Οι πρώτοι συνεργασθέντες δοσίλογοι που την πλήρωσαν ήταν η κυρία Ρίτα και η Σιλωάμ.
Η κυρία Ρίτα ήταν επαγγέλματος πουτάνα. Ψευδώνυμο ήταν το Ρίτα, Βασιλική τη λέγανε. Η κυρία Ρίτα ήταν η πλέον σεβαστή πουτάνα των Επάλξεων. Πολύ βεντέττα, από κείνην αντέγραψα εγώ μερικά κολπάκια μετέπειτα στην καρριέρα μου ως ηθοποιός. Είχε και δικό της μπορντέλο, όμως έπαιρνε και έξω δουλειά. Κυρίως Γερμανούς, στο εστιατόριον «Το Συντριβάνι», όπου της είχα πάει το πρόσφορο του παπα-Ντίνου επί Κατοχής. Μάλιστα διαδόθηκε τότε πως είχαν σχέσεις, ο παπα-Ντίνος ήτανε μπήχτης, με παπαδιά πολύ θεούσα και άχαρη.
Όταν περνούσε η Ρίτα, οι τίμιες έκαναν τον σταυρό τους. Παρθένα μου, φύλαγέ μας από τέτοια πτώση, είπε κάποτε η μάνα μου μπροστά στην κυρία Κανέλλω. Αυτά, επί κυρ Άλφιο. Η κυρία Κανέλλω δεν ειρωνεύτηκε, ποτέ της δεν θεώρησε παλιογυναίκα και τη μάνα μου επειδή δεχόταν τους δύο Ιταλούς.
Η κυρία Ρίτα ήταν επίσημος άνθρωπος. Περπατούσε σαν αρχιερέας. Την καλημέριζαν όλοι στον δρόμο, ακόμη και οι δικαστικοί, η ματιά της παντού, να κάνει έλεγχο ποιος δεν τη χαιρετάει. Οποιανού του βάσταγε, ας την αγνοούσε· η κυρία Ρίτα τον άρχιζε μπροστά σε όλη την αγορά κάτι βλαστήμιες να σου σηκώνεται η πέτσα. Και μετά του θύμιζε πόσες φορές τον είχαν πάρει βίζιτα τα κορίτσια της, και μάλιστα μισοτιμής. Η ίδια έπαιρνε μόνο ανωτέρους υπαλλήλους. Και στρατιωτικούς, μόνο από λοχαγό και πάνω.
Εγώ προπολεμικώς, όταν την έβλεπα, ανατρίχιαζα απ’ το πολύ μεγαλείο της. Με δύο ανθρώπους έχω ανατριχιάσει ως παιδάκι: με την κυρία Ρίτα, και τη βασίλισσά μας, όταν την είδα πρώτη φορά. Δυστυχώς δεν ξανασυναντηθήκαμε. Είχε έρθει περιοδεία στας Επάλξεις, σύζυγος διαδόχου μονάχα ήταν ακόμη, και τη γύριζαν τουρνέ να την αγαπήσει ο κοσμάκης. Είχε πολύ κόσμο στην υποδοχή της, χάσαμε τη μάνα μου. Το πλήθος μας έσπρωχνε, εγώ με τον μπαμπά μου βρεθήκαμε στην πίσω-πίσω σειρά, ο μπαμπάς με σήκωσε στους ώμους του, κοίτα τη βασίλισσα, κοίτα τη βασίλισσα μου φώναζε. Ήταν πολύς ο κόσμος και μεις πίσω, ο μπαμπά ς μου τελικώς δεν κατάφερε να την αντικρύσει, ήταν και κοντός, όμως έκλαιγε από αφοσίωση. Ήταν και η Ρίτα στην υποδοχή, αν και όχι μαζί με τους επισήμους. Χαιρέτησε μάλιστα τον κύριο νομάρχη· ξύπνιος άνθρωπος αυτός, την αντιχαιρέτησε, τι κάνετε μαντάμ Ρίτα, της είπε, πώς πάνε οι δουλειές.
Με την Απελευθέρωση, της γκρεμίσανε το μισό μπορντέλο προς παραδειγματισμόν, και της αφαίρεσαν την άδεια εργασίας για έναν ολόκληρο μήνα. Το άνοιξε πάλι όμως μόλις έφτασαν οι Σύμμαχοι, συνέβαλε ο βουλευτής μας ο κύριος Μανώλαρος, γιατρός ακόμη τότε. Μάλιστα μεταγενεστέρως πρόσθεσε στο κυρίως μπορντέλο και τρία δωμάτια αυθαίρετο, με ενίσχυση από το σχέδιο Μάρσαλ είπανε, από κονδύλι για πολεμικές αποζημιώσεις, το παρουσίασε ως κατεδαφισθέν από βομβαρδισμό, επί Τσαλδάρη αυτά.
Και έτσι τιμωρήθηκε για τη συνεργασία της με τον Κατακτητή η κυρία Ρίτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου