείς, παπά, απήντησεν ο γείτονας ο Πανάγος· έτσ’ είπανε.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Τι είπανε; Είναι σίγουρα, σας λέω, επανέλαβεν ο παπα-Φραγκούλης. Οι βλοημένοι, δεν θα βάλουν ποτέ γνώση. Επήγαν με τέτοιον καιρό να κατεβάσουν ξύλα, απάν’ απ’ του Κουρούπη τα κατσάβραχα, στο Στοιβωτό, εκεί που δεν μπορεί γίδι να πατήση. Καλά να τα παθαίνουν. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Μυαλό δεν έχουν, αυτός ου κόσμος, θα πω, είπεν, η θεια το Μαλαμώ. Τώρα οι αθρώποι γινήκαν απόκοτοι.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Να είχανε τάχα τίποτα κ’μπάνια μαζύ τσ’; είπεν η παπαδιά.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Ποιος τους ξέρ’; είπεν η θεια το Μαλαμώ.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Θα είχανε, θα είχανε κουμπάνια, υπέλαβεν ο Πανάγος ο μαραγκός. Αλλοιώς δε γένεται. Πήγανε με τα ζεμπίλια τους γεμάτα. Και τουφέκι θα είχαν και θηλειές στένουν για τα κοτσύφια. Είχαν πάρει κι’ αλάτι μπόλικο μαζύ τους, για να τ’ αλατίσουν για τα Χριστούγεννα.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Τώρα Χριστούγεννα θα κάμουν απάν’ στο Στοιβωτό τάχα; είπε μετ’ οίκτου η παπαδιά.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Να μπορούσε κανείς να τους έφερνε βοήθεια; εψιθύρισεν ο ιερεύς, όστις εφαίνετο κάτι μελετών μέσα του.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ήτον έως πενηνταπέντε ετών ο ιερεύς, μεσαιπόλιος, υψηλός, ακμαίος και με αγαθώτατην φυσιογνωμίαν. Εις την νεότητά του υπήρξε ναυτικός, κι’ εφαίνετο διατηρών ακόμη λανθανούσας δυνάμεις, ήτο δε τολμηρός και ακάματος.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Τι βοήθεια να τους κάνουνε; είπεν ο Πανάγος ο μαραγκός. Απ’ τη στεριά, ο τόπος δεν πατιέται. Έρριξε, έρριξε χιόνι, κι’ ακόμα ρίχνει. Χρόνια είχε να κάμη τέτοια βαρυχειμωνιά. Ο Άη-Θανάσης έγιν’ ένα με τα Καμπιά. Η Μυγδαλιά δεν ξεχωρίζει απ’ του Κουρούπη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο Πανάγος ωνόμαζε τέσσαρας απεχούσας αλλήλων κορυφάς της νήσου. Ο παπα-Φραγκούλης επανέλαβεν ερωτηματικώς:</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Κι’ απ’ τη θάλασσα, μαστρο-Πανάγο;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Απ’ τη θάλασσα, παπά, τα ίδια και χειρότερα. Γραιολεβάντες δυνατός, φουρτούνα, κυαμέτ. Όλο και φρεσκάρει. Ξύδι μοναχό. Πού μπορείς να ξεμυτίσης όξ’ απ’ το λιμάνι κατά τ’ Ασπρόνησο!</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Από Σοφράν, το ξέρω, Πανάγο, μα από Σταβέτ;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο ιερεύς επρόφερε ούτω τους όρους <span lang="EN-US">Sobra</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">vento</span><span lang="EN-US"> </span> και <span lang="EN-US">Sotto</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">vento</span>, ήτοι το υπερήνεμον, και υπήνεμον, εννοών ειδικώτερον το βορειοανατολικόν και το μεσημβρινοδυτικόν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Από Σταβέτ, παπά… μα είναι φόβος μην τόνε γυρίση στο Μαΐστρο.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Μα… τότε πρέπει να πέσουμε να πεθάνουμε, είπεν ως εν συμπεράσματι ο ιερεύς. Δεν είναι λόγια αυτά, Πανάγο. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Ε! παπά μ’, ο καθένας τώρα έχει το λογαριασμό τ’. Δεν πάει άλλος να βάλη το κεφάλι του στον τουρβά, κατάλαβες, για να γλυτώσ’ εσένα.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο παπα-Φραγκούλης εστέναξεν ως να ώκτειρε την ιδιοτέλειαν και μικροψυχίαν, ης ζώσα ηχώ εγίνετο ο Πανάγος.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Και τι θα πάθουνε το κάτω-κάτω; επανέλαβεν, ως δια ν’ αναπαύση την συνείδησίν του ο μαραγκός. Να, θα είναι χωμένοι σε καμμιά σπηλιά, τσακμάκι θα ’χουν μαζύ τους, ξύλα μπόλικα. Μακάρι να μου ’χε κι’ εμέ η Πανάγαινα απόψε στην παραστιά μου τη φωτιά που θε ν’ έχουν αυτοί. Για μια βδομάδα πάντα θα είχανε κουμπάνια, και δεν είναι παραπάν’ από πέντε μέρες που αγρίεψε ο χειμώνας. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Να πήγαινε τώρα κανένας να λειτουργήση το Χριστό, στο Κάστρο, επανέλαβεν ο ιερεύς, θα είχε διπλό μισθό, που θα τους έφερεν κι’ αυτούς βοήθεια. Πέρσι, που ήταν ελαφρότερος ο χειμώνας, δεν πήγαμε… φέτος που είναι βαρύς…</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Και διεκόπη, ως να είπε πολλά. Ο αγαθός ιερεύς είχεν ήθος ανθρώπου λέγοντος οιονεί κατά δόσεις, ό,τι είχε να είπη. Εκ των υστέρων θα φανή ότι είχε την απόφασίν του και ότι όλα τα προοίμια ταύτα ήσαν μεμελετημένα.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Και γιατί δεν κάνει καλόν καιρό ο Χριστός, παπά, αν θέλη να πάνε να τον λειτουργήσουν στην εορτή του, είπεν αυθαδώς ο μαστρο-Πανάγος.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο ιερεύς τον εκύτταξε με λοξόν βλέμμα, και είτα ηπίως του είπε:</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Ε! Πανάγο, γείτονα, δεν ξέρουμε, βλέπω, τι λέμε… Πού είμαστε ημείς ικανοί να τα καταλάβουμε αυτά!... Άλλο το γενικό, και άλλο το μερικό και το τοπικό, Πανάγο… Η βαρυχειμωνιά γίνεται για καλό, και για την ευφορίαν της γης, και για την υγείαν ακόμα. Ανάγκη ο Χριστός δεν έχει να πάνε να τον λειτουργήσουνε… Μα όπου είναι μερική προαίρεσις καλή, κι’ έχει κανείς και χρέος να πληρώση ας είναι και τόλμη ακόμα, και όπου πρόκειται να βοηθήση κανείς ανθρώπους, καθώς εδώ, εκεί ο Θεός έρχεται βοηθός, και εναντίον του καιρού, και με χίλια εμπόδια… Εκεί ο Θεός συντρέχει και με ευκολίας πολλάς, και με θαύμα ακόμα, τι νομίζεις, Πανάγο;… Έπειτα, πως θέλεις να κάμη ο Χριστός καλόν καιρόν, αφού άλλες χρονιές έκαμε, κι’ ημείς από αμέλεια δεν πήγαμε να τον λειτουργήσουμε;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Όλοι οι παρόντες ηκροάσθησν εν σιωπή την σύντομον και αυτοσχέδιον ταύτην διδαχήν του παπά. Η θεια το Μαλαμώ έσπευσε να είπη:</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Αλήθεια, παπά μ’, δεν είναι καλό πράμα αυτοδά, θα πω, ν’ αφήνουν τόσα χρόνια τώρα το Χριστό αλειτούργητο την ημέρα της Γέννας του… Για τούτο θα μας χαλάσ’ κι’ ου Θεός!</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Κι’ είχαμε κάμει κι’ ένα τάξιμο πέρυσι το Δωδεκάμερο, αλήθεια, παπαδιά; είπεν αίφνης, στραφείς προς την συμβίαν του ο ιερεύς.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Η παπαδιά τον εκύτταξεν ως να μην ενόει.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Οπού ήταν άρρωστος αυτός ο Λαμπράκης, επανέλαβεν ο ιερεύς, δεικνύων τον δωδεκαετή υιόν του. Θυμάσαι το τάμα που κάμαμε;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Η παπαδιά εσιώπα.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Έταξες, αν γλυτώση, να πάμε, σα-μπροστά, να λειτουργήσουμε το Χριστό, την ημέρα της εορτής του.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Το θυμούμαι, είπε σείουσα την κεφαλήν η παπαδιά.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Τω όντι, ο μόνος υιός του παπά, ο δωδεκαετής Σπύρος, ον αυτός απεκάλει ειρωνικώς και θωπευτικώς Λαμπράκην, ένεκα της άκρας ισχνότητος και αδυναμίας, εξ ης έφεγγεν οιονεί το προσωπάκι του, είχε κινδυνεύσει να αποθάνη πέρυσι τας ημέρας των Χριστουγέννων. Η παπαδιά, ήτις ήγγιζεν ήδη το πεντηκοστόν, και τον είχε μόνον και υστερόγονον, κατόπιν τεσσάρων επιζόντων κορασίων, ων αι δύο πρώται ήσαν υπανδρευμέναι ήδη, και μετά οκτώ γέννας, ων αι δύο διδύμων, και πέντε θανάτους, η παπαδιά είχε τάξει, αν γλύτωνε το αγόρι της, να υπάγη του χρόνου να λειτουργήση τον Χριστόν. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Το ενεθυμείτο και το εσυλλογίζετο προ ημερών, και απ’ αρχής της ομιλίας του παπά αυτό μόνον εσκέπτετο. Αλλ’ έβλεπεν ότι εφέτος θα ήτο δυσκολώτατον, φοβερόν, ανήκουστον τόλμημα, ένεκα του βαρέος χειμώνος, και εφρόνει ότι ο Χριστός θα ήτο συγγνώμων και θα παρεχώρει νέαν προθεσμίαν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Εν τούτοις, γνωρίζουσα την συνήθη τακτική του παπά, ως και την ισχυρογνωμοσύνην του, απεφάσισεν ενδομύχως να μη αντιλέξη. Και ου μόνον τούτο, αλλά και άλλο τι ηρωικότερον και εις πολλούς απίστευτον· όπου αποφασίση να υπάγη ο παπάς, να υπάγη κι’ αυτή μαζύ του.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ήτο γυνή δειλοτάτη, αλλά μόνον ενόσω ευρίσκετο μακράν του παπά. Όταν ήτο πλησίον του παπά της, ελάμβανε θάρρος, η καρδίας της εζεσταίνετο, και δεν εφοβείτο τους κινδύνους. Εάν τυχόν ανεχώρει ο παπάς, χωρίς αυτής, να υπάγη εις το Κάστρον, η καρδούλα της θα έτρεμεν, ως το πουλάκι το κυνηγημένον. Αλλ’ εάν την έπαιρνε μαζύ του, θα ήτο ησυχωτάτη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: center; text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;"><o:p><a href="http://pardalo61.blogspot.com/2008/12/2.html"><span style="color: orange; font-size: xx-small;"><b>Μέρος 2ο</b></span></a><br />
</o:p></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue; font-size: small;">«Στο Χριστό, στο κάστρο»</span><o:p></o:p></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-46498952732978852562008-12-21T21:04:00.000+02:002008-12-21T21:04:00.862+02:00118. Ο διεφθαρμένος<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrg8k29FWI/AAAAAAAAD2Y/T0M4qJlRzMI/s1600-h/21.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="156" src="http://4.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrg8k29FWI/AAAAAAAAD2Y/T0M4qJlRzMI/s320/21.jpg" width="210" /></a><span style="font-size: small;"><b><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%9B%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82">Ανδρέας Λασκαράτος</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.ligas-books.gr/shop/component/page,shop.product_details/flypage,shop.flypage/product_id,62/category_id,64/option,com_virtuemart/Itemid,95/">«Ιδού ο άνθρωπος»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο διεφθαρμένος αισθάνεται μέσα του την ηθικήν υπεροχήν του ακεραίου, υποχρεούται ναν τον σέβεται, και τον αποφεύγει όμως. Η συντροφιά άλλου διεφθαρμένου όμοιού του με τον οποίον συμπαθεί, τού είναι αρμοδιώτερη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ευρισκόμενος με τον ακεραίου χαραχτήρος, κατηγορεί τον εν διαφθορά συνάδελφόν του, 1ον επειδή φυσικώ τω λόγω τού έρχεται η κατηγορά στο στόμα, 2ον επειδή βάνεται σε καλήτερη θέση κατηγορώντας το αξιοκατηγόρητα, και συσταίνεται κοντά στον ακέραιον, ως τάχα ανόμοιος τού κατηγορουμένου του.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αν ακούση ότι τίμιος άνθρωπος συκοφαντείται, το άκουσμα εκείνο τον χαροποιεί, ότι τάχα τού δίδεται σύντροφος εις την διαφθορά ένα τίμιος· ενδιαφέρεται ναν το πιστέψη, και πασχίζει ναν το πιστέψη· η δε ψυχή του επιθυμώσα τούτο, του ευκολύνει την πεποίθηση. Η συνενοχή είναι ελάφρυνση στον διεφθαρμένον, και μάλιστα η συνενοχή τιμίου ανθρώπου είναι δι’ αυτόν παρηγορία και ενθάρρυνση. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Έχοντας γνωστόν διεφθαρμένον συνένοχον, έχει μόνον συνένοχον όμοιόν του. Αλλά με γνωστόν τίμιον συνένοχον, εις κάτι συκοφαντούμενον, έχει τον πρωτοπληρωτήν του· έχει σκέπην.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Μεταχειρίζεται δε κάποτε την αναισχυντίαν και την πρόκληση , δια να εκπλήξη με την αυθάδειάν του και να θριαμβέψη. Αλλά αντιμετωπούμενος με θάρρος, δειλιάζει και κρύβεται.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Χαλινός αρμόδιος δια τον διεφθαρμένον είναι το ξεφαύλισμά του· έστω και σε διεφθαρμένην κοινωνίαν· επειδή καθένας από τους διεφθαρμένους την προφασίζει τη διαφθορά στον εαυτόν του, αλλά την κατηγορεί στους άλλους.</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Ανδρέας Λασκαράτος<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue; font-size: small;">«Ιδού ο άνθρωπος»</span><o:p></o:p></b></div><br />
<div style="color: orange; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: xx-small;">Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο,<a href="http://pardalo61.blogspot.com/search/label/%CE%9B%CE%91%CE%A3%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%91%CE%A3%20%22%CE%99%CE%B4%CE%BF%CF%8D%20%CE%BF%20%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82%22"> εδώ</a></span></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-8588562028355744522008-12-19T21:04:00.001+02:002008-12-19T21:04:00.388+02:00Θα τα θυμόταν σαν μια βάσανο του νου<a href="http://1.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrf0tZiOCI/AAAAAAAAD2Q/XiH24WAjDsU/s1600-h/19.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="155" src="http://1.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrf0tZiOCI/AAAAAAAAD2Q/XiH24WAjDsU/s320/19.jpg" width="210" /></a> <style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=26113">Ρέα Γαλανάκη</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/product.php?productid=143628&page=1">«Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Το αγόρι σκέφτηκε πως το κλειδί θα μπορούσε να ξαναγυρίσει στην κλειδαριά, ορίζοντας μ’ έναν ήπιο μεταλλικό φθόγγο τη ζωή σαν αλληλουχία. Μέτρησε τις προϋποθέσεις στα δάχτυλα. Αν οι Τούρκοι κι Αιγύπτιοι δεν έκαιγαν το χωριό. Αν το ιππικό τους μαζευόταν απ’ όλο το οροπέδιο κι έφευγε από το ίδιο πέρασμα, που βρήκε αφύλαχτο και όρμησε στον δυσμάχητο τόπο. Αν ο Χριστός δεν ελογάριαζε τα αφανέρωτα μαζί με τα φανερωμένα κρίματα, ακούγοντας τις παρακλήσεις. Αν τέλος, δαίμονες και νεράιδες των σπηλαίων εδέονταν μαζί με τους αγίους των εκκλησιών.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Άκουσε τη μάνα του να του φωνάζει από την είσοδο της σπηλιάς. Το φως έτεμνε το σώμα της, τραβώντας μια λοξή γραμμή από το γαλάζιο τού αέρα μέχρι το πράσινο των βρύων, που σκέπαζαν τα βράχια κοντά στην είσοδο. Ένιωσε τη φωνή της σαν μια λοξή επίσης γραμμή, χλοερή και ουράνια, που αποσπάστηκε από το σώμα της και κατέβηκε να σταθεί πλάι του, εκεί που άρχιζε το σκοτάδι. Ήταν πιο μαύρο από τα κούτσουρα, που είχαν μείνει στην παραστιά του σπιτιού. Μέσα στο μαύρο δεν υπήρχε καμιά κίνηση· το χέρι στ’ αδράχτι αρνιόταν να στρίψει τα δάχτυλα, το χέρι στο χαλινάρι αρνιόταν να λυγίσει τον καρπό, το χέρι του μεγάλου αδερφού καρφώθηκε πάνω στα μήλα. Εδώ η μυρωδιά των μήλων χάθηκε. Δεν ακουγόταν θρόισμα δέντρου ή φωνή ζώου. Ούτε αλαλαγμός εχθρού. Το ίδιο μαύρο κατάπιε και το κλειδί του σπιτιού.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Άκουσε τη φωνή της. Το μέχρι τότε αβασάνιστο νερό των ημερών του άρχισε ν’ αντανακλά σκόρπιες και γρήγορες εικόνες. Και η φωνή της σκορπιζόταν, σαν να κυλούσε μαζί με το νερό. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Δεν θα γύριζε κοντά της. Ήθελε να γνωρίσει το σκοτάδι της σπηλιάς.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;"><span style="color: white;">.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Μπήκε στις αίθουσες που είναι χτισμένες χωρίς μαστόρους. Εκεί κολόνες ατελείωτες στάζουν από την αγωνία του τελειωμένου σχήματος· γι’ αυτό λαβαίνουν όποια μνήμη τους αποδοθεί. Το αγόρι φώτισε με το κερί τα ακίνητα χέρια πάνω στ’ αδράχτι, στο χαλινάρι και στα μήλα. Σκέφτηκε πως αν είχε πιο πολλά κεριά, θα μπορούσε να φωτίσει τους ήχους και τις μυρωδιές του σπιτιού. Προχώρησε αργά ανάμεσα στους σταλαγμίτες, που γρηγορούσαν περιμένοντας το άγγιγμα του σταλακτίτη. Η κίνησή του ιχνογραφήθηκε αμυδρά πάνω στο σαν κερήθρα μέλισσας χρώμα των πετρωμάτων. Άγγιξε ένα βράχο κι ένιωσε τη δροσιά τού λάχανου πολύ πρωί στα περιβόλια. Σκέφτηκε πως, αφού μπορούσε ακόμη να στηρίζεται στα περιβόλια, δεν ήταν μόνο μάγια γύρω του. Πάλι δεν ήταν ό,τι γνώριζε. Φοβήθηκε μήπως οι μεγάλοι είχαν δίκιο όταν δεν άφηναν μικρά παιδιά να μπαίνουν στη σπηλιά. Κι αυτός υπάκουε με την αμίλητη υπακοή της προσμονής. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Έκανε κρύο. Άκουγε βαριές σταγόνες να πέφτουν γύρω του. Ο ήχος τους πολλαπλασιαζόταν σε βόμβο μελισσών. Θυμήθηκε κουβέντες, πως η σπηλιά ήταν κάποτε γεμάτη μέλισσες, αλλά ποτέ κανένας δεν τις είχε δει. Είπε μήπως ο βόμβος προερχόταν από τις αφύσικα μεγεθυσμένες ομιλίες όσων στριμώχνονταν στην είσοδο της σπηλιάς, για τον φόβο του Οθωμανού. Οι άντρες είχαν βγει στα βουνά, που έζωναν το οροπέδιο, και στην είσοδο βρίσκονταν μόνο γυναικόπαιδα, ανήμποροι και λίγα ζωντανά. Δεν προχωρούσαν όμως στη σπηλιά, γιατί το σκοτάδι τους φόβιζε όσο και ο εχθρός. Απ’ τους παλιότερους είχαν κληρονομήσει κάποιαν αγωνία, μήπως όλα που άκουσαν και τα φαντάστηκαν μετά σαν μυστική ζωή της γης, παραβιάζονταν από την είσοδο του αμαρτωλού τους σώματος στη σπηλιά, κι έπαιρναν ξάφνου την ειδή της κόλασης. Με τέτοιο μαύρο είχαν ζωγραφίσει στα εικονίσματα το σκοτάδι της κόλασης εκείνοι που δεν είπαν όνομα, μήπως και αυτό κριθεί σαν παραβίαση. Κι ό,τι συνέβαινε πάνω στο σκοτάδι μπορούσε τώρα ν’ ασκηθεί απ’ τον εχθρό.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;"><span style="color: white;">.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Το αγόρι χάθηκε μέσα στα ανεικονικά και απαγορευμένα σχήματα, που μεγάλος πια θα τα θυμόταν σαν μια βάσανο του νου, κυριαρχημένη όμως από την ηδονή της περιέργειας. Πολλές φορές τη μέτρησε σαν την πιο δυνατή ανάμνηση τής πριν απ’ την αιχμαλωσία ζωής του, ύστερα όμως την απέρριπτε, αφού δεν μπορούσε να συμπληρώσει τα μισοξεχασμένα πρόσωπα των δικών του για ν’ απαλύνει την αναπόφευκτη λήθη. Θυμόταν πάντως ότι, μπαίνοντας στη σπηλιά, σκέφτηκε πως δεν έπρεπε να φοβηθεί. Αργότερα θα δικαιολογούσε, αφού αυτός ο φόβος φούσκωνε κάθε άνοιξη τα μήλα στο οροπέδιο. Και θα ανίχνευε τον φόβο σε όσα άγνωστα δεν είχε δει ποτέ ζωγραφισμένα, μοιάζοντας έτσι με αμαρτία δίχως σώματα. Τι άλλο ήταν η σκουριασμένη πράσινη λεπίδα, που βρήκε τότε στα σκοτάδια της σπηλιάς; Το σχήμα της δεν του θύμιζε κανένα γνωστό είδος χριστιανικού ή αραβικού μαχαιριού. Ο ίδιος δεν έβγαλε ποτέ τη λεπίδα από τα κεντημένα ρούχα τού Οθωμανού πασά, πιστεύοντας πως ήταν μάλλον η ρομφαία ενός ανεξίθρησκου αγγέλου, που όρισε τη ζωή του στην τροχιά των μαχαιριών. Γιατί τα μετέπειτα γεγονότα συνέβησαν τόσο ξαφνικά και βίαια, που δεν μπορούσαν ν’ αποτυπωθούν σε διαφορετικό τεκμήριο.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Άκουσε από τη μεριά της εισόδου τις ιαχές των εχθρών και τις κραυγές των γυναικών. Του φάνηκε πως όλες οι κραυγές έβγαιναν από το στήθος της μάνας του, κι όρμησε να χωθεί σε εκείνο και μόνο το στήθος. Προσπάθησε να βρει τον δρόμο του στο σκοτάδι. Κάπου είδε μια κόκκινη ανταύγεια και φοβήθηκε ότι έμπαινε στη σπηλιά αντί να βγαίνει. Θυμήθηκε άλλες ιστορίες για μιαν άλικη μαρμαρυγή στα βάθη της σπηλιάς και τις εξηγήσεις για κοκκινάδια παμπάλαιου τοκετού, αίμα λεχώνας και φωτιά για το ζεστό νερό στους λέβητες. Έκανε τον σταυρό του για να διώξει το δαιμονικό βρέφος και συνέχισε να βαδίζει προς την ανταύγεια. Είδε πως ήταν από τη φωτιά που είχαν βάλει οι εχθροί στην είσοδο. Μέσα απ’ τις φλόγες αναδύθηκε η μάνα του με σκισμένα ρούχα και λυτά μαλλιά, τραβώντας τον πιο μεγάλο του αδερφό από το μπράτσο. Το τρελό της μάτι προχώρησε πίσω από το πρόσωπο του μικρότερου και σκόνταψε στο στέρεο σκοτάδι. Εκεί πάνω τον είδε να ζωγραφίζεται κάτασπρος και τον αναγνώρισε. Φώναξε τ’ όνομά του δυο φορές κι έτρεξε να τον αγκαλιάσει.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;"><span style="color: white;">.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο Ισμαήλ Φερίκ πασάς θυμόταν αργότερα πως το διπλό κάλεσμα της μάνας του ακούστηκε χάλκινο, επειδή σήμαινε το σιωπητήριο της πρώτης του ζωής και την έναρξη της δεύτερης, κάτι που ήταν πολύ πιο πρόωρο και πιο σκληρό από μιαν ενηλικίωση. Κι έλεγε ακόμη ότι το παιδί που λιποθύμησε στην αγκαλιά της αλλόφρονης μάνας, κοιμήθηκε αυτόν τον έξοχο θάνατο, που μόνο τα παιδιά μπορούν ν’ απολαύσουν. Και πως η ίδια η μάνα του υψώθηκε πάνω απ’ τον κύκλο των ανθρώπων και διαμιάς ξανασυνέλαβε, κύησε, γέννησε και ανέθρεψε τον δεύτερό της γιο. Πως βγήκε από τη σπηλιά δεμένος πισθάγκωνα και άρχισε μια καινούργια ζωή σαν αιχμάλωτος. Ίσως δεν θα μπορούσε διαφορετικά ν’ αντέξει τη δοκιμασία, παρά συναισθανόμενος πως είναι ήδη νεκρός. Τη λογική του συλλογισμού του ενίσχυε το γεγονός πως ήταν αγόρι, άρα μικρός άντρας, και η φυσική του θέση ήταν στην πλατεία, ανάμεσα στα κουφάρια των σφαγμένων αντρών και ακριβώς δίπλα στου πατέρα του. Και πως, τέλος, δεν ήταν ολότελα τυχαίο που προκάλεσε τη μοίρα του μπαίνοντας την πιο κρίσιμη ώρα στην απαγορευμένη σπηλιά.<b><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Ρέα Γαλανάκη<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: blue;">«Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά»</span><o:p></o:p></b></span></div><br />
<br />
<div style="color: orange; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: xx-small;">Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο, <a href="http://pardalo61.blogspot.com/search/label/%CE%93%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%97%20%CE%A1%CE%95%CE%91%20%22%CE%9F%20%CE%B2%CE%AF%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CF%83%CE%BC%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BA%20%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%AC%22">εδώ</a></span></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-77045944157221954472008-12-17T21:04:00.001+02:002008-12-17T21:04:00.454+02:00Ένιωθε πλήρης στη σιωπή<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STreKEw9w4I/AAAAAAAAD2I/v2X9qCdrGQc/s1600-h/17.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="308" src="http://2.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STreKEw9w4I/AAAAAAAAD2I/v2X9qCdrGQc/s320/17.jpg" width="210" /></a><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=26113">Ρέα Γαλανάκη</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/product.php?productid=143628&page=1">«Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο Ιωάννης Καμπάνης ή Παπαδάκης ήταν εξάδερφος του Ισμαήλ Φερίκ πασά. Επειδή γεννήθηκε χρόνια μετά την καταστροφή του οροπέδιου, δεν είχε δει κανέναν από την οικογένεια του αδερφού του πατέρα του, που αφανίστηκε τότε. Αλλά και πάλι δεν αφανίστηκε ολότελα, αφού ο Αντώνης, ο αδερφός του Ισμαήλ Φερίκ πασά, ζούσε στην Αθήνα.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο Ιωάννης μίλησε στον Ισμαήλ Φερίκ πασά για τη μάνα του, ότι αυτός δεν την επρόλαβε, αφού γεννήθηκε πολλά χρόνια μετά την αιχμαλωσία της. Φαίνεται πως είχε πεθάνει λίγο αργότερα, μα δεν θυμόταν τ’ όνομά της στο νεκροταφείο του χωριού. Διηγήθηκε στον πασά τις τρεις διαφορετικές ιστορίες που έλεγαν για την τύχη της, και τα επιχειρήματα που στήριζαν την καθεμιά ξεχωριστά. Δέκα μόνο χρόνια μετά τη σφαγή, κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς είχε συμβεί και το πλήθος των εξιστορήσεων έβαζε τους απόντες σε τοποθεσίες και ημερομηνίες τόσο θολές, που έμοιαζε σαν να μην τους είχε σηκώσει ο πόλεμος αλλά η πρωινή πάχνη του κάμπου. Και κανείς δεν ενδιαφερόταν να εξακριβώσει την αλήθεια, αφού τα γεγονότα σκόρπιζαν και πολλαπλασιάζονταν σε διηγήσεις, ώστε λίγο αργότερα να μένει μόνο μια ισχυρή εικασία. Οι απόντες άγγιζαν πάντα με την άκρη του δάχτυλου τους ζωντανούς, χωρίς να εξαρτώνται πια από τους κανόνες ζωής και θανάτου. Πληθαίνουν, τέλειωσε ο Ιωάννης, μπαίνοντας ο καθένας σε πολλές ιστορίες, κι ίσως αυτό είναι πιο δίκαιο από τον ένα θάνατο.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο Αντώνης αναδύθηκε από την πάχνη των ιστοριών κι έδωσε σήματα ζωής από την Αθήνα. Είχανε συναντηθεί με τον Ιωάννη εκεί και είχανε μιλήσει. Αυτός τον είχε στείλει, αφού έμαθε. Ο Ισμαήλ Φερίκ πασάς δεν ρώτησε τι και από πού έμαθε ο αδερφός του· ούτε ο Ιωάννης αποκάλυψε πως η μυστική εταιρεία, όπου ο Αντώνης κι αυτός ανήκαν σαν πατριώτες, ανακάλυψε τα ίχνη του πασά και τους παρότρυνε να τον συναντήσουν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Η ιστορία του Αντώνη, εφόσον επέζησε, ήταν μία. Ζούσε στην Αθήνα, ντυνόταν φράγκικα με λαιμοδέτη και είχε χωρίστρα στην αριστερή μεριά των μαλλιών του. Τον λογάριαζαν, και ήταν, ανάμεσα στους πιο πλούσιους Έλληνες. Ανύπαντρος, πρόσθεσε, σαν να έλεγε ορκισμένος. Βρέθηκε αιχμάλωτος στην Κωνσταντινούπολη. Η ρωσική πρεσβεία μπόρεσε να γλιτώσει μερικούς αιχμαλώτους. Έκρυψαν τον Αντώνη, έφηβο μόλις και μικρόσωμο, στο άδειο βαρέλι ενός πλοίου, που θα μετέφερε τσίρους στην Οδησσό. Οι Τούρκοι κατάλαβαν τις ενέργειες των Ρώσων. Ανέβασαν στο πλοίο στρατό και άρχισαν να ψάχνουν. Άνοιξαν όλα τα βαρέλια, εκτός απ’ αυτό που έκρυβε τον Αντώνη. Ενώ άκουγε τους Τούρκους να ερευνούν, ορκίστηκε πρώτη φορά. Σώθηκε. Η οικογένεια Στούρτζα, από την οποία κατάγονταν δυο ηγεμόνες της Μολδαβίας, προστάτεψε τον Αντώνη. Έμαθε γράμματα και δούλεψε στο βιβλιοπωλείο του Αλέξανδρου Στούρτζα στην Οδησσό. Κέρδισε την εμπιστοσύνη του προστάτη του, που τον αφιέρωσε στη μελέτη της γεωπονίας και μετά τον έβαλε επιστάτη στις απέραντες γαίες του. Ο Στούρτζας πέθανε πριν από τον Κριμαϊκό πόλεμο. Ο πόλεμος έδωσε στον Αντώνη τη διπλή ευκαιρία, να γυρίσει στην Αθήνα κα να γίνει πλούσιος. Μετέτρεψε όσα χρήματα είχε σε στάρι, που το αγόρασε πολύ φτηνό στη Ρωσία, και κατέβηκε στην Ελλάδα, όπου το πούλησε ακριβά εξαιτίας του αποκλεισμού. Τη δεύτερη φορά μετέτρεψε τα χρήματά του σε κτήματα. Σε μιαν από τις τροποποιήσεις του Σχεδίου του Κλεάνθη, τα κτήματά του μπήκαν όλα στο Σχέδιο και αποτέλεσαν την καρδιά της Αθήνας. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;"> Ο Ισμαήλ Φερίκ πασάς δεν ρώτησε τίποτε. Ο Ιωάννης δεν ανέφερε πως ο πρώτος όρκος είχε στερεωθεί στον μεταγενέστερο όρκο του εταίρου. Ούτε όμως ο Ιωάννης, ούτε και κανείς άλλος, μπορούσε από τότε να προβλέψει πως η επόμενη επανάσταση στη νήσο θα στηριζόταν σχεδόν αποκλειστικά στα χρήματα του Αντώνη. Πολύ περισσότερο να προβλέψει πως, όταν μετά από μερικά χρόνια θα πέθαινε ο Αντώνης άκληρος, θα άφηνε την περιουσία του στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Πως θα λογαριαζότανε ανάμεσα στους δέκα ιδρυτές και ευεργέτες του ιδρύματος. Πως το όνομά του, γραμμένο με χρυσά γράμματα δεξιά και κάτω από το όνομα του Όθωνα, και με χρυσά επίσης γράμματα στην είσοδο της Φοιτητικής Λέσχης, που χτίστηκε πολύ αργότερα από το κληροδότημά του, θα διέσωζε με διαφορετικό τρόπο τον πρώην αιχμάλωτο πολέμου. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο Ισμαήλ Φερίκ πασάς άκουγε τον εξάδερφό του κι είχε την αίσθηση ότι νιφάδες σκέπαζαν την εγκαταλειμμένη όαση. Είδε μπροστά του το οροπέδιο άσπρο, όπως το θυμόταν τον χειμώνα. Παράξενο πώς έβγαιναν οι φοινικιές και τ’ άλογα πάνω στο άσπρο και βουβό. Μέσα του ανέβρυσαν πιεστικά οι ερωτήσεις του ξενιτεμένου. Δεν ρώτησε τίποτε, γιατί το χιόνι τον είχε κλείσει σε στοχαστική σιωπή. Ένιωθε πλήρης στη σιωπή, σαν βρέφος που το έλουσαν και το αγαπάνε τυλιγμένο σε ζεστές πετσέτες.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αργά το απόγευμα σηκώθηκαν να γυρίσουν στο χάνι Η συνοδεία του δεν παραξενεύτηκε από το γεγονός πως ο αφέντης δεν είχε χτυπήσει τίποτε, όσο απ’ το φως που γλύκαινε το πρόσωπό του, σαν κάτι να είχε πάρει ο ίδιος απ’ τ’ αγριοπερίστερα. Το βράδυ δείπνησε πάλι με τον ξένο και κουβέντιαζαν για τα εμπόρια. Έπειτα έμεινε πάλι μόνος στη μεγάλη σάλα να καπνίζει. Διότι η γραμμή του Νείλου, όπου το τέλος δεν συνέπιπτε ποτέ με την αρχή, χθες δεν κατέβηκε στη θάλασσα. Και δεν επρόκειτο να ξανακατεβεί. Το υδάτινο κεφάλι γύρισε να δαγκώσει την ουρά του κουλουριάζοντας το σώμα. Κι ο ποταμός γύρισε έναν κύκλο μέσα στο οροπέδιο και το πλημμύρισε, κάνοντας το χιόνι να λιώνει και να στραγγίζει στις φυσικές καταβόθρες. Μέσα του στράγγιζε η υπόμνηση του ήχου, της μυρωδιάς, της όρασης, της γεύσης, της αφής. Από χθες τίποτε δεν μπορούσε ν’ αγγίξει το μυαλό του απλά, όπως άγγιζε το μαχαίρι τη ζώνη του. Ο ανύπαρκτος κόσμος είχε αρχίσει να επεμβαίνει στον υπαρκτό, φουσκώνοντας ένα μάτι στο κλαδί, εκεί που πριν δεν υπήρχε τίποτε. Αν συνεχιζόταν η ωρίμανση, τότε ο θάνατός του είχε αρχίσει να κυοφορείται. Και θα συνέβαινε, ήταν βέβαιος, μόλις ξαναβρισκόταν ανάμεσα σε όσα τον κατέκλυζαν με τη χαμένη τους αθωότητα. Έστω κι αν στο μεταξύ είχανε όλα μετακινηθεί και φαίνονταν αλλιώτικα στον αναλλοίωτο ήλιο. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αποφάσισε να μην εκμυστηρευτεί τα αισθήματά του στον Ιωάννη, ούτε ότι δεν ήταν μόνο ξάδερφός του αλλά και προάγγελος θανάτου.</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Ρέα Γαλανάκη<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue; font-size: small;">«Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά»</span><o:p></o:p></b></div><br />
<div style="color: orange; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: xx-small;">Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο, <a href="http://pardalo61.blogspot.com/search/label/%CE%93%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%97%20%CE%A1%CE%95%CE%91%20%22%CE%9F%20%CE%B2%CE%AF%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CF%83%CE%BC%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BA%20%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%AC%22">εδώ</a></span></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-67671542395914163362008-12-15T21:04:00.001+02:002008-12-15T21:04:01.138+02:00Βεντάλια<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrc8VfSDGI/AAAAAAAAD2A/C11joTFe8pU/s1600-h/15.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="160" src="http://4.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrc8VfSDGI/AAAAAAAAD2A/C11joTFe8pU/s320/15.jpg" width="210" /></a></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=26113">Ρέα Γαλανάκη</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/product.php?productid=143628&page=1">«Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Δεν είχα καιρό για πολλά. Έπρεπε να μιλήσω με τον συμβολαιογράφο, τον επιστάτη, τους αξιωματικούς του επιτελείου και μια δεύτερη φορά με τον αντιβασιλέα, αν και δεν είχαν ακόμη περάσει πολλές ώρες από την πρώτη μας συνάντηση. Στο Κάιρο είχαν φτάσει τα νέα πως όσος αιγυπτιακός στρατός βρισκόταν στη νήσο, είχε τσακιστεί στη θέση Βρύσες από ένα μπουλούκι ντόπιους και καταντροπιάστηκε στον τουρκικό στρατό της νήσου. Ο αρχηγός του Σαχήν πασάς έπρεπε να ανακληθεί αμέσως και στη θέση του να σταλεί ο πιο αξιόμαχος κι έμπιστος πασάς της Αιγύπτου. Ο αντιβασιλέας πρόσθεσε ότι κατείχα μια συμβολική σχεδόν θέση, σαν σύντροφος τού πατέρα του Ιμπραήμ σε πολλές νικηφόρες μάχες, και σαν σύντροφός του αργότερα στην αρρώστια. Δεν ζούσαν πια πολλοί από τα ηρωικά χρόνια. Το αξίωμά μου σαν υπουργού επί του πολέμου με καθιστούσε ακόμη πιο φερέγγυο. Σώπασε μια στιγμή και μετά είπε πως η καταγωγή μου δεν έδειχνε να έχει επηρεάσει καθόλου τη μετέπειτα μουσουλμανική ζωή μου. Τώρα μάλιστα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τα συμφέροντα της αιγυπτιακής πολιτικής, που δεν ταυτίζονταν, όπως άλλωστε γνώριζα, με τα συμφέροντα της Πύλης. Κι ούτε σ’ αυτόν τον πόλεμο θα ταυτίζονταν. Τα γνωστά αισθήματά μου για τον σουλτάνο, που πήγαζαν από το χαμένο αιγυπτιακό έπος, θα εξυπηρετούσαν κάλλιστα και τα συμφέροντα του αντιβασιλέα. Ο οποίος, αν και εξ αίματος συγγενής του Μωχάμετ Άλη, δεν μπορούσε ούτε καν να διανοηθεί ότι θα διεκδικούσε τον θρόνο του Βόσπορου. Ψιχία μόνον, ίσως και πάλι την επικυριαρχία της νήσου, ή ένα αντίστοιχο αντάλλαγμα της αρωγής. Η κατοχή της ελληνικής γλώσσας – θα μπορούσε βέβαια η εξοχότης μου να χειρίζεται ακόμη τη μητρική γλώσσα –, η παιδεία και ο ήπιος χαραχτήρας μου θ’ αποτελούσαν όπλα εξίσου ισχυρά με τον σύγχρονο οπλισμό και τη συμπληρωματική δύναμη τεσσάρων χιλιάδων αντρών, που θα με συνόδευαν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Άκουγα τα επιχειρήματα του αντιβασιλέα, γνωρίζοντας πως σε τέτοιες περιστάσεις το επιχείρημα συγκροτεί απόφαση. Η επιλογή μου ήταν ένδειξη μεγάλης τιμής, που δεν θα μπορούσε να επιστραφεί στον βασιλικό δωρητή της, χωρίς να θεωρηθεί προσβολή. Χαιρόμουν άλλωστε για τη διάκριση και για τη μνεία του Ιμπραήμ. Προς στιγμήν σκέφτηκα τις σπίθες από τις υπαίθριες φωτιές των καταυλισμών, τη φορητή επίπλωση των σκηνών, τον αναστεναγμό των νυχτερινών αμανέδων, τον σκύλο και το άλογο του στρατοπέδου, την ολοκληρωτική απουσία παιδιών και γυναικών, την αφαίρεση κάθε λογικής από το μυαλό εκτός από την πρωτογενή ανάγκη επιβίωσης την επόμενη ώρα. Επιθύμησα τη ζωή του στρατοπέδου σαν ένα τρόπο της νεότητάς μου· αλλά ο πόλεμος δεν ήταν κατασκήνωση. Και ήξερα πως δεν αγαπούσα τον πόλεμο καθ’ εαυτόν, αν και ήταν επίσης ένας τρόπος της νεότητάς μου.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Έλεγα πως αυτός εδώ έμοιαζε να έχει ξαναγίνει στη ζωή μου. Παράξενο ότι θα επέστρεφα στη γενέτειρά με μιαν επανάληψη, με το αναποδογύρισμα μάλλον του ίδιου σκηνικού, σαν να μην μπορούσα να χαρώ κάποιο διαφορετικό νόστο. Θα γύριζα λοιπόν έτσι. Πρόκειται για παγίδα, συλλογίστηκα, κι ένιωσα να μπαίνω στην πιο μοναχική καμπή της αναζήτησης , μολονότι ετοιμαζόμουν από χρόνια να ξαναγυρίσω στα απαγορευμένα μέρη κι εκεί να τεκμηριώσω τον ενήλικο άντρα – διαφορετικά τι νόημα θα είχε ο μυστικός τοκετός των ίδιων πάντα αναμνήσεων. Η εντελώς ξαφνική και γρήγορη πραγματοποίηση του πόθου μου, κυρίως όμως ο τρόπος που θα συνέβαινε, έλυσαν τα γόνατά μου. Αν ο αντιβασιλέας δεν είχε την πρόνοια να με βάλει να καθίσω, θα είχα σωριαστεί μπροστά του, πάνω στο ανθισμένο χαλί του πατώματος, πιστεύοντας πως ένας ατίθασος κηπουρός έσπειρε στην κόλαση και τον παράδεισο τα ίδια μαλλομέταξα λουλούδια.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Όσην ώρα πίναμε παγωμένο τσάι και προσπαθούσα να κρατώ σταθερά τη γαλλική πορσελάνη, σκεπτόμουνα πως όταν πολεμούσα στη Συρία ήμουνα νέος και φιλόδοξος· έπρεπε να διαγράψω το στίγμα του αιχμαλώτου με την άνοδό μου σε κάποιαν ιεραρχία· και δεν είχα ακόμη οικογένεια, έστω την κάπως συμβατική. Τα αισθήματά μου άνοιγαν τη βεντάλια τους ολόκληρη χωρίς να σταματούν ούτε από τη φρίκη της μάχης. Τώρα, καθώς ο στόλος μας πλησίαζε τη νήσο, σκεπτόμουνα τα πρόσωπα της οθωμανικής μου οικογένειας να στοιχίζονται το ένα πίσω από το άλλο με τη διστακτικότητα βεντάλιας που κλείνει αργά. Θα έλεγα σχεδόν στοχαστικά. Μπαίνοντας στο λιμάνι, το κλειστό της σχήμα ταυτίστηκε με το περίγραμμα του μαχαιριού, που είχα πάντοτε μαζί μου. </span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Ρέα Γαλανάκη<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue; font-size: small;">«Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά»</span><o:p></o:p></b></div><br />
<div style="color: orange; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: xx-small;">Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο, <a href="http://pardalo61.blogspot.com/search/label/%CE%93%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%97%20%CE%A1%CE%95%CE%91%20%22%CE%9F%20%CE%B2%CE%AF%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CF%83%CE%BC%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BA%20%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%AC%22">εδώ</a></span></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-20295044776356041952008-12-14T21:04:00.000+02:002008-12-14T21:04:00.588+02:00119. Ο πρωτευουσιώτης<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrb3pHotHI/AAAAAAAAD14/ONgtkLEns2Y/s1600-h/14.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="207" src="http://3.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrb3pHotHI/AAAAAAAAD14/ONgtkLEns2Y/s320/14.jpg" width="210" /></a><span style="font-size: small;"><b><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%9B%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82">Ανδρέας Λασκαράτος</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.ligas-books.gr/shop/component/page,shop.product_details/flypage,shop.flypage/product_id,62/category_id,64/option,com_virtuemart/Itemid,95/">«Ιδού ο άνθρωπος»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο πρωτευουσιώτης είναι το αρχοντόπουλο της Επικρατείας.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Όταν εις την Πρωτεύουσαν, είναι στην Έδρα του. Όταν επισκέφτεται τες Επαρχίες, επισκέφτεται τες <span style="letter-spacing: 2pt;">Επαρχίες του</span>. Οι επαρχιώτες ατενίζουν εις αυτόν, και τον τιμούν ως αξιολογώτερόν τους. Εκείνος το αισθάνεται και συστέλλεται, αν φύσει ταπεινός· ή αλλαζονεύεται αν φύσει κούφος.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Οι τρόποι του, τα κινήματά του, η ομιλία του, και αυτά τα φορέματά του, είναι γνώμονες και τύποι μιμήσεως δια τους καϋμένους τους επαρχιώτας.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο πρωτευουσιώτης υποθέτεται, και όχι αδίκως, να έχη περισσότερο ανεπτυγμένο το πνεύμα του· να έχη περισσότερες και ελευθεριώτερες ιδέες. Υποθέτεται δε ακόμη να γνωρίζη περσσότερα πολιτικά πράμματα· και μάλιστα δι’ όσον αφορά το εσωτερικόν του Κράτους, στανικώς των σημερνών ηλεκτρικών τηλεγράφων, και των τόσων εφημερίδων. Καθένας όθεν επιθυμεί ν’ ακούση από αυτόν, και τα λεγόμενά του έχουνε βάρος.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Έτσι, ο πρωτευουσιώτης είναι ο άνθρωπος της ημέρας εις την επαρχίαν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αλλ’ αν δεν θέλη ν’ απανωζήση στην εφήμερην υπόληψήν του και φήμην του, ο πρωτευουσιώτης να φύγη γρίγορα. Επειδή ο μυρωδικός εκείνος αέρας οπού τον περιστοιχίζει, δεν βαστά πολύ· και σαν τα γιαλικά, ως κ’ εκείνος μοσκοβολάει όσο είναι φρέσκος. Έπειτα χάνει όλη του την ευωδία.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Ανδρέας Λασκαράτος<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue; font-size: small;">«Ιδού ο άνθρωπος»</span><o:p></o:p></b></div><br />
<div style="color: orange; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: xx-small;">Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο, <a href="http://pardalo61.blogspot.com/search/label/%CE%9B%CE%91%CE%A3%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%91%CE%A3%20%22%CE%99%CE%B4%CE%BF%CF%8D%20%CE%BF%20%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82%22">εδώ</a></span></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-21841492572442187292008-12-12T21:04:00.001+02:002008-12-12T21:04:01.201+02:00Μ’ ένα σκληρό χαμόγελο συνενοχής<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrZ2CMkVqI/AAAAAAAAD1w/WiIvZyNe3q4/s1600-h/12.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="147" src="http://1.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/STrZ2CMkVqI/AAAAAAAAD1w/WiIvZyNe3q4/s320/12.jpg" width="210" /></a></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=26113">Ρέα Γαλανάκη</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/product.php?productid=143628&page=1">«Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Άφηνα την ψυχή μου να μουσκεύει στις φθινοπωρινές καταιγίδες. Μου ήταν αδύνατον να αδιαφορήσω στην ιδέα των γυναικόπαιδων, που έπιαναν τα όρη και κρύβονταν στις σπηλιές για να μην τα πειράξουν. Δεν είχα τέτοια πρόθεση· εκείνα όμως δεν ήξεραν τις προθέσεις μου, ενώ θα ήξεραν πολύ καλά πως ένας μόνο άνθρωπος, έστω και αρχηγός στρατιάς, δεν μπορούσε να ελέγξει ολότελα τους στρατιώτες του.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Και πάλι, δεν ήταν μόνο αυτό. Έβλεπα πως τόσα χρόνια μακριά, και σε μιαν αξεπέραστη αιχμαλωσία, φαντάστηκα τον χαμένο τόπο με γαλήνιες εικόνες. Οι μυρωδιές, τα χρώματα, οι ήχοι, οι επιφάνειες των πραγμάτων άγγιζαν το σώμα μου και συναντούσαν την ψυχή μου σαν ένα αρμονικό σύνολο. Όλα ήταν ωραία και μόλις τονισμένα, σαν κάποιες ζωγραφικές στα μουσεία της Δύσης, ή σαν τον χριστιανικό παράδεισο που φανταζόμουνα μικρός. Τα χρόνια της Αιγύπτου δεν με είχε ενοχλήσει ποτέ η ανάμνηση εκείνης της χριστιανικής εικασίας. Καθεμιά από τις ζωές μου κράτησε τη δική της θρησκεία, χωρίς αντιπαράθεση και χωρίς κραυγαλέα επιχειρήματα – δεν ήταν άλλωστε η πιο ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στους δυο τρόπους ζωής. Το σχεδόν γυμνό αγόρι, που ανοιγόκλεινε με μια τσάπα τ’ αυλάκια των περιβολιών μουρμουρίζοντας το «Ελέησόν με», όχι μονάχα για να εξιλεωθεί, αλλά και σαν ξόρκι ή για να θυμάται τα γράμματα, παραστεκότανε συχνά στο μεταξωτό χαλί των αραβικών μου προσευχών. Το πρόβλημα δεν έπρεπε, από δική μου δειλία, να τοποθετηθεί εκεί.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Έβλεπα τώρα γύρω μου την γκρίζα πέτρα και τους όρους του πολέμου. Ο πυροβολισμός του Αντώνη τραυμάτισε το πόδι μου. Ούτε κι εδώ ήταν το πρόβλημα. Ο πυροβολισμός του Αντώνη τραυμάτισε τη γοητεία της νοερής φύσης θανάσιμα, καρφώνοντας για πάντα μια σφαίρα στα λιόφυτα. Τρόμαζα στην ιδέα πως η εικόνα της φύσης, που είχα κρατήσει τόσα χρόνια, μπορούσε ξαφνικά να ξεψυχήσει στα χέρια μου. Και όμως, είχαμε ρίξει τους πρώτους πυροβολισμούς μαζί, κλέβοντας το κρυμμένο όπλο του πατέρα κι ανηφορίζοντας στο βουνό. Ήταν άνοιξη και δεν έκανε πολύ κρύο. Πυροβολήσαμε σε μια σπηλιά, σ’ ένα κούφωμα μάλλον των βράχων, για να μην ακουστούμε στο χωριό. Κατεβαίνοντας τραγουδούσαμε τραγούδια των γενναίων νομίζοντας πως τους είχαμε ξεπεράσει. Παρά το σκοτάδι, γύρω μας είχε γίνει η πιο μυστική επανάσταση της νήσου, και θα τελείωνε ξημερώνοντας με τη λαμπρή μας νίκη. Ο πατέρας όμως μας εμάλωσε, γιατί ο εχθρός μπορούσε ν’ ακούσει το όπλο. Να το κρατάμε, είπε, δεν ήταν ανάγκη πια να το κλέβουμε. Μόνο προσοχή, υπομονή, κι οικονομία στο μπαρούτι.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αν η σφαίρα του Αντώνη είχε τραυματίσει θανάσιμα τον τρόπο που θυμόμουν τη φύση, σίγουρα θα είχε τραυματίσει και την ανάμνηση της φύσης, που κρατούσε ο Αντώνης. Παιδιά δεν είχαμε ποτέ αντιμετωπίσει τη φύση σαν κάτι που σκέφτεσαι ως τοπίο, ή αναζητάς να ξαναδείς σαν εικόνα. Για μας σήμαινε τις πιο ελαφρές δουλειές, που δεν ήταν λίγες, και μερικά παιχνίδια. Είχε και τις δικές της ιστορίες, που τις είχαμε μάθει όλες. Ο Αντώνης θα είχε οπωσδήποτε έναν δικό του τρόπο να θυμάται. Αναρωτιόμουν κατά πόσον έμοιαζε με τον δικό μου. Ήμουνα βέβαιος πως θα συνέπιπτε σε πολλά. Επομένως και η δική του φαντασία θα είχε πληγωθεί. Σκέφτηκα πως αυτός ήταν ο μόνος τρόπος που μπορούσα να του επιστρέψω τη σφαίρα του. Χωρίς πρόθεση να τον βλάψω. Μ’ ένα σκληρό χαμόγελο συνενοχής.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Μια μέρα με σύννεφα κολλημένα στις βρεγμένες πλαγιές, με την ομίχλη να τυλίγει στην ευκίνητη γάζα της τα πουρνάρια και τις συκιές, είδα ξαφνικά το αγόρι, που υπήρξα κάποτε στη νήσο, να με κοιτάζει κατάματα. Στεκόταν κάτω από γυμνά κλαδιά, δήθεν για να μη βρέχεται, και με κοιτούσε σχεδόν από κάθε δέντρο. Μόλις έκανε να το πλησιάσω, η ομίχλη τύλιγε στη γάζα της και δέντρο και παιδί. Επέμεινα, γιατί νοιαζόμουνα να το ρωτήσω πού βρίσκονταν οι γονείς μας και γιατί αυτός, μικρό παιδί, απομακρύνθηκε τέτοια δύσκολη ώρα. Το τραύμα στο πόδι δεν με άφηνε να τρέξω προς το παιδί. Που χάθηκε, για να γυρέψει φαίνεται στα βουνά καταφύγιο, ενώ εγώ επέστρεψα με τον στρατό μου στα Χανιά.</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Ρέα Γαλανάκη<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue; font-size: small;">«Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά»</span><o:p></o:p></b></div><br />
<div style="color: orange; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: xx-small;">Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο, <a href="http://pardalo61.blogspot.com/search/label/%CE%93%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%97%20%CE%A1%CE%95%CE%91%20%22%CE%9F%20%CE%B2%CE%AF%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CF%83%CE%BC%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BA%20%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%AC%22">εδώ</a></span></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-27789403655119319192008-12-11T09:04:00.001+02:002008-12-11T23:08:42.137+02:00Ήταν αλήθεια πως δολοφονήθηκε<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SSmV6Satv4I/AAAAAAAAD1o/_cZpDI_iNIw/s1600-h/11.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="181" src="http://2.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SSmV6Satv4I/AAAAAAAAD1o/_cZpDI_iNIw/s320/11.jpg" width="210" /></a></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=26113">Ρέα Γαλανάκη</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/product.php?productid=143628&page=1">«Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ πασά»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Το σώμα του Ισμαήλ Φερίκ πασά κλείστηκε σε φέρετρο από ξύλα της νήσου, λουστραρισμένα και φοδραρισμένα με ατλαζένιες πιέτες. Έπειτα κλείστηκε σε μολυβένιο περίβλημα, γιατί θα ταξίδευε ως την Αίγυπτο και μπορεί να μην επαρκούσε η πρόχειρη ταρίχευση. Φορτώθηκε στο ταχύτερο πλοίο του στόλου και ξεκίνησε αμέσως για την Αλεξάνδρεια, αφού το πικρό – πλην απελευθερωτικό – ταξίδι των νεκρών επάνω στο νερό έπρεπε να είναι σύντομο. Τοποθετήθηκε στη μεγάλη σάλα και σκεπάστηκε με τη σημαία των τελετών. Στο ύψος του προσώπου το βαθύ κόκκινο φέσι του Οθωμανού δεν παρέπεμπε κανέναν στο κόκκινο των μήλων. Παρέπεμπε όμως στο αίμα. Βαθμοφόροι φρουρούσαν τον νεκρό, σκυθρωποί και προσηλωμένοι στο αίνιγμα του τέλους του.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο αντιβασιλέας της Αιγύπτου ζήτησε να μάθει αμέσως τα πραγματικά αίτια για τον θάνατο του αρχηγού του. Μπορούσε να δημιουργηθεί διπλωματικό ζήτημα. Λυπήθηκε βέβαια πολύ. Είχαν όμως φτάσει στ’ αυτιά του διάφορα, ανάμεσά τους πως ο υπουργός του επί του πολέμου κατηγορήθηκε ως κρυπτοχριστιανός και φιλέλληνας από τον Ομέρ πασά, ή πως η ψυχή του αρρώσταινε κάθε μέρα και περισσότερο. Όρισε την ακρόαση πριν από την κηδεία, σαν να εξαρτούσε τη συμπεριφορά του από την απάντηση του υπασπιστή. Ο τελευταίος αναρωτήθηκε μήπως έτσι βασάνιζαν την κουρασμένη ψυχή του απόντος, που δεν μπορούσε να ελευθερωθεί πριν από την τελετή, ενώ όλα, αρώματα και φωνές, την ενδυνάμωναν ν’ αποσπαστεί επιτέλους. Τίποτε δεν έπρεπε να διαταράξει τους καθορισμένους χρόνους. Επειδή λοιπόν αγαπούσε τον νεκρό, ορκίστηκε ν’ αφηγηθεί πολύ σύντομα τα αίτια της δολοφονίας κι αργότερα να προσκόμιζε τις απαραίτητες αποδείξεις. Προεξαγγελτικά, ήταν αλήθεια πως δολοφονήθηκε. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ενώ διαρκούσαν οι μάχες στο οροπέδιο, ακούστηκε στο Καστέλι πως ο προδότης, αυτός που έδειξε το αφύλαχτο πέρασμα, ήταν ένας δικός τους, που τον είχαν αγγαρέψει οι Τούρκοι και τον έσυραν μαζί τους στα βουνά. Οι κάτοικοι δεν ανέχονταν την κατηγορία τού χωριού τους για προδοσία και αποφάσισαν να τιμωρήσουν τον ένοχο. Ανέθεσαν στον παπά Γιάννη Καμπάνη την τιμωρία του, για να της αποδώσουν ίσως θεϊκό κίνητρο και κύρος. Αυτός κάλεσε στο σπίτι του τον αποκαλούμενο προδότη και του είπε να πάει αμέσως μιαν επιστολή του στον Κόρακα, που βρισκόταν σε κοντινό μοναστήρι. Ο άνθρωπος έτρεξε με κίνδυνο της ζωής του, εφόσον έπρεπε να περάσει μέσα από εχθρικές φρουρές. Η επιστολή έλεγε να τον δικάσουν σαν προδότη. Καταδικάστηκε σε θάνατο, γιατί σταμάτησε το μυαλό του και δεν μπορούσε να επικαλεστεί κανένα ελαφρυντικό, ή μάρτυρες. Κλαίγοντας ζήτησε από τους δυο καπετάνιους εκτελεστές να τον αφήσουν μια μέρα για να φέρει μάρτυρα. Αυτοί του έκοψαν τη γλώσσα και τον άφησαν να φύγει στα αίματα. Τον έπιασαν οι Τούρκοι και τον οδήγησαν στον Ομέρ πασά, που είχε γυρίσει στο στρατόπεδο. Ο αποκαλούμενος προδότης έδωσε με νοήματα στον αρχιστράτηγο να καταλάβει τι είχε συμβεί. Ο Ομέρ πασάς έφερε τον παπά Γιάννη σε αντιπαράθεση. Αν και δεν μπορούσε να μιλήσει ο τιμωρημένος, εννόησε τι επρόκειτο να συμβεί και χτυπούσε με άναρθρες κραυγές το στήθος του προσπαθώντας να εξηγήσει τις απανωτές παρεξηγήσεις, ώσπου τέλος έπεσε λιπόθυμος και τον πήραν οι γιατροί τού τούρκικου. Ο Ομέρ πασάς διέταξε να γδύσουν τον παπά, να τον αλείψουν μέλι και να τον εκθέσουν δεμένο στην πλατεία. Γρήγορα οι μύγες, οι σφήκες και οι μέλισσες τον έριξαν αναίσθητο.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο Ισμαήλ Φερίκ πασάς πληροφορήθηκε τι είχε συμβεί. Φώναξε αμέσως τον υπασπιστή του και του εξήγησε, ενώ πήγαιναν προς την πλατεία, πως δεν εγνώριζε τον συνονόματό του ιερέα, αλλά δεν θ’ άφηνε να περάσει έτσι η καινούργια αυθαιρεσία του Ομέρ. Ήταν ένας τρόπος, ο μόνος άλλωστε όσα χρόνια τον γνώριζε ο υπασπιστής, για να αναφερθεί στην καταγωγή του. Το επίθετο ήταν το ίδιο. Ο υπασπιστής είχε κι αυτός ακούσει τελευταία για την καταγωγή του πασά αλλά δεν πολυπίστευε διάφορες φήμες, που την ενοχοποιούσαν. Ο πασάς τού είπε ακόμη πως γνώριζε την οργή του αρχιστράτηγου απέναντί του, ιδιαίτερα αφού είχε διατάξει τους Οθωμανούς τακτικούς να χτυπήσουν τους Οθωμανούς ατάκτους στην τελευταία μάχη. Αν έκρυβε την οργή του, ήταν διότι ήθελε να δώσει στους Ευρωπαίους την εικόνα μιας αστραφτερής και σημαντικής νίκης· και ας μην ήταν έτσι τα πράγματα. Είπε πως δεν τον ένοιαζε πια τι θα γινόταν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Φτάσανε στην πλατεία, ο πασάς κρατώντας ο ίδιος μια λεπτή χλαίνη. Διέταξε να λύσουν τον δεμένο και να τον πλύνουν με μπόλικο νερό. Σκέπασε την κακοφορμισμένη γύμνια του με την χλαίνη και είπε στον υπασπιστή να τον συνοδέψει, να τον κουβαλήσει μάλλον, ως την πόρτα του σπιτιού του.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Όσο να γυρίσει ο τελευταίος, ο Ομέρ πασάς κάλεσε τον Ισμαήλ Φερίκ πασά στη σκηνή του να κουβεντιάσουν. Άρχισε φιλικά την κουβέντα και φώναξε να φέρουν καφέ. Μόλις ήπιε ο Ισμαήλ Φερίκ πασάς τον καφέ, έπεσε με φριχτούς πόνους. Προσπάθησε να σηκωθεί τραβώντας το πιστόλι και να σκοτώσει τον αρχιστράτηγο, γιατί κατάλαβε πως τον είχε φαρμακώσει, αλλά σωριάστηκε κάτω. Ο αρχιστράτηγος έδειξε πως ξαφνιάστηκε και φώναξε τον γιατρό του. Ίσως και να φοβήθηκε, αφού υπήρχε μεγάλη δύναμη του αιγυπτιακού στρατού στο ίδιο στρατόπεδο.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Τότε γύρισε ο υπασπιστής. Έσυρε τον Ισμαήλ Φερίκ πασά έξω από τη σκηνή του Ομέρ, ήταν όμως αργά. Τα αρχαία φάρμακα των Αιγυπτίων και οι αραβικές προσευχές δεν έκαναν το σώμα, ή έστω την ψυχή του πασά να αντιδράσει στο δηλητήριο, που φαίνεται τραβήχτηκε όλο στο αίμα. Το επιτελείο του αποφάσισε να φύγουν για το Ηράκλειο. Αμέσως έφυγε μια διμοιρία ιππικού με τον ετοιμοθάνατο και μετά από δύο ώρες οι υπόλοιποι. Οι αξιωματικοί σκέφτηκαν να μην κοινοποιήσουν τα γεγονότα. Και ενώ ο Ομέρ πασάς ετοιμαζόταν να κινήσει κι αυτός τον στρατό του από τον φόβο κάποιου αιφνιδιασμού, ενώ οι αντάρτες χτυπούσαν σε άλλη θέση για αντιπερισπασμό, ενώ οι πληρεξούσιοι των ανατολικών επαρχιών συγκεντρώνονταν για να μελετήσουν την πορεία των πραγμάτων, ο Ισμαήλ Φερίκ πασάς ξεψύχησε μόλις η συνοδεία του σταμάτησε στα Σπήλια, το οθωμανικό στρατόπεδο που βρισκόταν έξω από την πόλη. Και μολονότι έγειρε στα χέρια του υπασπιστή και το μυαλό του δούλευε ακόμη, δεν άφησε παραγγελία για τον αντιβασιλέα ή την οικογένειά του, μόνον ότι του έδωσαν φαρμάκι. Ο υπασπιστής δεν έπρεπε να αποσιωπήσει το γεγονός πως ο ετοιμοθάνατος φώναξε ελληνικά τη μάνα του και αραβικά τον πριν από δεκαετίας πεθαμένον Ιμπραήμ, τον ένδοξον πατέρα του αντιβασιλέα. </span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Ρέα Γαλανάκη<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue; font-size: small;">«Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά»</span><o:p></o:p></b></div><br />
<div style="color: orange; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: xx-small;">Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο,<a href="http://pardalo61.blogspot.com/search/label/%CE%93%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%97%20%CE%A1%CE%95%CE%91%20%22%CE%9F%20%CE%B2%CE%AF%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CF%83%CE%BC%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BA%20%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%AC%22"> εδώ</a></span></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-18155811230032060732008-12-09T09:04:00.000+02:002008-12-09T09:04:00.948+02:00Μυτιλήνη 1886<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SSmU_Ng2mdI/AAAAAAAAD1g/_pa_LUmiiM0/s1600-h/9.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="161" src="http://2.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SSmU_Ng2mdI/AAAAAAAAD1g/_pa_LUmiiM0/s320/9.jpg" width="210" /></a></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.books.gr/ViewAuthor.aspx?AuthorId=10302">Νίκος Θέμελης</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=2631926">«Η αναζήτηση»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 0.25pt; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: small;">Λίγο μετά τα Θεοφάνια του <span style="color: #231f20;">1886, </span>με το που πιάσανε οι πρώτες Αλκυονίδες<span style="color: #231f20;">, </span>κινήσαμε ξανά όλοι μαζί από Ήπειρο για Μυτιλήνη<span style="color: #231f20;">. </span>Μαζί με τον αδερφό μου <span>ήμασταν </span>επτά<span style="color: #231f20;">, </span>εγώ έκανα κουμάντο<span style="color: #231f20;">. </span>Ήταν μια καλή παραγγελιά από το καλοκαίρι<span style="color: #231f20;">, </span>που <span style="color: #231f20;">’</span>χα υποσχεθεί πως μόλις ξαδειάζαμε θα την εβάζαμε μπροστά<span style="color: #231f20;">. </span>Ούτε η απόσταση μας τρόμαζε ούτε το καταχείμωνο<span style="color: #231f20;">, </span><span>ήμασταν </span>συνηθισμένοι<span style="color: #231f20;">. </span>Μ’ ένοιαζε μόνο να προκάνουμε να εκμεταλλευτούμε τις Αλκυονίδες όλες<span style="color: #231f20;">, </span>πράγμα σημαντικό για το ξεκίνημα<span style="color: #231f20;">, </span>να θεμελιώσουμε και να σηκώσουμε στα δύο μέτρα<span style="color: #231f20;">. </span>Αν και ποτέ δεν ξέραμε με ακρίβεια πότε θα ξεκινήσουνε και πόσο θα κρατήσουνε<span style="color: #231f20;">, </span>πιανόμασταν κάθε χρονιά από τη γνώμη των παλιότερων και πορευόμασταν<span style="color: #231f20;">.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 0.25pt; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: small;">Χτίζαμε σπίτια όπου κι αν μας καλούσανε<span style="color: #231f20;">. </span>Σπίτια αρχοντικά<span style="color: #231f20;">, </span>σπίτια απλών ανθρώπων<span style="color: #231f20;">, </span>μέχρι και εκκλησίες<span style="color: #231f20;">, </span>αρκεί να εξασφαλίζαμε όσο καλά γινόταν μια δίκαιη αμοιβή και την αποπληρωμή της<span style="color: #231f20;">. </span>Στη συμφωνία πάντα έμπαινε η εξασφάλιση τροφής και στέγης<span style="color: #231f20;">. </span>Αγαπούσαμε τη δουλειά μας κι ας ήτανε σκληρή<span style="color: #231f20;">. </span>Δουλεύαμε καλά την πέτρα<span style="color: #231f20;">, </span>γιατί την ξέραμε<span style="color: #231f20;">. </span>Γνωρίζαμε τα χούγια της<span style="color: #231f20;">, </span>τη φύση της<span style="color: #231f20;">, </span>πώς την πιάνεις<span style="color: #231f20;">, </span>πώς τη χτυπάς και πού ν’ ανοίγει<span style="color: #231f20;">, </span>πώς τη λαξεύεις<span style="color: #231f20;">, </span>πώς την τοποθετείς και πώς χαντρώνεις<span style="color: #231f20;">.</span><span style="color: #a64240;"> </span>Τα καντούνια<span style="color: #a64240;"> </span>τα <span style="color: #231f20;">’</span>ριχνα πάντα εγώ<span style="color: #231f20;">, </span>το ίδιο και τις βόλτες<span style="color: #231f20;">,</span><span style="color: #a64240;"> </span>βόλτες μικρές<span style="color: #231f20;">, </span>μεγάλες<span style="color: #231f20;">. </span>Εγώ διάλεγα και έριχνα τις πλάκες πάνω από πόρτες<span style="color: #231f20;">, </span>παράθυρα ή παραθούρες και φυσικά εγώ τα θυρώματα και τα σαχνισινιά είτε από πέτρα είτε από δρένιο ξύλο<span style="color: #231f20;">. </span>Άμα μας άρεσαν τα σχέδια<span style="color: #231f20;">, </span>μας έβγαινε και το μεράκι και παιδευόμασταν χάρη της ομορφιάς<span style="color: #231f20;">, </span>για πράγματα που δεν ήτανε στη συμφωνία<span style="color: #231f20;">. </span>Σχέδια απλά μπορούσα και μόνος μου να φτιάξω<span style="color: #231f20;">, </span>σχέδια ξένων όσο περίπλοκα και να <span style="color: #231f20;">’</span>ταν μπορούσα να διαβάσω<span style="color: #231f20;">. </span>Τα σχέδια με συνεπαίρνανε<span style="color: #231f20;">, </span>δικά μου ή ξένα<span style="color: #231f20;">. </span>Τα θεωρούσα απαραίτητα και για τα απλά τα σπίτια των απλών ανθρώπων<span style="color: #231f20;">. </span>Να είναι με ακρίβεια για να μπορείς από τα πριν να πλησιάσεις την ομορφιά του μόχθου σου πάνω στην πέτρα<span style="color: #231f20;">. </span>Και σαν τελειώναμε κι εγκρίναμε πρώτα εμείς οι ίδιοι μόνοι μας και μέσα μας τους κόπους μας και τ’ αποτέλεσμά τους<span style="color: #231f20;">, </span>τότε ήταν που νιώθαμε περήφανοι σαν να <span style="color: #231f20;">’</span>τανε δικό μας σπίτι<span style="color: #231f20;">.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 0.25pt; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: small;">Φτάσαμε Σαλονίκη<span style="color: #231f20;">, </span>και αποκεί μ' ένα τσερνίκι<span style="color: #a64240;"> </span>συνέχεια για τη Λήμνο και τη Μυτιλήνη<span style="color: #231f20;">. </span>Με το που πιάσαμε στο Κάστρο<span style="color: #231f20;">,</span><span style="color: #a64240;"> </span>βρήκαμε εύκολα αμέσως τα γραφεία του νέου νοικοκύρη στην πρόσοψη του λιμανιού<span style="color: #231f20;">, </span><span>ανάμεσα </span>σ’ άλλα εμπορικά ναυτιλιακά και ασφαλιστικά γραφεία<span style="color: #231f20;">. </span>Ήτανε έμπορος<span style="color: #231f20;">, </span>μια επιγραφή<span style="color: #231f20;">, </span>φαρδιά πλατιά<span style="color: #231f20;">, </span>με τ’ όνομά του και δίπλα <span style="color: #231f20;">«</span>Εισαγωγαί <span style="color: #231f20;">- </span>Εξαγωγαί<span style="color: #231f20;">». </span>Τον πρόλαβα την ώρα ακριβώς που έκλεινε για βράδυ<span style="color: #231f20;">. </span>Μ<span style="color: #231f20;">’ </span>αναγνώρισε αμέσως και έκανε χαρές μεγάλες για τον ερχομό μας<span style="color: #231f20;">.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 0.25pt; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: small;">Το ίδιο βράδυ ήμουνα κιόλας πάνω από τα σχέδια ενός αρχοντόσπιτου<span style="color: #231f20;">. </span>Σχέδια φτιαγμένα από ξένα χέρια<span style="color: #231f20;">, </span>με πένα λεπτή και ακρίβεια που όμοιά τους είχα δει ακόμη μια φορά στα σχέδια ενός αρχοντικού που είχαμε φτιάξει πριν από τα τρία χρόνια στην Αθήνα<span style="color: #231f20;">. </span>Μα τούτα δω είχανε μια ομορφιά από έναν άλλο κόσμο<span style="color: #231f20;">. </span>Τα μελέτησα μέχρι αργά<span style="color: #231f20;">, </span><span>πλησίασα </span>σχεδόν χαράματα<span style="color: #231f20;">. </span>Αποκοιμήθηκα κουτσά στραβά πάνω στον καναπέ εκείνου του γραφείου<span style="color: #231f20;">, </span>οι υπόλοιποι είχανε μείνει στο τσερνίκι και ξύπνησα στο άκουσμα του πρώτου σαλεπιτζή που πέρναγε απ’ έξω<span style="color: #231f20;">. </span>Λίγο μετά κατέφτασε κεφάτος ο νέος νοικοκύρης και φύγαμε αμέσως να επισκεφτούμε τη γη που θα χτιζότανε το νέο αρχοντικό του<span style="color: #231f20;">. </span>Με μια μικρή ολοκαίνουρια καρότσα διασχίσαμε την πόλη που ξύπναγε από το φως της Ανατολής και φώτιζε από το πλάι την ομορφιά της<span style="color: #231f20;">. </span>Μέτραγα κτίσματα<span style="color: #231f20;">, </span>γραφεία<span style="color: #231f20;">, </span>μαγαζιά και άλλα τόσα που χτιζόντουσαν ή που δεν είχανε ακόμη τελειώσει<span style="color: #231f20;">. </span>Όπου κι αν κοίταζες φτιαχνόταν κάτι καινούριο<span style="color: #231f20;">, </span>ετοιμαζόταν κάτι μεγαλύτερο<span style="color: #231f20;">. </span>Αφήσαμε την πόλη και φτάσαμε λίγο πιο έξω<span style="color: #231f20;">, </span>στ’ Ακλειδιού<span style="color: #231f20;">, </span>κοντά σε άλλα αρχοντικά<span style="color: #231f20;">, </span>δυο απ’ αυτά ακόμα με τις σκαλωσιές<span style="color: #231f20;">. </span>Κοιτάζανε στη <span>θάλασσα </span>και στα βουνά της Μικρασίας<span style="color: #231f20;">. «</span>Κι ο απέναντι γιαλός είναι δικός μας<span style="color: #231f20;">, </span>Μυτιληνιός<span style="color: #231f20;">, </span>κι ό<span style="color: #231f20;">,</span>τι βλέπει το μάτι σου κι ακόμη παραπέρα<span style="color: #231f20;">. </span>Από το Αϊβαλί μέχρι την Πόλη και τη Σμύρνη τα τσιφλίκια και η αγορά μας<span style="color: #231f20;">, </span>από τη Μαύρη <span>Θάλασσα </span>μέχρι το Κάιρο οι δουλειές μας<span style="color: #231f20;">», </span>παινεύτηκε ο νέος νοικοκύρης φχαριστημένος για όσα υπήρχανε κι ακόμη πιο πολύ για όσα περίμεναν<span style="color: #231f20;">. </span>Όμως δεν ήταν μόνο το εμπόριο που ευλογούσε<span style="color: #231f20;">. </span>Κάθε τόσο κάποιους δεν τους χώραγε η Μυτιλήνη<span style="color: #231f20;">, </span>περνάγανε απέναντι<span style="color: #231f20;">, </span>βάζανε πόδι σ<span style="color: #231f20;">’ </span>ολόκληρο το σαντζάκι<span style="color: #a64240;"> </span>τ’ Αίβαλιού<span style="color: #231f20;">, </span>παίρναν σιγά σιγά στα χέρια τους τη γη και το εμπόριο<span style="color: #231f20;">. </span>Αυτοί και τόσοι άλλοι Ρωμιοί απ’ όλο το Αιγαίο αλλά και από την Ήπειρο και τη Μάνη χρόνια τώρα τραβούσαν ανατολικά<span style="color: #231f20;">, </span>στήνανε νέο σπιτικό και οικογένεια<span style="color: #231f20;">, </span>προκόβανε παντού και γρήγορα και τα φιρμάνια<span style="color: #a64240;"> </span>πότε έτσι<span style="color: #231f20;">, </span>πότε αλλιώς<span style="color: #231f20;">, </span>τους εγγυόντουσαν την προκοπή τους<span style="color: #231f20;">. </span>Και όσο για τους Τούρκους<span style="color: #231f20;">, </span>σιγά σιγά τραβιόντουσαν κατά μέσα<span style="color: #231f20;">, </span>χάνοντας <span>ασταμάτητα </span>δύναμη<span style="color: #231f20;">, </span>επιρροή και έτσι ειρηνικά την εξουσία<span style="color: #231f20;">. </span>Είδα το κτήμα και του υποσχέθηκα ότι το νέο του σπιτικό θα είναι αντάξιό του<span style="color: #231f20;">.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 0.25pt; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: small;">Στο γυρισμό περάσαμε από την αγορά<span style="color: #231f20;">. </span>Σ’ όλο το δρόμο δε σταμάτησε να μου λέει για τη ζωή της Μυτιλήνης<span style="color: #231f20;">. </span>Τις φασαρίες που είχανε με τον Κεμάλ<span style="color: #231f20;">-</span>μπέη<span style="color: #231f20;">, </span>Μουτεσαρίφη<span style="color: #a64240;"> </span>όλου του νησιού<span style="color: #231f20;">, </span>που όμως κατάφεραν έπειτα από κόπους να τον διώξουνε σε συνεννόηση με την Πύλη και όλους τους Πρόξενους των δυτικών<span style="color: #231f20;">. </span>Τους οικονομικούς ορίζοντες που όλο και μεγάλωναν<span style="color: #231f20;">, </span>τα σχέδια τα δικά του κι όσων γνωστών του ήξερε<span style="color: #231f20;">, </span>τις πόρτες που ανοίγονταν με το θαλασσινό εμπόριο<span style="color: #231f20;">, </span>τα κέρδη εκείνων που στήσανε τα πρώτα εργοστάσια μα και τις έγνοιες που <span style="color: #231f20;">’</span>χε σαν πατέρας<span style="color: #231f20;">. </span>Πως είχε ακόμη κόρη της παντρειάς<span style="color: #231f20;">, </span>μπελάς και αυτός<span style="color: #231f20;">, </span>κι η προίκα που θα <span style="color: #231f20;">’</span>πρεπε να της μετρήσει ακόμη πιο μεγάλος<span style="color: #231f20;">. </span>Πως γαμπροί υπήρχαν και τη θέλανε<span style="color: #231f20;">, </span>μα πως αυτή ήθελε έναν Άγγλο από τα Πάμφιλα<span style="color: #231f20;">, </span>που όμως αυτός δεν είχε μάτια να τη δει<span style="color: #231f20;">. </span>Πως η γυναίκα του ήταν γκρινιάρα<span style="color: #231f20;">, </span>αλλά δε θα <span style="color: #231f20;">’</span>πρεπε να δίνω <span>σημασία<span style="color: #231f20;">. </span></span>Αυτός αποφάσιζε για όλα<span style="color: #231f20;">. </span>Πάλι καλά<span style="color: #231f20;">!</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-right: 0.25pt; text-indent: 21.3pt;"><span style="font-size: small;">Στην αγορά από το βουητό δεν άκουγες τι έλεγε ο διπλανός σου<span style="color: #231f20;">. </span>Τα καφενεία μακρόστενα<span style="color: #231f20;">, </span>είχανε πρόσωπο και στους δύο δρόμους και αυτό τα ζωντάνευε ακόμη πιο πολύ<span style="color: #231f20;">. </span>Τα διέσχιζες καλημερίζοντας κι έκοβες δρόμο<span style="color: #231f20;">. </span>Στο καφενείο που <span>σταματή</span>σαμε για έναν καφέ<span style="color: #231f20;">, </span>όλοι μιλούσαν μ’ όλους<span style="color: #231f20;">, </span>καλημερίζαν κι αντικαλημέριζαν<span style="color: #231f20;">, </span>δύο ειδήσεις πέταγε κάποιος μεγαλόφωνα για όποιον ενδιαφερότανε<span style="color: #231f20;">, </span>κάποιος άλλος έδινε χρωστούμενες απαντήσεις σε κάποιον περαστικό που έμπαινε<span style="color: #231f20;">, </span>στο πόδι κλεινόντουσαν συναντήσεις για πιο ύστερα<span style="color: #231f20;">, </span>η μια πίσω από την άλλη<span style="color: #231f20;">, </span>φιστικοπώλες και γιαουρτζήδες πλανόδιοι με γάλα και γιαούρτι σούρτα φέρτα από <span>μαγαζί </span>σε <span>μαγαζί<span style="color: #231f20;">, </span></span>παραγγελιές προφορικές δεν ήξερες από ποιον σε ποιον<span style="color: #231f20;">, </span>αλλά πως φαίνεται όλοι συνεννογιόνταν<span style="color: #231f20;">, </span>κι οι καφετζήδες να μπαινοβγάζουνε στη χόβολη τα μπρίκια πιο σβέλτα από τους βιαστικούς πελάτες τους<span style="color: #231f20;">. </span>Ο χρόνος έτρεχε γι’ αυτούς και αυτοί τρέχαν μαζί του<span style="color: #231f20;">. </span>Ντυμένοι με ρούχα ευρωπαϊκά<span style="color: #231f20;">, </span>ξεχώριζαν αμέσως απ’ τους Τούρκους<span style="color: #231f20;">. </span>Γι’ αυτούς δεν υπήρχε χρόνος<span style="color: #231f20;">, </span>δεν υπήρχε ενδιαφέρον<span style="color: #231f20;">, </span>μπορεί και να μην καταλαβαίναν<span style="color: #231f20;">. </span>Οι πιο πολλοί από την κακοδιαχείριση χρώσταγαν δάνεια στους δικούς μας<span style="color: #231f20;">. </span>Μα μέσα στον ίδιο καφενέ<span style="color: #231f20;">, </span>φιλικά κι ειρηνικά<span style="color: #231f20;">, </span>μαζί μ’ αυτούς <span>παίζανε </span>τάβλι ή ντάμα και βούλιαζαν στο ραχάτι τους<span style="color: #231f20;">, </span>στο καφεδάκι τους και στους καπνούς του ναργιλέ τους<span style="color: #231f20;">.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Νίκος Θέμελης<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: blue;">«Η αναζήτηση»</span><o:p></o:p></b></span></div><span style="font-size: small;"> </span><br />
<br />
<div style="color: orange; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: xx-small;">Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο, <a href="http://pardalo61.blogspot.com/search/label/%CE%98%CE%95%CE%9C%CE%95%CE%9B%CE%97%CE%A3%20%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A3%20%22%CE%97%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7%22%20%20">εδώ</a></span></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-6495419978702803872008-12-07T09:04:00.001+02:002008-12-07T09:04:01.088+02:00120. Ο επαρχιώτης<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SSmUEkPw_qI/AAAAAAAAD1Y/l_AKxmMOFhg/s1600-h/7.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="145" src="http://2.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SSmUEkPw_qI/AAAAAAAAD1Y/l_AKxmMOFhg/s320/7.jpg" width="210" /></a></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%9B%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82"><span style="font-size: small;"><b>Ανδρέας Λασκαράτος<o:p></o:p></b></span></a></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.ligas-books.gr/shop/component/page,shop.product_details/flypage,shop.flypage/product_id,62/category_id,64/option,com_virtuemart/Itemid,95/">«Ιδού ο άνθρωπος»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο νους του επαρχιώτη, κατ’ αντίθεσην του πρωτευουσιώτη, έχει μικρόν ορίζοντα. Επειδή μικρή είναι και η κοινωνία μέσα στην οποία θρέφεται και αναφτύσσεται. Είναι όθεν και μικροπρεπής κάποτε, αναλόγως με τη μικρότητα των επαρχιακών πραγμάτων. Ευρισκόμενος εις την Πρωτεύουσα, πασχίζει να μιμείται τους πρωτευουσιώτας, τους οποίους θεωρεί ως θέσει-ανώτερούς του. Είναι δε από τα ελαττώματα που αρχίζει, σαν οπού εκείνα είναι τα προφανέστερα και τα πλέον ευκολομίμητα.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Έτσι, αν ο επαρχιώτης είναι εφτανήσιος, αποφεύγει να μεταχειρίζεται ιταλικισμούς και χυδαϊσμούς· και πασχίζει αντιτά τους να βάνη στην ομιλία του γαλλικισμούς και λογιωτατισμούς, τους οποίους θεωρεί ’σαν τόσες προκοπές εις το στόμα του πρωτευουσιώτη. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Προσέχει να μη γελασθή να πη «Κλείσε την πόρτα», μα λέει κομψονόμενος «αγόρασα γάντια». Δεν βγαίνει από το σπήτι, αλλά «εξέρχεται»· φυλάεται μην τού ξεφύγη να ’πη «ομπρέλα», και πασχίζει να ενθυμείται να λέη «αλεξιβρόχιον» (που το μνημοτεχνίζει με τα <span style="letter-spacing: 1.9pt;">Αλέξης</span> και <span style="letter-spacing: 1.9pt;">βροχή</span>). Και στο χορό «αγκαζάρει» τες χορεύτριες, κλ..</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Όλα τούτα με τα οποία προκόβει ο επαρχιώτης εις την Πρωτεύουσα, μας τα φέρνει έπειτα στην Επαρχία, και παίζει μ’ εδαύτα τον πρωτευουσιοτισθέντα.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Συμβαίνει δε κάποτε εις τον ατυχή τούτον, να ήναι διόλου άμοιρος της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, και ακολούθως να μην ξεχωρίζη αρκετά καλά τα λογιωτατίστικα από τα τούρκικα, όσα εμείνανε ακόμη στην Ελλάδα, και να μεταχειρίζεται κάποια τούρκικα, νομίζοντάς τα λογιωτατίστικα, θέλει δε να ρίχνη κ’ εκειός κάπου-κάπου κανένα λογιωτατίστικο για να μη φαίνεται ολοκλήρως άμοιρος λογιωτατίστικης σοφίας. Έτσι, «Συχωρέσετέ με, λέει, αν δεν ηξέρω να κάνω κ’ εγώ ’σαν την αφεντιά σας ώμορφο λακρεντί»(<sup>1</sup>). Νομίζοντας το λακρεντί λογιωτατίστικο.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-size: 8pt;">1. Ιστορικό τούτο</span>.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Ανδρέας Λασκαράτος<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: blue;">«Ιδού ο άνθρωπος»</span><o:p></o:p></b></span></div><br />
<div style="color: orange; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: xx-small;">Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο, <a href="http://pardalo61.blogspot.com/search/label/%CE%9B%CE%91%CE%A3%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%91%CE%A3%20%22%CE%99%CE%B4%CE%BF%CF%8D%20%CE%BF%20%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82%22">εδώ</a></span></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-42263198479570039732008-12-05T09:04:00.000+02:002008-12-05T09:04:00.183+02:00Ο Αλλάχ με βοήθησε και δεν αλλαξοπίστησα<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SSmR7LrRPgI/AAAAAAAAD1I/vUTXf6392z4/s1600-h/5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="154" src="http://1.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SSmR7LrRPgI/AAAAAAAAD1I/vUTXf6392z4/s320/5.jpg" width="210" /></a><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.books.gr/ViewAuthor.aspx?AuthorId=10302">Νίκος Θέμελης</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=2631926">«Η αναζήτηση»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ήταν ψηλός, ξερακιανός, με μύτη μεγάλη και γαμψή, με μάτια δυνατά, σαν αετού από τα μέρη τα δικά μας, γεροδεμένος κι ας ήταν σίγουρα χρόνια αρκετά πάνω από μένα. Τον ρώτησα τι έχει κάνει για να του φέρονται έτσι, εδώ σ’ ένα μέρος όπου Χριστιανοί κι Οθωμανοί ζούσαν μαζί, όπως μου λέγαν όλοι μονοιασμένα. «Δεν είμαι μήτε Οθωμανός, μήτε Ρωμιός», μου αποκρίθηκε. Τον λέγαν Μεχμέτ και ήτανε από τη Μάλτα. Μπορεί να κράταγε από Σαρακηνούς. Κόντευαν είκοσι χρόνια που το καράβι τους ένα βράδυ έπεσε σε ξέρα πάνω, πνίγηκαν όλοι και μόνο ο Αλλάχ μπορεί να ξέρει πώς σώθηκε αυτός και βγήκε ζωντανός μέχρι τα βράχια. «Στην αρχή πήγαν να με κρεμάσουνε», συνέχισε, «μα κάτι έγινε και ο Αλλάχ μπήκε στη μέση και μου χαρίσαν τη ζωή. Δε θέλησα ποτέ πια να φύγω από δω, γιατί δεν ήξερα τι άλλο θα μπορούσα πια να συναντήσω, ούτε κι αν ο Αλλάχ θα έβρισκε πάντα καιρό για να με σώνει. Για καιρό έτρωγα ό,τι άφηναν οι σκύλοι και ψάρια ωμά που τα πετούσαν μετά το ψάρεμα για άχρηστα πίσω στη θάλασσα. Έκανα συντροφιά με τις φώκιες σαπέρα στις σπηλιές. Στην αρχή με φοβόντουσαν. Βδομάδες, μήνες δε μου μιλούσε άνθρωπος, με βλέπαν τα παιδιά και φεύγαν, άλλα με παίρναν με τις πέτρες. Με δείχνανε και λέγανε: “Ο πειρατής, ο πειρατής!” κι εγώ τους έλεγα: “Μεχμέτ, Μεχμέτ”, κι αυτοί λέγανε: “Ο πειρατής!” Μια μέρα που μάζευα στα βράχια πεταλίδες, γλίστρησα κι έπεσα κάτω. Χτύπησα το κεφάλι μου κι έμεινα στον τόπο. Όταν ξύπνησα μ’ είχε περιμαζέψει ο γέρος του πάπα-Φώτη. Έβλεπε ακόμη τότε. Μου ’δωσε νερό, ψωμί, τυρί, καρπούζι. Είχα να φάω τυρί από τότε που είχα φύγει από τη Μάλτα. Αλλά κι εκείνος με φοβότανε, είχε γυναίκα νέα, την άλλη μέρα έβαλε σε έναν ντουρβά δυο τρία πράγματα και μου ’πε: “Ινσαλάχ και στράτα καλή!” Στο χωριό μαθεύτηκε πως με είχε περιμαζέψει, πήγαν τον βρήκανε, μέχρι κι ο Καϊμακάμης ανησύχησε που κάποιος άνθρωπος μού είχε φερθεί λίγο καλύτερα από σκύλο. Καιρό μετά, που αρχίσανε σιγά σιγά κάποιοι να μου μιλάνε, μου είπανε πως τότε ο γέρος του παπα-Φώτη είπε στον Καϊμακάμη: “Αγά μου, δεν είναι πειρατής, Σαρακηνός μονάχα είναι”. Κι εκείνος τον ρώτησε ποια είναι η διαφορά κι ο γέρος του παπα-Φώτη του εξήγησε κι ο Αγάς στο τρίστρατο της αγοράς όταν ρωτήθηκε, είπε: “Δεν είναι πειρατής, μονάχα είναι ένας Σαρακηνός”. Κι από τότε, όλοι με λέγανε Σαρακηνό και πάψανε σιγά σιγά να με φωνάζουν Πειρατή. Από τότε άρχισα να ζω, χωρίς να αισθάνομαι ντροπή. Τα καλοκαίρια κοιμόμουνα στη Σκάλα έξω, κάτω απ’ τις βάρκες του ταρσανά και το χειμώνα γύρναγα και πήγαινα στο κοιμητήρι. Ένας γύφτος μού είχε φτιάξει κλειδί για την εξώπορτα της εκκλησιάς, έμπαινα μέσα και κοιμόμουνα στις πλάκες, πιο σίγουρος πως έτσι τα χαράματα απ’ την παγωνιά θα ξύπναγα και θα έβγαινα κρυφά από το κοιμητήρι όσο ήτανε σκοτάδι ακόμη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">»Καιρό πολύ μετά, καθόμουνα μια μέρα στον τσεσμέ της αγοράς, έπινα νερό και περίμενα, χωρίς να ξέρω τι. Εκείνη τη στιγμή φάνηκε πάνω στ’ άλογο ο Αγάς. Μαζεύτηκαν όλοι γύρω του για να τον χαιρετήσουν και να δηλώσουνε το σεβασμό τους κι ο Αγάς χαρούμενος όσο ποτέ, μ’ ένα γέλιο μέχρι το φέσι, τους είπε ότι έχει γιο και πως τον λένε Αχμέτ κι από δω και πέρα όλοι θα πρέπει να ξέρουνε το όνομά του. Όλοι γύρω τον χαιρετάγανε κι ο καθένας του ’δινε κι από μια ευχή. Καθόμουνα κι εγώ πιο πέρα και μετρούσα τη χαρά των άλλων. Με είδε τότε ο Αγάς, έσμιξε τα φρύδια του, σκοτείνιασε και με ρώτησε γιατί ’μαι σκεφτικός, τι έχω στην καρδιά μου και να του την ανοίξω. “Χαίρομαι με τη χαρά σου, εφέντη”, του ’πα. Κάπως γαλήνεψε και ξαναρώτησε ποιο είναι το όνομά μου. “Μεχμέτ, εφέντη”, του απήντησα, “Μεχμέτ”. Σκέφτηκε λίγο κι είπε: “Αφερίμ, το γιο μου Αχμέτ και σένα Μεχμέτ”. Τσίγκλησε το άλογο και πήρε το δρόμο για την κατηφόρα. Από τότε έπαψα να ’μαι ο Σαρακηνός, κι άρχισαν όλοι να με φωνάζουνε Μεχμέτ και να υπάρχω. Άρχισαν να μου δίνουν θελήματα, να με ζητούν στους μπαχτσέδες, στα λιόδεντρα, στη Σκάλα, όταν ερχόντουσαν βαριά εμπορεύματα και δυσκολεύονταν να ξεφορτώσουν. Μα μες στο σπίτι τους δεν κόταγαν να με βάλουν. Τότε ήταν που ο πατέρας του παπα-Φώτη μια μέρα Κυριακή πρωί στον καφενέ είπε πως κάποιος πρέπει να φυλάει το κάστρο. Απόρησαν όλοι κι εγώ μ’ αυτούς, όταν μου είπανε να πάω να μείνω στο κάστρο, μέχρι που γρήγορα κατάλαβα πόσο σωστή απόφαση ήτανε αυτή και πόσο θα άλλαζε η ζωή μου. Βρήκα έτοιμο ένα ντάμι και από τότε έχω το πιο μεγάλο σπίτι στον Μόλυβο. Μετά μου εμπιστεύθηκαν να φυλάω και τα στάρια.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">»Κάτω απ’ το κάστρο στα τελευταία σπίτια, έμενε τότε μια γριά άρρωστη, δεν μπορούσε να κουνηθεί, πονάγανε τα κόκαλά της. Είχε κομπόδεμα γερό και γιο που πήγαινε από τα μέρη μας απέναντι και πάλι πίσω, μα που με τον καιρό η μάνα του τον έβλεπε όλο και πιο λίγο. Είχε αποκτήσει στ’ Αδραμύτι βιος και κτήματα και ζούσε με μια Τουρκάλα κι αυτό ήταν ο καημός της. Με φώναξε μια μέρα και μου πε: “Θα με φροντίζεις και εγώ θα σου μάθω ελληνικά και τούρκικα, θα σου δώσω και κάνα δυο κατσίκες, θα πούμε ότι είναι δικές μου, μα θα τις έχεις όλες εσύ, αλλά για όλα αυτά θέλω ένα πράγμα: Να βαφτιστείς, να γίνεις χριστιανός και να σε λέμε Ιγνάτιο”. Ρώτησα και ξαναρώτησα τι μου είχε πει, δυσκολευόμουνα να καταλάβω, στο τέλος σιγουρεύτηκα ότι ήθελε να γίνω Χριστιανός. Τότε της είπα πως συμφωνώ, μα πως θα ’πρεπε πρώτα να μάθω καλά τα ελληνικά, γιατί δεν ήτανε σωστό να είμαι Χριστιανός και να μην ξέρω ελληνικά. Τη βρήκε την απάντηση σωστή κι αρχίσαμε να ζούμε με αυτή τη συμφωνία, μέχρι που μια μέρα η γιαγιά πέθανε, εγώ είχα μάθει τούρκικα κι ελληνικά σαν να ’μουν Μολυβιάτης, μου ’μειναν οι κατσίκες της, οι κότες της και πάνω απ’ όλα τ’ όνομά μου, Μεχμέτ. Ο Αλλάχ με βοήθησε και δεν αλλαξοπίστησα».</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Νίκος Θέμελης<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue; font-size: small;">«Η αναζήτηση»</span><o:p></o:p></b></div><br />
<div style="color: orange; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: xx-small;">Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο, <a href="http://pardalo61.blogspot.com/search/label/%CE%98%CE%95%CE%9C%CE%95%CE%9B%CE%97%CE%A3%20%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A3%20%22%CE%97%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7%22">εδώ</a></span></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-59512332716387220072008-12-03T09:04:00.000+02:002008-12-03T09:04:01.109+02:00Ανάλογα πώς τα διαβάζεις<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SSmRCld1uRI/AAAAAAAAD1A/TvwEsHOfPO0/s1600-h/3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="134" src="http://3.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SSmRCld1uRI/AAAAAAAAD1A/TvwEsHOfPO0/s320/3.jpg" width="210" /></a><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.books.gr/ViewAuthor.aspx?AuthorId=10302">Νίκος Θέμελης</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=2631926">«Η αναζήτηση»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Η νόνα καθότανε στην άκρη και παρακολουθούσε σιωπηλή όλο το βράδυ. Μόλις αποδειπνήσαμε με φώναξε στο μαγειρειό, με κάθισε στο μαρμαρένιο το τραπέζι κι άρχισε να μου λέει: «Γιε μου, τα πράματα είναι έτσι, μπορεί όμως να ’ναι και αλλιώς. Ανάλογα ποια αλήθεια ξέρεις, η ποια αλήθεια θέλεις να δεις. Θα σου πω μια ιστορία. Είσαι μεγάλος πια, έχεις μυαλό κι εσύ θα κρίνεις. Ο θειος σου ο Κωνσταντής ήτανε πράγματι έτσι όπως λέει ο πατέρας σου, ο πιο όμορφος, ο πιο λεβέντης, ο πρώτος γαμπρός στα μέρη μας. Σε όλα ήτανε πρώτος, εξόν από ένα. Απ’ τη δουλειά. Μην του έλεγες να κάτσει και να δουλέψει ή να φροντίσει ή έστω να νοιαστεί τα κτήματα του παππού σου. Ολημερίς κι ολοβραδίς γύρναγε από δω κι από κει καβάλα στ’ άλογο και κάθε μέρα δυο φορές φρεσκοπλυμένα ρούχα. Κυνήγι, τάβλι και ρακή και κάτι παστρικιές στη Σμύρνη. Νύχτες και νύχτες τον έφερνε πίσω τ’ άλογο του. Είχε πιο πολλά μυαλά από τον ίδιον. Ο λεβέντης ο Κωνσταντής, ο Κωνσταντής-εφέντης, που λέγαν πως τα χέρια του τις μπότες ποτέ δεν τις είχανε αγγίξει, είχε ένα φίλο καρδιακό. Το γιο του Αγά. Ίδια μυαλά, ίδιο παράστημα κι ίδια σουσούμια. Έτσι τα είχαν τακιμιάσει. Γυρνάγανε μαζί, αυτοί κι αν ήτανε αδέρφια, κι όπου ένας, εκεί κι ο άλλος, ό,τι ήθελε ο ένας, να τρέξει πρώτος ο άλλος να του το προσφέρει. Ο Κωνσταντής μας ήτανε ο μόνος Χριστιανός που είχε με το έτσι θέλω του Αγά το προνόμιο να απαντά στο δρόμο Τούρκο και να μην ξεπεζεύει απ’ τ’ άλογό του. Να μπαίνει καβάλα στ’ άλογο σε ξένο σπίτι, όσο και όπως επιτρεπόταν απ’ τις συνήθειες και τα φιρμάνια για τους Τούρκους, καβάλα και στον καφενέ σαν η ρακή τον είχε αφηνιάσει. Όπου κι αν πήγαιναν οι βερεσέδες ήταν ανοιχτοί και κάθε τόσο ερχόντουσαν λογαριασμοί, μια στον παππού σου, μια στον Αγά, κι οι δυο καμάρωναν κι οι δυο επλέρωναν, σα να ’τανε κι οι δυο παιδιά τους. Είναι αλήθεια πως τους καμαρώναμε και κάθε τόσο κάναμε και τα στραβά μάτια για πράματα που σ’ άλλους ίσως δε θα είχαμε συγχωρέσει.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">»Κάποτε ο παππούς σου εσκέφτηκε πως ήτανε καιρός να τον παντρέψει, να τον νοικοκυρέψει και να τον συμμαζέψει γύρω απ’ τα κτήματά του. Του βρήκε δυο νύφες με προίκες τρανταχτές, τη μια καλύτερη απ’ την άλλη. Τη μια από τη Σμύρνη, την άλλη από την Μεναιμένη. Όμορφη η Σμυρνιά, πιο όμορφη κι από την Άννα. Μα ο Κωνσταντής βρήκε κουσούρια και στις δυο και είπε όχι. Στην πίεση τότε του πατέρα του ξεστόμισε πως ήθελε άλλη. Την είχε δει σε ένα πανηγύρι. Της μίλησε και δεν του μίλησε. Εκείνη ήθελε και μόνο εκείνη. Το ’πε για να ξεφύγει, μια κι ήταν παρακατιανή κι ήτανε σίγουρο πως ο πατέρας του θ’ αρνιόταν; Την αγαπούσε στα κρυφά και κανένας μας δεν το ’ξερε; Ποτέ μας δεν το μάθαμε. Ο πατέρας του, λοιπόν, αμέτι μουχαμέτι ήθελε να τον περιμαζέψει, το σκέφτηκε μια, το σκέφτηκε δυο, την τρίτη το αποφάσισε και λέει: “Καλά, λοιπόν” και στέλνει προξενιό για την Ειρήνη, την κόρη του παπά, από ένα χωριό απάνω στο Γκεντίζ εδώ πιο έξω. Μέρες μετά ήρθε η απάντηση και ήταν “Όχι”. Τι έγινε, δε λέγεται. Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Μέχρι που σήκωσε χέρι στην άμοιρη την προξενήτρα, πως χάλασε η ίδια το προξενιό με την ασχήμια της και τη φαφούτικη φωνή της. Ήτανε σεβντάς ή μόνο περηφάνια πληγωμένη, κανείς δεν ξέρει. Ο Κωνσταντής εφρίαξε, βουρλίστηκε, απείλησε, πείσμωσε: “Κι αν δεν την αγαπώ, τη θέλω”. Έσυρε κι έπεσε με παρακαλητά στα πόδια της Ειρήνης, γονάτισε μπρος στον παπά ζητώντας την ευχή του. Το “Όχι” ήταν “Όχι” και δεν ξεχώριζες αν ήταν του παπά ή της Ειρήνης. Τρεις μέρες κράτησε ο χαλασμός και μετά τσιμουδιά, να μην το μάθει κανείς, μην ντροπιαστούμε κι από πάνω. Κι είναι αλήθεια πως το μυστικό κρατήθηκε ανάμεσα σε τέσσερις πέντε που το ξέραν. Με στέλναν κάθε τόσο στο μεϊντάνι ή σε πανηγύρια να στήσω αυτί, να μάθω αν συζητιόταν τίποτις, αν είχε ξεγλιστρήσει κατιτίς απ’ τον παπά ή την Ειρήνη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">»Πέρασαν μέρες, ξυπνάμε ένα πρωί και βλέπουμε επάνω στο τραπέζι της αυλής βουνό τα πρώτα σύκα. Τα βλέπει ο παππούς και με φωνάζει. “Διάλεξε τα πιο καλά, βάλ’ τα σ’ ένα πανέρι και σύρε στον Αγά να φάει να ευχαριστηθεί, που είναι και δυσκοίλιος.” Ο φίλος του ο Αγάς ήτανε και Καϊμακάμης του Καζά της Μανησάς. Πηγαίνω στον Αγά τα σύκα για πεσκέσι, μου δίνει ολόφρεσκο τυρί μην και γυρίσει άδειο το πανέρι και πάνω που φεύγω μου λέει: “Μπρε, για έλα δω”. Και τι μου λέει; Πως ο μονάκριβός του γιος στο στρώμα είχε πέσει απ’ το σεβντά για κάποια Χριστιανή. Και αν μπορώ να μάθω τι είναι αυτή και πόση προίκα έχει και για τους κόπους μου και για το στόμα μου κλειστό θα είχα ένα γρόσι. Τον ρώτησα, “Ποια είναι, εφέντη” και μου ’πε πως τη λέγανε Ειρήνη, ήτανε κόρη παπά, απ’ ένα χωριό απ’ τα δικά μας στο ποτάμι. Σκιάχτηκα, του ’πα πως ο αφέντης μας δε με αφήνει να ’βγω από την αυλή μας, του ζήτησα συγχώρεση, του φίλησα το χέρι κι έφυγα και μήτε με ματαείδε. Πέρασαν μέρες, μπορεί και βδομάδες. Έρχονται τα βαφτίσια σου, καθυστερημένα τα κάναμε, μαζί με τα βαφτίσια της Άννας, και κάνει ο πατέρας σου μεγάλο γλέντι. Ήρθε και ο Αγάς και κάποιοι λένε πως ήπιε μέχρι και κρασί. Από νωρίς ο θειος σου ο Κωνσταντής-εφέντης αγκαλιά με τον γιο του Αγά χωράτευαν και πίνανε μια στ’ όνομά σου, μια στ’ όνομα της Άννας, μια στ’ όνομα του Χριστού και μία στου Μωάμεθ. Και μη χειρότερα. Κάποια στιγμή τους πιάνει το μάτι μου να κάθονται πάνω από το πηγάδι και να κουνιούνται μια έτσι μια αλλιώς απ’ το πολύ μεθύσι. Πάω κοντά τους για να δω μην παραπέσουν και τους ακούω και τους δυο να κλαιν για την Ειρήνη. Καθόντουσαν και λιώναν και βογκούσαν αγκαλιά για το κακό που είχαν πάθει, τη μοίρα που ’θελε τα δυο αδέρφια να χωρίσει για την Ειρήνη, μπας κι ήθελε άλλον ή μην και ήτανε πόρνη. Γύρισα κι έφυγα, τους άφησα μέσα στα ξερατά τους. Λίγο μετά τους είδα ν’ ανοίγουν την αυλόπορτα, να βγαίνουν μαζί κι αμέσως μετά τα πέταλα των αλόγων τους που απομακρύνονταν από το σπίτι. Τι έγινε, όρκο να πάρω δεν μπορώ. Εσύ να ζυγιάσεις, εσύ να κρίνεις. Την άλλη μέρα βρήκαν σφαγμένη την Ειρήνη. Να τσ’ έχει φύγει όλο το αίμα απ’ το λαιμό και μια μαχαιριά βαθιά μες στην καρδιά πέρα ως πέρα. Τρεις μέρες εμοιρολογούσανε, σαράντα καταριόνταν. Η συμφορά έφτασε μέχρι τη Σμύρνη και πριν προφτάσουν να τη θάψουνε, κατάφθασε ο Αλαήμπεης με δυο αρματωμένους και άρχισε να ρωτάει. Βγάλανε και απόφαση πως ήτανε ληστές που θέλανε να κλέψουνε την εκκλησία. Και ο Αγάς, που ήτανε και Καϊμακάμης, έστειλε με τον Αλαήμπεη πέντε έξι ύποπτους στον Ντιβάν Ρεϊσσί να κρίνει αυτός και ν’ αποφασίσει. Απάνω εκεί, έτσι αναπάντεχα, χωρίς συζήτηση καμιά μέσα στο σπίτι, έφυγε ο Κωνσταντής, να πάει στην Πόλη να σπουδάσει. Δυο μέρες μετά έφυγε κι ο γιος του Αγά. Κι εκείνος για την Πόλη. Κανένας δεν τους ματαείδε πια, κανείς δεν έμαθε τι απογίναν κι ας λένε μαντάτα από δω κι από κει, εγώ σου λέω όλα παραμύθια. Γι’ αυτό, γιε μου, τα πράγματα μπορεί να είναι έτσι, μπορεί να είναι κι αλλιώς, ανάλογα πώς τα διαβάζεις»</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Νίκος Θέμελης<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue; font-size: small;">«Η αναζήτηση»</span><o:p></o:p></b></div><br />
<div style="color: orange; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: xx-small;">Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο,<a href="http://pardalo61.blogspot.com/search/label/%CE%98%CE%95%CE%9C%CE%95%CE%9B%CE%97%CE%A3%20%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A3%20%22%CE%97%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7%22"> εδώ</a></span></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-42666958373059036772008-12-01T09:04:00.000+02:002008-12-01T09:04:00.512+02:00Λες κι έδωκε την ψυχή του αντίδωρο<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SSmP6Fd3O4I/AAAAAAAAD04/_RSnrnLSgN4/s1600-h/1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="323" src="http://3.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SSmP6Fd3O4I/AAAAAAAAD04/_RSnrnLSgN4/s320/1.jpg" width="210" /></a><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.books.gr/ViewAuthor.aspx?AuthorId=10302">Νίκος Θέμελης</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=2631926">«Η αναζήτηση»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">«Στους δύσκολους καιρούς το σπίτι πρέπει να ’χει αφέντη». Αυτή η κουβέντα της έμεινε και μετά από εκείνη την επίσκεψη την έλεγε και την ξανάλεγε κι όταν πέρναγαν μέρες δίχως να την πει, της την θύμιζα εγώ. Τον γαμπρό τον είχαμε βρει, καλύτερος δεν εβρισκόταν. Το ζήτημα ήτανε να πει το «Ναι» η Άννα, που σαν της μίλαγες για προξενιό έσκουζε σαν δαιμονισμένη. Η Άννα μόνο ένανε φοβότανε και λάτρευε συνάμα. Σ’ αυτόν επάνω απόθεσε η κυρά μου και όλες μας τις ελπίδες. Περίμενε υπομονετικά μέρες και μέρες μία από κείνες τις αναλαμπές που πότε πότε έδειχνε ο Αντών-εφέντης. Και στην πρώτη ευκαιρία έπεσε πάνω του σαν σιρόπι, καλά προετοιμασμένη, να μιλάει αργά, να του λέει τι θ’ απογίνει η οικογένεια, κορόνα την είχε ο μακαρίτης, τι έλεγε ο φίλος του ο Ιγνάτιος για τους δύσκολους καιρούς που ερχόντουσαν, για τους κινδύνους, πως η ευτυχία όλων μας και ιδιαίτερα της Άννας μα κι όλα τα υπάρχοντά μας από το γάμο εκείνο εξαρτιόταν. Και όχι με τον οποιονδήποτε αλλά με τον Νικολή και πως αν δεν του πει το «Ναι» να μην την αφήσει να ’βγει από την κάμαρά του. Να την τρομάξει αν χρειασθεί και να της πει πως απ’ τη στενοχώρια του θα τον πεθάνει. Αυτά και τόσα άλλα, πού να τα θυμηθώ. Η Άννα καθόταν εκείνο το πρωί και έγραφε τα γράμματά της. Τη φώναξε η μάνα της, την έμπασε στην κάμαρα του Αντών-εφέντη κι έκλεισε πίσω της την πόρτα. Απόμεινε ακουμπισμένη πάνω της ν’ αφουγκράζεται τι θα λεγόταν κι εγώ γονατιστή μπροστά στην κλειδαρότρυπα να κάνω το σταυρό μου.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Κι ο Αντών-εφέντης σύρθηκε τότες με τον καλό αγκώνα του πάνω στις μαξιλάρες, μάζεψε όλες τις δυνάμεις που του είχαν απομείνει σ’ αυτόν τον κόσμο και χωρίς να βάλει ή να βγάλει λέξη, άρχισε να λέει απ’ την αρχή με τη σειρά όσα τον είχε δασκαλέψει η κυρά μου. Και κάθε τόσο ζοριζόταν κι έχανε τα λόγια του κι απ’ την πολλή προσπάθεια να ψευδίζει, με το χέρι το καλό να προσπαθεί τα χείλια του να στρώσει, και να τρίβει το λαιμό του για να ’βγει η λαλιά του. Μέχρι και το μικρό δαχτύλι του στο χέρι το κουλό άρχισε να σιγοτρέμει. Κι έπεφτε πίσω λαχανιασμένος και πάνω που λέγαμε πως απόκαμε, πως άχνα πια δεν μπόραγε να ξεστομίσει, έπιανε ξανά τη σαΐτα εκεί που την είχε αφήσει κι άρχιζε μια το στημόνι μια το υφάδι. Και μόλις απόσωσε η Άννα την πρώτη φράση της, έκανε σαν να μην την είχε ακούσει, σαν ο ίδιος να μίλαγε για πρώτη φορά. Και να και ξανά, δε σταμάταγε, λες και η Άννα του ’λεγε με το στόμα της και με τα μάτια της συνέχεια «Όχι». Να ’μαστε κρεμασμένες μπροστά στην πόρτα, ν’ ακούμε τους λυγμούς της Άννας και τα παρακαλητά της για να τη λυπηθεί κι άλλο να μην την πιέζει. Κι εκείνος όσο δεν της έβγαζε το «Ναι», με κάθε λόγο του να μαστιγώνει και να την κομματιάζει, μιαν αυτή και τρεις φορές τη γεια του. «Εδώ με έστειλες την πρώτη φορά και από δω θα με σηκώσουν τώρα», όταν της μούγκρισε, η Άννα δάγκωσε το χέρι της, τις φλέβες της να κόψει και το κλάμα της έγινε τσιρίδα, να την ακούει ο μαχαλάς, να σου σηκώνεται η τρίχα. Να με κρατάει η κυρά μου, έτσι όπως ήμουνα δίπλα της, από τον ώμο κι από την αγωνία της τα νύχια της να με ματώνουν κι εγώ να της κρατώ σφιχτά το χέρι πάνω μου κι ας μου ’κοβε ο πόνος την ανάσα. Κι όταν με τα σαγόνια να χτυπάνε μέσα στ’ αναφιλητά κάτι απάντησε η Άννα, εκείνος συνέχισε σαν δαίμονας με την ίδια δύναμη, λες και τη μάζευε όλα τα χρόνια τής σιωπής στάλα στάλα στα φυλλοκάρδια του για κείνη τη στιγμή: «Δεν θέλω υπόσχεση. Όρκο θέλω. Όρκο. Να μου ορκιστείς γονατιστή». Από το στόμα της έβγαινε φωνή που νόμιζες πως ήθελε να συνταιριάξει λόγια, κάτι να πει, μα ο πόνος της πάγαινε το στόμα πέρα δώθε. Δεν άντεξε η κυρά μου άλλο και μπήκε στην κάμαρη, ξοπίσω της κι εγώ και βρήκαμε την Άννα πεσμένη στο πλάι του κρεβατιού, κουρέλι, να του κρατάει το χέρι το καλό με το μεγάλο δαχτυλίδι και πάνω του να κλαίει με λυγμούς, να θέλει κάτι να πει μα η φωνή πια να μη βγαίνει, να σπαρταράει η σαγόνα της, το στήθος της να χτυπιέται πάνω κάτω, να τρέχουν τα δάκρυά της πάνω στα δάχτυλά του κι από το κλάμα και τον πόνο να φεύγουν απ’ το στόμα της μέχρι και σάλια. Κι ο Αντών-εφέντης ακίνητος, μόνο τ’ αριστερό δαχτύλι του να μη λέει να ησυχάσει. Έτρεξε η κυρά μου στο προσκεφάλι του, έσκυψε από πάνω του κι άρχισε με το μαντίλι της να του σφουγγίζει τον ιδρώτα και να τον καθησυχάζει. Κι όταν η Άννα απόπεσε στο πάτωμα κρατώντας του ακόμα το δεξί του, εκείνος σήκωσε το βλέμμα του στην κυρά μου από πάνω του και την εκοίταξε πρώτη φορά έτσι σε όλη τη ζωή του. Σαν να ’θελε να πάρει για πρώτη φορά την έγκρισή της. «Ελένη μου, τα είπα καλά;» ψιθύρισε. Και πρώτη φορά ακούστηκε στο σπίτι τ’ όνομα της κυράς μου το πραγματικό. «Αντώναινα» τη φώναζε μέχρι τότες, «Αντώναινα» τη λέγαμε κι όλοι μας. Κι εκείνη πήρε στην αγκαλιά της το κεφάλι του, μούσκεμα και κατακόκκινο, το χάιδευε, τον ηρεμούσε και του ’λεγε, σαν να τον συγχωρούσε για όσα είχε τραβήξει μια ζωή: «Δεν υπάρχει πια Ελένη, Αντώνη μου, μόνο Αντώναινα, μόνο Αντώναινα», και τρέχανε τα δάκρυά της, έτσι όπως τρέχανε βουβά κάθε φορά που της κακομιλούσε. Μόνο σαν έβγαλε εκείνη τη δεύτερη τσιρίδα η Άννα, είδαμε πως ο Αντών-εφέντης είχε ξεψυχήσει στα χέρια της κυράς μου. Λες κι έδωκε την ψυχή του αντίδωρο σαν πήρε με όρκο την ψυχή της Άννας.</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Νίκος Θέμελης<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue; font-size: small;">«Η αναζήτηση»</span><o:p></o:p></b></div><br />
<div style="color: orange; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: xx-small;">Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο, <a href="http://pardalo61.blogspot.com/search/label/%CE%98%CE%95%CE%9C%CE%95%CE%9B%CE%97%CE%A3%20%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A3%20%22%CE%97%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7%22">εδώ</a></span></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-88222396840984850932008-11-30T09:04:00.000+02:002008-11-30T09:04:00.352+02:00121. Ο κοινός χαραχτήρας><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SRve923QmCI/AAAAAAAAD0g/sseR4pBsSi4/s1600-h/%CE%B130.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="249" src="http://1.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SRve923QmCI/AAAAAAAAD0g/sseR4pBsSi4/s320/%CE%B130.jpg" width="210" /></a></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%9B%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82">Ανδρέας Λασκαράτος</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.ligas-books.gr/shop/component/page,shop.product_details/flypage,shop.flypage/product_id,62/category_id,64/option,com_virtuemart/Itemid,95/">«Ιδού ο άνθρωπος»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Καθένας μας αρνείται ν’ αναγνωρίση στον εαυτόν του και να ομολογήση τον χαραχτήρα του, όταν ο χαραχτήρας του δεν του κάνη τιμή.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Έτσι, το ελάττωμά μας, όταν ημπορούμε, το κρύβουμε και το ψεύουμε· όταν δεν ημπορούμε ναν το ψεύσωμε, το ελαφρύνουμε, το ευτελίζουμε, κ’ εκείνο το μηδαμινό που αφίνουμε, το διακαιολογούμε, και σχεδόν το φτιάνουμε αρετήν, και πείθουμε τον εαυτό μας πως είν’ έτσι, ώστε και ναν το πιστεύωμε. Οποία η φιλοστοργία μας δια το αγαπητόν <span style="letter-spacing: 1.3pt;">Εγώ μας!</span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Όταν όμως βλέπουμε ελάττωμα, έστω και το ίδιο το δικό μας, εις άλλον, τότε γενουμάσθε αυστηροί εναντίον εις εκείνον. ― Είμασθε φίλαρχοι· και κατακρένουμε ανελεειμόνητα το φιλαρχικόν τού συντοπήτη μας φίλαρχου. Λοξοβατούμε στα κοινωνικά μας· και αποδοκημάζουμε μ’ επίδειξη τα στραβά της κοινωνίας μας! Είμασθε χαμερπείς· και προσποιούμασθε να συχαινόμασθε τη χαμέρπεια των άλλων!</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Έτσι κάνουμ’ όλοι! Και όλοι το κρύβουμε πως κάνουμ’ έτσι· μόλον οπού ’ξέρουμε πως όλοι το ’ξέρουμε πως κάνουμ’ έτσι!...</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Γιατί λοιπόν, ενώ γενικώς όλοι αγαπούμε να κακοεργούμε, να μην ελευθερωνούμασθε από το έμποδον εκείνο της ανασκοπής, από την ενόχλησην της κρυφιότητος, και να κακοεργούμε φανερά και αναίσχυντα;</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Επειδή η παραίτηση και αυτής ακόμη της χρηστής φαινομενικότητος, ήθελε μάς δείξει καταβιβασμένους έως εις τα χτήνη. Το αλληλοκρύψημό μας τούτο είναι ένας σεβασμός οπού καίτοι ανενάρετοι, προσφέρουμε εις την Αρετήν· ένας χρωματισμός οπού τιμάει την αθρωπιά μας· και που, κάποτε και συχνά, είναι το μόνο που μας μένει για να σκεπάζουμε τον καταβιβασμό μας, και να φαινώμασθε άνθρωποι.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Ανδρέας Λασκαράτος<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><b><span style="font-size: small;">«Ιδού ο άνθρωπος»</span><o:p></o:p></b></div><div style="color: blue;"></div><div style="color: orange; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: xx-small;">Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο, <a href="http://pardalo61.blogspot.com/search/label/%CE%9B%CE%91%CE%A3%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%91%CE%A3%20%22%CE%99%CE%B4%CE%BF%CF%8D%20%CE%BF%20%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82%22">εδώ</a></span></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-82713315589075616692008-11-29T09:04:00.001+02:002008-11-29T21:45:49.199+02:00Υπηρέτρα<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SRveBOioyWI/AAAAAAAAD0Y/kgfhN29fJwM/s1600-h/%CE%B129.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="255" src="http://2.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SRveBOioyWI/AAAAAAAAD0Y/kgfhN29fJwM/s320/%CE%B129.jpg" width="210" /></a></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=34">Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=34">«Υπηρέτρα»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Την εσπέραν της παραμονής των Χριστουγέννων του έτους… η δεκαοκταέτις κόρη, το Ουρανιώ το Διόμικο, μελαγχροινή νοστιμούλα, εκλείσθη εις την οικίαν της ενωρίς, διότι ήτο μόνη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο πατήρ της, ο ατυχής μπαρμπα-Διόμας, αρχαίος εμποροπλοίαρχος πτωχεύσας, όστις κατήντησε να γίνη πορθμεύς εις το γήρας του, είχεν επιβή της λέμβου του, περί μεσημβρίαν, όπως πλεύση εις την νήσον Τσουγκριάν, τρία μίλια απέχουσαν, και διαπορθμεύση εκείθεν εις την πολίχνην εορτασίμους τινάς προμηθείας. Υπεσχέθη ότι θα επανήρχετο προς εσπέραν, αλλ’ ενύκτωσε και ακόμη δεν εφάνη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Η νέα ήτο ορφανή εκ μητρός. Η μόνη προς μητρός θεία της, ήτις της εκράτει άλλοτε συντροφίαν, διότι αι οικίαι των εχωρίζοντο δι’ ενός τοίχου, εμάλωσε και αυτή μαζύ της δια δύο στρέμματα αγρού, και δεν ωμιλούντο πλέον. Η νεανίς εκάθισε πλησίον του πυρός, το οποίον είχεν ανάψει εις την εστίαν, περιμένουσα τον πατέρα της, και εκράτει το ους τεταμένον εις πάντα θόρυβον, εις τα φαιδρά άσματα των παίδων της οδού, ανυπόμονος και ανησυχούσα πότε ο πατήρ της να έλθη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αι ώραι παρήρχοντο και ο πτωχός γέρων δεν εφαίνετο. Το Ουρανιώ είχεν απόφασιν να μη κατακλιθή, αλλ’ έμεινεν ούτως ημίκλιντος πλησίον της εστίας.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Παρήλθε το μεσονύκτιον και ήρχισαν ν’ αντηχώσιν οι κώδωνες των ναών, καλούντες τους Χριστιανούς εις την ευφρόσυνον της εορτής ακολουθίαν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Η καρδία της νέας εκόπηκε μέσα της.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Πέρασαν τα μεσάνυχτα, είπε, κι’ ο πατέρας μου!...</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Συγχρόνως τότε ήκουσε θόρυβον και φωνάς έξωθεν. Η γειτονιά είχεν εξυπνήσει, και όλοι ητοιμάζοντο δια την εκκλησίαν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Η δύστηνος Ουρανιώ δεν άντεσχεν, αλλ’ έλαβε την τόλμην να εξέλθη εις τον σκεπαστόν και περίφρακτον υπό σανίδων εξώστην της οικίας, όπου, κρυπτομένη εις το σκότος, προέβαλε δια της θυρίδος την κεφαλήν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Μία γειτόνισσα, λάλος και φωνασκός, είχεν εγερθεί πρώτη και αφύπνιζε δια των κραυγών της τους γείτονας όλους, όσων ο ύπνος ανθίστατο εις των κωδώνων τον κρότον, προσπαθούσα να εξυπνήση τον άνδρα και τα παιδία της. Ο σύζυγός της, Νταραδήμος, είχεν ανάγκην μοχλού δια να σταθή εις τους πόδας του. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Η θύρα της οικίας των ήτο αντικρύ τής του μπαρμπα-Διόμα. Το Ουρανιώ έβλεπε καθαρώς απέναντί της την γυναίκα εκείνην, κρατούσαν φανόν, φωτίζουσα οικτιρμόνως τα σκότη της οδού, δια τους διαβάτας, και τους γείτονας. Διότι το σκότος ήτο βαθύ και ελαφρός άνεμος έπνεεν, όσος ήρκει δια να μεταφέρη εκ των χιονοσκεπών βουνών το ψύχος και τον παγετόν εις τας φλέβας των ανθρώπων.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Κατ’ εκείνην την στιγμήν διήλθεν άνθρωπός τις, ον ιδούσα και αναγνωρίσασα η Ουρανιώ, δεν ηδυνήθη να μη μειδιάση.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Πώς! κι’ ο Αργυράκης πάει στην Εκκλησιά;… εψιθύρισεν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο Αργυράκης της Γαροφαλιάς, όστις είχε το προνόμιον να προσωνυμήται από του ονόματος της συζύγου του, είχεν είπει άλλοτε, και το λόγιον έμεινε παροιμιώδες: «όποτε πάω στην εκκλησιά, βάια μοιράζουνε». Αλλά την φοράν ταύτην τον εξύπνησε βιαίως η Γαροφαλιά και τώ επέταξε να υπάγη εις την εκκλησίαν, διότι είδε κακόν όνειρον, είπε. Εφοβείτο μήπως οι γύφτισσες (υπήρχον αντικρύ του οικίσκου των πέντε ή εξ καλύβαι γύφτων νεοφωτίστων), έκαμαν μαγείας εναντίον της. Και αν αυτή επάθαινε τίποτε, Θεός να φυλάη! ποία άλλη θα εκόλλα τον φούρνον, οι μέρες που έρχονται, τώρα τον Άη-Βασίλη κ.τ.λ., εις όλην την γειτονιά; Όλον δε το άτομόν της ενεθύμιζε την μητέρα εκείνην των Σαράντα Δράκων του παραμυθιού ήτις εφούρνιζε με τα παλάμας και επάνιζε με τους μαστούς.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο ευπειθής Αργυράκης, όστις μόλις έφθανε των ώμων του αναστήματός της, ηγέρθη, εφόρεσεν εις την κεφαλήν του τον γιοργούλη του, εζώσθη το κόκκινον ζωνάρι του, τρεις σπιθαμάς πλατύ, υπέδησεν εις τους πόδας τα πέδιλά του, και εξήλθεν εις την οδόν. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ταυτοχρόνως είχεν εξέλθει και ο Νταραδήμος, όστις έπιασεν ομιλίαν με τον Αργυράκη της Γαροφαλιάς.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> ― Τώρα μ’ αρέσεις, γείτονα, τω λέγει... μήν είσαι αλιβάνιστος, διότι είναι κατά τα σκοίνια (καταισχύνη). Το φεγγάρι δεν είναι τώρα παν’ τσ’ Έλληνες (πανσέληνος) να φοβάσαι τον ίσκιο σου την νύχτα...</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> Τοιαύτα ελληνικά ωμίλει ο Νταραδήμος.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> ― Τι να κάμουμε, να σ’ ορίσω, γείτονα; απήντησε ταπεινοφρόνως ο Αργυράκης.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> Και ο Νταραδήμος κατέβη εις την οδόν, προηγουμένης της συζύγου του, κρατούσης πάντοτε τον φανόν.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> ― Δεν ξέρουμε, να ήλθε τάχα ο γείτονας; είπε την στιγμήν εκείνην η σύζυγος του Νταραδήμου και ρίπτουσα εκφραστικόν βλέμμα προς την οικίαν του μπαρμπα-Διόμα.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> ― Σωπάτε, είπε, φέρων τον δάκτυλον εις το στόμα ο Αργυράκης, είπαν πώς βούλιαξε...</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> ― Τι; είπεν η σύζυγος του Νταραδήμου.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> Ο Αργυράκης ητοιμάζετο να διηγηθή πώς και πού τα ήκουσεν, αλλά την αυτήν στιγμήν γοερά και σπαρακτική κραυγή ηκούσθη από της σιγηλής οικίας, προς ήν έβλεπον οι τρείς ομιληταί.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> Από του σκεπαστού και περιφράκτου εξώστου, η δυστυχής το Ουρανιώ, είχεν ακούσει την λέξιν του Αργυράκη, και αφήκε την κραυγήν εκείνην.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> Η άστοργος θεία, ήτις από έτους και πλέον δεν είχε καλημερίσει την ανεψιάν της, ήκουσε την γοεράν κραυγήν, και λησμονήσασα τότε τα τρία στρέμματα του αγρού, έτρεξε προς βοήθειαν της περιαλγούς κόρης.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"><span style="color: white;">…<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> Περί την μεσημβρίαν της αυτής ημέρας, ο ατυχής μπαρμπα-Διόμας είχε φορέσει, μέχρι των ώτων καταβαίνον όρθιον, το παμπάλαιον φέσι του, είχεν ενδυθή την τσάκαν του και το αμπαδίτικο βρακί του, και καταβάς εις τον αιγιαλόν, έλυσε την μικράν, ελαφροτάτην και υπόσαθρον λέμβον, και λαβών τας κώπας ήλαυνε προς την μεσημβρινώτερον κειμένην μικράν νήσον Τσουγκριάν.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> Μόνη έμεινεν η Ουρανιώ εις την οικίαν, και μόνος ο μπαρμπα-Διόμας επέβαινε της λέμβου του, ναύτης ο αυτός και κυβερνήτης και πρωρεύς.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> Ναυτίλος από της δωδεκαετούς ηλικίας του, ο μπαρμπα-Διόμας, απέκτησεν αμοιβαδόν σκούνες, γολέττες και βρίκια, ύστερον υπεβιβάσθη εις βρατσέραν, και τέλος έμεινε κύριος της μικράς ταύτης λέμβου, δι’ ης εξετέλει βραχείας αλιευτικάς ή πορθμευτικάς εκδρομάς. Τα περισσεύματα των κόπων του τα έφαγαν άλλοι πάλιν φίλοι, ατυχήσαντες και αυτοί εις τας θαλασσίας επιχειρήσεις των. Εις το γήρας του δεν τώ έμενεν άλλο τι, ειμή σιδηρά υγεία, δι’ ης ηδύνατο ακόμη ν’ αντέχη εις τους θαλασσίους κόπους, χάριν του επιουσίου άρτου εργαζόμενος.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> Ενίοτε, ελλείψει ομιλητού, διηγείτο τα παράπονά του εις τους ανέμους και τα κύματα:</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> ― Πήγα δά και στην Αθήνα, σ’ εκείνο το Ιππομαχικό, και μώ ’δωκαν, λέει, δύο σφάκελλα, να τα πάω στο ’Σοκομείο, να παρουσιασθώ στην Πιτροπή· πήγα και στην Πιτροπή, ο ένας ο γιατρός με ηύρε γερό, ο άλλος σακάτη, κι’ αυτοί δεν ήξευραν… ύστερα γύρισα στο υπουργείο και μου είπαν, «σύρε στο σπίτι σου, κ’ εμείς θα σου στείλωμε τη σύνταξή σου». Σηκώνομαι, φεύγω, έρχομαι δώ, περιμένω, περνάει ένας μήνας, έρχονται τα χαρτιά στο λιμεναρχείο, να πάω, λέει, πίσω στην Αθήνα, έχουν ανάγκη να με ξαναϊδούν. Σηκώνω τριάντα δραχμές από ένα γείτονα, γιατί δεν είχα να πάρω το σωτήριο για το βαπόρι, γυρίζω πίσω στην Αθήνα χειμώνα καιρό, δέκα μέρες με παίδευαν να με στέλνουν από το υπουργείο στο Ιππομαχικό, κι απ’ το Ιππομαχικό στο Σοκομείο, ύστερα μου λένε «πάαινε: και θα βγή η απόφαση». Σηκώνομαι, φεύγω, γυρίζω στο σπίτι μου, καρτερώ... Είδες εσύ σύνταξη; (απηυθύνετο προς υποτιθέμενον ακροατήν), άλλο τόσο κι’ εγώ. Επήρα κι’ εγώ την ’πηρέτρα και πασκίζω να βγάλω το ψωμί μου.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> Πηρέτρα ή Υπηρέτρα ήτο το όνομα της λέμβου, όπερ αυτός τή έδιδε.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;"> Και παύων να μονολογή, ήρχιζε να τραγωδή διά της τραχείας και μονοτόνου φωνής του:</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><i>Βασανισμένο μου κορμί, τυραγνισμένα νειάτα!...</i><i><o:p></o:p></i></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: small;">και δεν έλεγεν άλλον στίχον.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;"><span style="color: white;">.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Καταπλεύσας εις την τερπνήν νήσον Τσουγκριάν, ο μπαρμπα-Διόμας εφόρτωσεν επί της «Υπηρέτρας» πέντε ή έξ ζεύγη ορνίθων, κοφίνους τινάς ωών και τυρού, δύο ή τρείς ινδιάνους, και άλλα τινά πράγματα, και ητοιμάζετο να λύση τα απόγεια της λέμβου και ν’ αποπλεύση. Αλλά την στιγμήν εκείνην προσήλθεν ο κουμπάρος του Σταθαρός, ο ποιμήν του Τσουγκριά, και τον παρεκάλεσε να του κάμη την χάριν να παραλάβη οχληρόν συμπλωτήρα... «υιόν υποζυγίου», ώριμον προς επίσαξιν… όπως κομίση αυτόν προς ένα των πολυαρίθμων κουμπάρων του εις την πολίχνην.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο μπαρμπα-Διόμας εσυλλογίσθη το βάρος, και έρριψεν αμήχανον βλέμμα εις το στενόχωρον και την ελαφρότητα της «Υπηρέτρας», αλλ’ αφ’ ετέρου εσκέφθη ότι μία δραχμή, ο ναύλος του οναρίου, ήτο κάτι δι’ αυτόν, ήτο ο καπνός και ο οίνος των τριών σχολασίμων ημερών των Χριστουγέννων, και απεφάσισε να προσλάβη τον πώλον.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο κουμπάρος-Σταθαρός ευχαριστηθείς, τον εφίλευσεν ολίγα αυγά, μίαν μυζήθραν, και ο μπαρμπα-Διόμας, επιβιβάσας τον πώλον, έλαβε τας κώπας, και έστρεψε την πρώραν προς τον λιμένα. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Απεμακρύνθη, έκαμε πανιά, και, διανύσας υπέρ το έν μίλιον, απείχεν εξ ίσου σχεδόν του Τσουγκριά και της πολίχνης. Καίτοι βορειοδυτικός ο άνεμος, Γραίος, υπεβοήθει εκ πλαγίου το ιστίον, διότι ο μπαρμπα-Διόμας έδιδε βορειοδυτικήν εις την λέμβον διεύθυνσιν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αλλ’ ο πώλος, όστις έβοσκεν ησύχως το χόρτον του, και δεν εφαίνετο ν’ ανησυχή πολύ περί του διάπλου αίφνης εσήκωσε τον πόδα, έδωκεν άτακτον λάκτισμα εις την σανίδα... και το μαδέρι της ευθραύστου και υποσάθρου λέμβου διερράγη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Το ύδωρ ήρχισε να εισρέη εις το κύτος. Η λέμβος ήρχισε να βυθίζηται.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ταχύς ως η αστραπή, ο μπαρμπα-Διόμας, απέβαλε το βαρύτερον φόρεμα, τον αμπά του, τον οποίον είχε φορέσει μόνον ενόσω εκάθητο εις το πηδάλιον, έγειρε προς το μέρος της σκότας του πανίου αριστερά, εκρεμάσθη επί της πλευράς του σκάφους και κατώρθωσε να μπαττάρη την λέμβον. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Μέγας έγινεν ο θρήνος υπό την ανατραπείσαν τρόπιδα. Όρνιθες, ινδιάνοι, κόφινοι και ο αίτιος της συμφοράς ο πώλος, όλα κατήλθον εις τον πυθμένα.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο μπαρμπα-Διόμας, όστις εκολύμβον ως έγχελυς, είχε και στήριγμα την ανατραπείσαν «Υπηρέτραν», την οποίαν ημπόδισε του να βυθισθή.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Περί τας δύο ώρας έμεινεν ούτως ο μπαρμπα-Διόμας επίστομα επί των πλευρών του σκάφους, κρατούμενος διά των χειρών από της τρόπιδος, μη τολμών να στηριχθή όλος επί των σανίδων, διότι η λέμβος θα εβυθίζετο.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Τέλος, περί την αμφιλύκην, ενόσω υπήρχεν ακόμη αρκετόν φως, όσον έρριπτεν η ανταύγεια των χιονοσκεπών πέριξ ορέων, εφάνη μακρόθεν έν ιστίον.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο μπαρμπα-Διόμας ήρχισε να φωνάζη με όσην δύναμιν τώ έμεινεν ακόμη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο άνεμος ήτο βοηθητικός διά το ερχόμενον πλοίον, όπερ έπλεεν εξ ανατολών προς δυσμάς.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ήτο μέγα τρεχαντήριον φορτωμένον.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αι φωναί του μπαρμπα-Διόμα δεν ηκούοντο, ο άνεμος τας ώθει μακράν προς τον λίβα.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αλλά το τρεχαντήριον επλησίαζε και ο μικρός μαύρος όγκος της ανατραπείσης λέμβου διεκρίνετο ως φωλεά αλκυόνος επί των κυμάτων.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Καθ’ όσον όμως επλησίαζεν, ηδύναντο ν’ ακουσθώσι και αι φωναί. Διότι το ανατραπέν σκαφίδιον, ωθούμενον υπό των κυμάτων, είχε μετατοπισθή πολλάς δεκάδας οργυιών προς τα νοτιοδυτικά, και ο γέρων ναυαγός συνέβαλε και αυτός εις τούτο διά των χειρών και των ποδών.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Τέλος το τρεχαντήριον προσήγγισε και απέλυσε την λέμβον. Ο μπαρμπα-Διόμας ήκουσε κώπας πλαταγούσας πλησίον του, αλλά τόσον μόνον ήκουσεν. Ευθύς κατόπιν ελιποθύμησεν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Οι δύο κωπηλάται ανέσυραν τον μπαρμπα-Διόμαν παγωμένον και ημιθανή, και τον ανεβίβασαν εις το τρεχαντήριον.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αφού του ήλλαξαν τα ενδύματα, δι’ εμπνοών και προστρίψεων προσεπάθησαν να τον ανακαλέσουν εις την ζωήν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο κυβερνήτης διέταξε να στρέψωσι πρώραν προς τον λιμένα, όπως τον αποδώσωσι νεκρόν ή ζώντα, εις τους οικείους του.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Τέλος ο πτωχός ναυαγός ήνοιξε τους οφθαλμούς.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Οι καλοί ναύται ηθέλησαν να τώ προσφέρωσι πούντς και άλλα θερμά ποτά. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αλλ’ άμα ανοίξας τους οφθαλμούς ο μπαρμπα-Διόμας, διά του πρώτου βλέμματος είδε βαρέλια. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Το πλοίον ήτο φορτωμένον οίνους.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Όχι πούντς, όχι, είπε διά πεπνιγμένης φωνής· κρασί δώστε μου!</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Οι ναύται τώ προσήνεγκον φιάλην πλήρη ηδυγεύστου μαύρου οίνου, και ο μπαρμπα-Διόμας την ερρόφησεν απνευστί.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;"><span style="color: white;">.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">..............................................................................................................</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;"><span style="color: white;">.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Υπέφωσκεν ήδη η ημέρα των Χριστουγέννων, και η θεία εις μάτην προσεπάθει να παρηγορήση την σφαδάζουσαν υπό άλγους Ουρανιώ.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Αλλ’ η σύζυγος του Νταραδήμου ελθούσα τότε, ανήγγειλεν, ότι ο μπαρμπα-Διόμας εναυάγησε μεν, αλλ’ εσώθη, και ότι έφθασεν υγιής.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο Αργυράκης και άλλοι τινές αγρόται είχον ίδει, φαίνεται, μακρόθεν την ανατροπήν της λέμβου, και εντεύθεν διεδόθη ότι ο γέρων επνίγη. Αλλ’ επειδή ενύκτωσε, δεν είδον και το σωστικόν και οινοφόρον τρεχαντήριον.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Ο μπαρμπα-Διόμας, ελθών μετ’ ολίγον και ο ίδιος, ενηγκαλίσθη την κόρην του. Ω, πενιχρά, αλλ’ υπερτάτη ευτυχία του πτωχού!</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Το Ουρανιώ έχυνεν ακόμη δάκρυα, αλλά δάκρυα χαράς. Ο πατήρ της δεν της είχε φέρει ούτε αυγά, ούτε μυζήθρες, ούτε όρνιθες, αλλά της έφερε το σκληραγωγημένον και θαλασσόδαρτον άτομόν του και τας δύο στιβαράς και χελωνοδέρμους χείρας του, δι’ ων ηδύνατο ακόμη επί τινα έτη να εργάζηται δι’ εαυτόν και δι’ αυτήν.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue; font-size: small;">«Υπηρέτρα»</span><o:p></o:p></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2994394129485351141.post-18602231204607064372008-11-27T09:04:00.000+02:002008-11-27T09:04:01.184+02:00Η απειλή της αλήθειας του<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:Tahoma;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
letter-spacing:.4pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SRvc1C0-JqI/AAAAAAAAD0Q/fGLkOMpAj88/s1600-h/%CE%B127.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="206" src="http://4.bp.blogspot.com/_lJ1ce5A-Qh8/SRvc1C0-JqI/AAAAAAAAD0Q/fGLkOMpAj88/s320/%CE%B127.jpg" width="210" /></a></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%AC%CF%82_%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82">Κοσμάς Πολίτης</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b><a href="http://www.hestia.gr/estia_books.asp?titlos=1-28-006">«Στου Χατζηφράγκου»</a><o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Για να τον καλέσουν στη Μητρόπολη στα καλά καθούμενα, θ’ άκουγε πάλι καμιά πανταχούσα από το δεσπότη.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Κράτα τις ιδέες σου για τον εαυτό σου, τον μάλωνε καλοσυνάτα η παπαδιά του. Δε με νοιάζει για τίποτ’ άλλο, μα για σκέψου, να σε κλείσουνε σε κανένα μοναστήρι και να σε χάσω από κοντά μου.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Είχανε παντρευτεί από έρωτα, κι ακόμα τώρα, το αίσθημα που τους ένωνε είτανε κάτι περισσότερο από συζυγική στοργή. Την είχε ερωτευθεί φοιτητής, και τη στεφανώθηκε αφού ανακηρύχτηκε διδάκτωρ θεολογίας, ύστερ’ από λαμπρές σπουδές. Είχε αρνηθεί μια θέση καθηγητή που του προτείνανε. Προτίμησε να χειροτονηθεί παπάς και ν’ ακολουθήσει την ταπεινή σταδιοδρομία του εφημέριου, για να βρίσκεται πιο κοντά στους ανθρώπους.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">― Μη φοβάσαι, μανούλα μου, της αποκρίθηκε, χαϊδεύοντας το μάγουλό της. Μόνο απορίες έχω και πασχίζω να τις ξεκαθαρίσω.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Δεν τον ενδιαφέρανε οι εξωτερικές συνέπειες. Μα ένιωθε την αλήθεια του – αυτός την έλεγε «αμφιβολία» – σα μια εσωτερική απειλή. Το μεγάλο μου αμάρτημα, σκεφτότανε, είναι πως δεν ακολουθώ το «πίστευε και μη ερεύνα». Κι όσο περνούν τα χρόνια, πληθαίνουν οι επικριτές μου. Αδιαφορούσε γι’ αυτό, χαμογελούσε για τον κόπο που έπαιρνε η «αγιωτικιά» γυναίκα – όπως τη λέγανε οι ενορίτισσές του, αυτή που είχε το θαυματουργό εικόνισμα της Πικραμένης Παναγιάς, σ’ ένα σοκάκι στου Χατζηφράγκου – να βάζει λόγια στη Μητρόπολη. Μα τον τρόμαζε η εσωτερική απειλή της αλήθειας του… Η πίστη του στο Θεό είταν κάτι περισσότερο από βαθιά: είταν η ουσία της υπόστασής του. Τον έπιανε μια έκσταση όταν τον έβαζε στο νου του – μια έκσταση «λογική», την έλεγε ο ίδιος, χαμογελώντας για το ασυμβίβαστο. Από τότε που σπούδαζε θεολογία, του φαινότανε πως αυτή η «επιστήμη» είχε κάτι σαν αξίωση πως χάρη σ’ αυτήν υπάρχει ο Θεός. Θα ’ταν κοινοτοπία να λένε πως οι θεολόγοι, αρχίζοντας από το Μωυσή και τους προφήτες, είχαν δημιουργήσει ένα Θεό «κατ’ εικόνα και ομοίωσίν τους». Για τον παπα-Νικόλα, ο Θεός είταν κάτι ασύλληπτο για την ανθρώπινη φαντασία, κι ακόμα περισσότερο για την ανθρώπινη σκέψη. Βέβαια, οι Γραφές λένε πως ο Θεός αποκαλύφτηκε στο Μωυσή και τους προφήτες, αλλά γιατί, αν είταν έτσι, δεν τους αποκάλυψε, κοντά στα άλλα, πως η Γη, ας πούμε, είναι μια σφαίρα που γυρίζει γύρω στον Ήλιο, κι όχι ο Ήλιος γύρω στη Γη; Είχε δώσει εντολή στον Ιησού του Ναυή να προστάξει τον Ήλιο να σταματήσει την πορεία του για να συνεχιστεί η μάχη κ’ η ανθρωποσφαγή, ενώ θα ’πρεπε να ’χε προστάξει τη Γη να σταματήσει το στριφογύρισμα γύρω στον άξονά της. Είτανε σα να μη γνώριζε ο Θεός το μηχανισμό της δημιουργίας του… Κι ακόμη, αυτός ο ίδιος ο εκδικητικός και πολεμόχαρος Θεός, πώς άλλαξε γνώμη ξαφνικά, κι έστειλε το Γιο του να κηρύξει το επί Γης ειρήνη;… Και από σκέψη σε σκέψη, ο παπα-Νικόλας, που ο Θεός είταν ουσία και υπόστασή του, έφτανε ίσως γι’ αυτό το λόγο, στο φαύλο κύκλο – στην απειλή της αλήθειας του – πως θα μπορούσε να ζήσει δίχως την ιδέα του Θεού. Είταν φορές που αυτή η αντιγνωμία του, η παράβαση, τον έφερνε στο σημείο να λαχταράει κάποιος να τον έδερνε, σα να ’τανε αυτός ο κάποιος ο ίδιος ο εαυτός του, μα ένα ξύλο αλύπητο, κι από το ξύλο να του χτύπαγε κάτι σαν τρέλλα, μια τρέλα που να ’τανε πια ο μόνος ορθολογισμός, και να φώναζε για όλα τα παραδεγμένα: ναι, ναι, έτσι είναι, ήμαρτον, ήμαρτον, ανθρώποι!</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Σαν έφτανε σε κάτι τέτοιες υπερβολές, χαμογελούσε ειρωνικά ο ίδιος με τον εαυτό του, τις παραμέριζε, και καταγινότανε με τα καθήκοντά του για να βοηθάει τους ανθρώπους.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 24pt;"><span style="font-size: small;">Δεν είχε ωστόσο, αυταπάτες. Πρόφαση, πρόφαση, έλεγε μέσα του κάποιες φορές με πίκρα. Πάει πια, συνθηκολόγησα. Οι παθητικές μικροαντιδράσεις μου;. Βρίσκω τον εαυτό μου λιγάκι κωμικό.</span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"></div><div align="right" class="MsoNormal" style="color: blue; text-align: right;"><span style="font-size: small;"><b>Κοσμάς Πολίτης<o:p></o:p></b></span></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="color: blue; font-size: small;">«Στου Χατζηφράγκου»</span><o:p></o:p></b></div><br />
<div style="color: orange; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="font-size: xx-small;">Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο, <a href="http://pardalo61.blogspot.com/search/label/%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%99%CE%A4%CE%97%CE%A3%20%CE%9A%CE%9F%CE%A3%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%22%CE%A3%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A7%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%B7%CF%86%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%85%22">εδώ</a></span></b></div>Παρδαλόhttp://www.blogger.com/profile/16419825816404964489noreply@blogger.com0