.
- 2 –
λικά όλοι οι συλληφ θέντες ύποπτοι
για την “Υπόθεση Χαρτί Τουαλέτας”
– και οι τέσσερις – ομολογήσανε,
κατά τρόπο απροκάλυπτο, την ενοχή
τους. Ακόμα μία επιτυχία της
Ειδικής Υπηρεσίας !
Θα πρέπει όμως να κάνω μία διευ-
κρίνιση : προχτές το πρωί, όταν οι
πράκτορές μας οδηγήσανε στο γραφείο
μου τους τέσσερις υπόπτους, ευθύς
μετά τη σύλληψή τους, για να τους
υποβάλω σε πρώτη ανάκριση, και την
ώρα που δεν είχα προφτάσει έστω και
μία ερώτηση να κάνω, ο ένας από τους
τέσσερις, παρά την άγρυπνη παρακο-
λούθηση των φρουρών,έβγαλε αστραπιαία
από το τσεπάκι μία μικροσκοπική
αμπούλα με υδροκυάνιο, την έσπασε
με τα δόντια, και τέλος ! Δε νομίζω
χρειάζεται να σημειώσω λεπτομέρειες
για τον εν λόγω θάνατο, πως υπήρξε
ζήτημα δευτερολέπτων κτλ. Το περι-
στατικό το ανέφερα στον προϊστάμενο
αυτοστιγμεί.
Ανωτέρω έγραψα : “Και τελικά
όλοι οι συλληφθέντες ύποπτοι για
την “Υπόθεση Χαρτί Τουαλέτας”
- και οι τέσσερις – ομολογήσανε,
κατά τρόπο απροκάλυπτο, την ενοχή
τους”. Υπολόγισα έτσι και τον ×δεν
τέταρτο ύποπτο, μολονότι× είχα την
ευκαιρία να τού απευθύνω και και
μία τουλάχιστο ερώτηση και να λάβω
μία τουλάχιστο απάντηση. Αλλά τι
είναι επιτέλους η αυτοκτονία του ;
Ομολογία δεν είναι, κατά τρόπο
απροκάλυπτο, της ενοχής του ;
Στάθηκε. Και διάβασε το κομμάτι, από την αρχή της σελίδας 2, που μόλις είχε γράψει στη μηχανή. Εντάξει ήτανε. Εκτός από ένα και που το είχε χτυπήσει δυο φορές συνέχεια. Πάτησε ΧΧΧ διαγράφντας το ένα. Και προχώρησε.
Σκόπιμο θεωρώ να δώσω πρώτα,
εν συντομία αλλά και με πληρότητα, το
ιστορικό της “Υπόθεσης Χαρτί Τουα-
λέτας”, και μετά να προχωρήσω στην
ανάκριση λεπτομερώς.
Προχτές το πρωί, 14 Σεπτεμβρίου
στο σταθμό, ό,τι είχε φτάσει η αμαξο-
στοιχία ( πόστα ) των 11.05. Εργάτες
του σταθμού αρχίσανε να ξεφορτώνουν
τα διάφορα εμπορεύματα.
Μια στιγμή, ενώ μεταφέρανε τρία
ξύλινα κιβώτια που είχανε την ένδειξη
“Χαρτί Τουαλέτας”, το ένα κιβώτιο
γλιστράει από τα χέρια τού εργάτη
και πέφτοντας από ψηλά και με ορμή
στο τσιμέντο της πλατφόρμας, ανοίγει
σ’ ένα σημείο και ξεχύνονται εκατον-
τάδες προκηρύξεις εναντίον τού
Καθεστώτος.
Οι πράκτορες της Ειδικής Υπηρεσίας
που εκτελούσαν τη συνήθη παρακολούθηση
στο σταθμό και την περιοχή του, δεν
έχασαν καιρό. Αποτέλεσμα : τέσσερις
ύποπτοι συνελήφθησαν πάραυτα.
Ανοίχτηκαν και τα υπόλοιπα δύο κι-
βώτια και διαπιστώθηκε πως και τα τρία
δεν είχανε ούτε ένα ρολό χαρτί τουαλέτας
αλλά μονάχα προκηρύξεις – συνολι-
Άλλαξε σελίδα
- 3 –
κά 4310 – με το ίδιο εναντίον του
Καθεστώτος κείμενο.
Έκανε προσεχτικό κοντρόλ στο κομμάτι της έκθεσής του που είχε ως τώρα χτυπήσει.Τίποτα να διορθώσει ή να διαγράψει. Το α όμως έβγαινε όχι καθαρό. Και τον ενόχλησε, γιατί το α είναι από τα στοιχεία που συχνότατα εμφανίζονται. Το ήξερε αυτό από χρόνια, από τότε που ήτανε παιδί και με πάθος, αληθινή μανία, έλυνε τα κρυπτογραφικά στα λογής λογής έντυπα που καταβρόχθιζε. Πού να το υποψιαστεί την εποχή εκείνη πως ύστερ’ από χρόνια, σχεδόν αμέσως μόλις πήρε το πτυχίο της Νομικής, τα ζητούσε να προσληφθεί ανακριτής στην Ειδική Υπηεσία. Δόκιμος στην αρχή, σύμφωνα με τον κανονισμό, και σ’ ελάχιστο διάστημα, χάρη στην εξαιρετική ικανότητα και το ζήλο που έδειξε, μόνιμος. Εδώ όλο με κρυπτογραφικά είχε να κάνει και πολλά και διάφορα μυστήρια, στον αγώνα της Ειδικής Υπηρεσίας για την προάσπιση του Καθεστώτος. Δικαιοδοσία αποκλειστικά δική της.
Με το βουρτσάκι και με πολλή προσοχή καθάρισε το α και το Α, παρ’ όλο που το δεύτερο δεν έβγαινε θολωμένο.
Όταν τύχαινε νάχει γράψει μια ανακριτική έκθεση σχετικά σύντομη, συνήθιζεε να τη χτυπάει ο ίδιος στη μηχανή. Ήθελε να τελειοποιηθεί στο τυφλό σύστημα.
Οι τέσσερις ύποπτοι οδηγήθηκαν
αμέσως στην Ειδική Υπηρεσία και με
διαταγή του προϊσταμένου ανέλαβα
εγώ την ανάκριση.
Αναλυτικά, η ανάκριση και το
αποτέλεσμα που επέτυχα έχουν ως
εξής : οι ύποπτοι ομολογήσανε την
ενοχή τους και
Έριξε μια ματιά. Εντάξει με το α. Ολοκάθαρο.
Πήγε να συνεχίσει αλλά δεν προχώρησε. Τον έπιασε αυτός ο απίθανος πόνος στο στομάχι. Σα να ήτανε ένα δάχτυλο και να τιν πιέζει δυνατά. Τον είχε τις τελευταίες μέρες, από την περασμένη Τετάρτη.
Πρώτη φορά στα τριανταπέντε του χρόνιαπου είχε ενοχλήσεις στο στομάχι. Έλεγε πάντα πως έχει στομάχι σιδερένιο και καμάρωνε. Τώρα του παρουσιάστηκε ο πόνος, που δεν τον άφηνε ήσυχο, από την Τετάρτη, ούτε μία μέρα. Δευτερόλεπτα η παρουσία του, έπειτα εξαφανιζότανε. Τι θα μπορούσε νάναι; Νευρικό. Κατά την ιδέα του, το πιθανότερο ήτανε κάτι από κείνα που λένε «νευρικής φύσεως». Στο γραφείο είχανε συνέχεια φόρτο εργασίας, όλο ανακρίσεις, η μία πάνω στην άλλη. Ειδικότερα τον τελευταίο καιρό, είχανε πήξει – και πότε δεν είχανε; Αφ’ ενός, οι ανακρίσεις που τον κάνανε να φεύγει από την Ειδική Υπηρεσία αργά τη νύχτα, ή και το πρωί ύστερα από ολονυχτία πάνω στον ανακρινόμενο, να φεύγει λιώμα στην κούραση, μόνο και μόνο να πάει ν’ αλλάξει, να πλυθεί και να επιστρέψει στο γραφείο. Αφ’ ετέρου, οι αναρίθμητοι καφέδες και τ’ απανωτά τσιγάρα.
Η γυναίκα του το πήρε πολύ στα σοβαρά. Του έβαλε τις φωνές, ν απάει να κοιταχτεί αμέσως, να μην παραμελεί την υγεία του, και άλλα πολλά. Θα πήγαινε βέβαια, φτάνει να είχε χρόνο και διάθεση. Προπαντός διάθεση.
Αντώνης Σαμαράκης
«Το λάθος»
Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο,εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου