Ο επίβουλος συνήθως δεν βιάζεται. Παίρνει τον καιρό του με υπομονή· και δουλεύει ανεπαισθήτως μεν, αλλά και αόκνως, δια την καταστροφήν του θύματός του.
Θύματα του επιβούλου είναι και εκείνοι τους οποίους ο επίβουλος επιρρεάζει κατά του σκοπουμένου του κυρίου θύματος. Επειδή η επιβουλή ζημιώνει και τον επιβούλως επιρρεαζόμενον.
Τον επίβουλον η φύση τον έκαμε μάστορα· και κάποτε και μεγάλον μάστορα
Gran fabbro di calunnie adorne in modi
nuovi, che sono accuse e sembran lodi
Πραγματικώς – Μακράν από του να κατηγορή το θύμα του, το επαινεί μάλιστα, αλλά, καταλογίζοντας επαίνους αδιάφορους δια τον επιβούλως επιρρεαζόμενον, και δεν παραλείπει όμως να προσθέτη – «αμαρτία που ένας τέτοιος άνθρωπος έχει εκείνο…». Εκείνο που θα ερεθίση τον επιρρεαζόμενον κατά του τόσον επαινομένου θύματος.
Έτσι ο επίβουλος είναι ίσως πάντοτε ο δόλιος ενεδρευτής της αθωότητος. Την πλησιάζει με φαινομενικήν καλοσύνην, και κρυφά τής ετοιμάζει την καταστροφήν της.
Όταν η καταστροφή του θύματος επέλθη, ο επίβουλος δεν ηξεύρει τίποτε!... και δείχνει μάλιστα ότι λυπείται!
Εύκολο και να υπερασπισθή τάχα το θύμα του· αλλά το κάμνει σε τρόπον, ώστε ο καθένας να ιδή ότι η υπεράσπιση είναι άτοπη· και ότι ο παθών δικαίως έπαθε, αφού ο υπερασπιστής του δεν του ’βρίσκει καλήτερην υπεράσπισην.
Ο επίβουλος δια τούτο είναι και άριστος υποκριτής. Αλλά έχει μεγαλήτερην ομοιότητα με τον εν προμελέτη και ενέδρα δολοφόνον.
.
* Μεγάλος μάστορας συκοφαντιών στολισμένων με καινούργιους τρόπους, που είναι κατηγορίες και μοιάζουν έπαινοι.
Ανδρέας Λασκαράτος
«Ιδού ο άνθρωπος»
Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο, εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου