Τη νύχτα την πέρασε άγρυπνος. Αλλά πώς να κλείσει μάτι μετά την είδηση που του είχε δώσει ο προϊστάμενος, όταν τον ξαναπήγανε στο γραφείο του περασμένες 10; «Αύριο το πρωί θα σας μεταφέρουν στην πρωτεύουσα. Εντολή του Κεντρικού. Ο συνένοχός σας έχει ήδη αναχωρήσει, συνοδεία βέβαια, για το Κεντρικό. Τα στοιχεία που προέκυψαν από την ανάκριση που του κάναμε είναι τέτοια που θεωρήθηκε αναγκαία η άμεση μεταφορά του στο Κεντρικό. Εγώ, δεν έχω άλλη ανάμιξη στην “Υπόθεση Καφέ Σπορ”. Το Κεντρικό ανέλαβε να ρυθμίσει τα περαιτέρω».
Όχι, αυτήν την είδηση δεν την περίμενε! Από τη στιγμή που έμαθε πως τον προορίζουν για το Κεντρικό, μπήκε σε συναγερμό. Ένα ένστικτο πήρε φωτιά μέσα του: να μην τους αφήσει να τον πάνε στο Κεντρικό! Εκεί, θα ήτανε το αδιέξοδο. Οπωσδήποτε, αυτή η μετακίνηση δεν προμηνούσε τίποτα καλό. Τι να είχε μεσολαβήσει; Γιατί δεν τον ανέκριναν εδώ κατ’ αντιπαράσταση με τον άλλον; Προσπάθησε ν’ ανιχνεύσει στο σκοτάδι που βρισκότανε, σκέφτηκε όλες τις ενδεχόμενες περιπτώσεις. Είχε άραγε αποκαλύψει ο άλλος και οι αποκαλύψεις που έκανε ήτανε ή τις θεωρούσανε τόσο σημαντικές που το Κεντρικό τον ζήτησε κατεπειγόντως; Δεν αποκλείεται. Η Ειδική Υπηρεσία δε συνηθίζει να κάνει τις ανακρίσεις της με το γάντι. Όχι βέβαια! Ούτε κι αυτόν τον ησύχαζε ο τρόπος που ως τώρα τον είχανε ανακρίνει. Αντίθετα, αυτή η πολλή ευγένεια τον είχε βάλει σε υποψία, πως του ετοίμαζαν ένα χτύπημα δυνατό, ντιρέκτ. Ίσως όμως να μην είχανε χρησιμοποιήσει στην ανάκριση τού άλλου την ίδια μέθοδο. Ίσως να τον είχανε υποβάλει σε ανάκριση εξουθενωτική και τελικά να έσπασε. Ή μήπως δεν τον είχανε υποτάξει τον άλλον, μόνο βρήκανε στις τσέπες του στοιχεία ενοχοποιητικά; Ενοχοποιητικά και για τους δύο; Πού να ξέρει! Αν ο άλλος είχε πάνω του έγγραφα ή σημειώματα, τέτοια που να είναι ολοφάνερη η ενοχή του ή η ενοχή τους; Αν είχε προδοθεί από μια σύμπτωση, μια λεπτομέρεια, και δεν μπορούσε να ξεγλιστρήσει; Αν ο άλλος ήτανε – ακόμα και τούτο το ενδεχόμενο ήρθε και του καρφώθηκε και τον βασάνισε, – ναι, αν ο άλλος έπαιζε διπλό παιχνίδι, αν στην πραγματικότητα δούλευε για την Ειδική Υπηρεσία και είχε αναμιχθεί στην οργάνωση κατ’ εντολήν της Ειδικής Υπηρεσίας; Προσπάθησε να τη διώξει την υποψία, αδύνατον! Είχε γαντζωθεί μέσα του και δεν τον άφηνε και ήτανε ένας εφιάλτης αλλιώτικος. Αν ήτανε άνθρωπος της Ειδικής Υπηρεσίας, πράκτωρ…
Είπε ν’ ανοίξει το παράθυρο, ήθελε να δει πόσο είχε προχωρήσει η νύχτα, θα μπορούσε ίσως να μαντέψει τι ώρα είναι. «Καλόν είναι να έχετε υπόψη πως το παράθυρο δεν ανοίγει…» του είχανε δώσει την πληροφορία-απειλή όταν πρωτοπήγανε στο δωμάτιο. Όχι, δεν έπρεπε να τους δώσει λαβή να υποψιαστούν το ελάχιστο. Και σε πρώτη ευκαιρία, να κάνει ένα πήδημα – το πήδημα. Το ταξίδι στην πρωτεύουσα, δεν μπορεί, θα του πρόσφερε τη δυνατότητα να ξεφύγει.
Την ώρα που άκουσε τον προϊστάμενο να του λέει πως θα τον μεταφέρουν το πρωί, παρά λίγο να προδοθεί. Προσποιήθηκε όμως τον αδιάφορο, όχι τον αδιάφορο, τον ενοχλημένο με το τραινάρισμα που θα είχε τώρα η περιπέτειά του. Και σα να μην είχε ακούσει τη διαμαρτυρία του, ο προϊστάμενος έσκυψε και μίλησε στη συσκευή εσωτερικής επικοινωνίας. Ειδοποίησε τους δύο πράκτορες που θα ήτανε συνοδεία του. Πρώτα έναν που τον ονόμασε «μάνατζερ», και ύστερα έναν άλλον που είπανε για μια «Υπόθεση Χαρτί Τουαλέτας» και τελικά ο προϊστάμενος τον κάλεσε στο γραφείο του για την «Υπόθεση Καφέ Σπορ».
Θα έπαιζε θέατρο, κατά τη διαδρομή θα υποκρινότανε πως είναι σαν αρνάκι ήσυχος ήσυχος, ως τη στιγμή που θα έκανε την απόπειρα. Το λιγότερο που είχε να περιμένει στο Κεντρικό, ήτανε ο θάνατος. Αλλά πώς και πότε θα έφτανε στο θάνατο; Θα είχε πρώτα να διασχίσει μια ολόκληρη σειρά ανακρίσεις, ένα σύμπλεγμα ανακρίσεις με την ειδική μέθοδο-σπεσιαλιτέ που είχε πληροφορίες πως εφαρμόζει το Κεντρικό.
Η αλήθεια είναι πως δεν την έβγαλε τη νύχτα άγρυπνος. Τον κέρδισε για λίγο ο ύπνος. Στην πολυθρόνα ήτανε και ήρθε και τον βρήκε ένας ύπνος ανεπαίσθητος, στοργικός, και σαν παιδιού ήρεμος. Το κατάλαβε όταν ξύπνησε, μια πόρτα κάπου έκλεισε με δύναμη και του έκοψε και ύπνο και όνειρο. Αλλά με την πόρτα που χτύπησε και σα να ήτανε πιστολιά, σκόνη έγινε και το παραμικρό δεν άφησε ίχνος αυτό το όνειρο μέσα στο όνειρο.
Αντώνης Σαμαράκης
«Το λάθος»
Όλα τα αποσπάσματα από το ίδιο βιβλίο, εδώ
Έχεις δημιουργήσει ένα όμορφο μπουκέτο με λογοτεχνικά άνθη. Μπράβο σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήdoctor