Καθένας μας αρνείται ν’ αναγνωρίση στον εαυτόν του και να ομολογήση τον χαραχτήρα του, όταν ο χαραχτήρας του δεν του κάνη τιμή.
Έτσι, το ελάττωμά μας, όταν ημπορούμε, το κρύβουμε και το ψεύουμε· όταν δεν ημπορούμε ναν το ψεύσωμε, το ελαφρύνουμε, το ευτελίζουμε, κ’ εκείνο το μηδαμινό που αφίνουμε, το διακαιολογούμε, και σχεδόν το φτιάνουμε αρετήν, και πείθουμε τον εαυτό μας πως είν’ έτσι, ώστε και ναν το πιστεύωμε. Οποία η φιλοστοργία μας δια το αγαπητόν Εγώ μας!
Όταν όμως βλέπουμε ελάττωμα, έστω και το ίδιο το δικό μας, εις άλλον, τότε γενουμάσθε αυστηροί εναντίον εις εκείνον. ― Είμασθε φίλαρχοι· και κατακρένουμε ανελεειμόνητα το φιλαρχικόν τού συντοπήτη μας φίλαρχου. Λοξοβατούμε στα κοινωνικά μας· και αποδοκημάζουμε μ’ επίδειξη τα στραβά της κοινωνίας μας! Είμασθε χαμερπείς· και προσποιούμασθε να συχαινόμασθε τη χαμέρπεια των άλλων!
Έτσι κάνουμ’ όλοι! Και όλοι το κρύβουμε πως κάνουμ’ έτσι· μόλον οπού ’ξέρουμε πως όλοι το ’ξέρουμε πως κάνουμ’ έτσι!...
Γιατί λοιπόν, ενώ γενικώς όλοι αγαπούμε να κακοεργούμε, να μην ελευθερωνούμασθε από το έμποδον εκείνο της ανασκοπής, από την ενόχλησην της κρυφιότητος, και να κακοεργούμε φανερά και αναίσχυντα;
Επειδή η παραίτηση και αυτής ακόμη της χρηστής φαινομενικότητος, ήθελε μάς δείξει καταβιβασμένους έως εις τα χτήνη. Το αλληλοκρύψημό μας τούτο είναι ένας σεβασμός οπού καίτοι ανενάρετοι, προσφέρουμε εις την Αρετήν· ένας χρωματισμός οπού τιμάει την αθρωπιά μας· και που, κάποτε και συχνά, είναι το μόνο που μας μένει για να σκεπάζουμε τον καταβιβασμό μας, και να φαινώμασθε άνθρωποι.
Ανδρέας Λασκαράτος
«Ιδού ο άνθρωπος»
Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο, εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου