Μπορεί και να κάνω λάθος





        Αρχίσαμε να μιλάμε για τις εποχές που αλλάζουν, για τους λαούς που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Μέσα μου, βέβαια, δεν το πολυπιστεύω αυτό με τους λαούς. Δεν έτυχε να το συζητήσουμε μεταξύ μας, δεν ξέρω τι πιστεύεις εσύ. Εγώ πάντως το θεωρώ βολικό ιδεολόγημα. Οι λαοί, όλοι οι λαοί του κόσμου, εάν τους δοθεί η δυνατότητα, θα γίνουν και κατακτητικοί και καταπιεστικοί, γιατί ο άνθρωπος, ανεξαρτήτως θρησκεύματος ή κουλτούρας, είναι όργανο της τυφλής ανάγκης του να επιβληθεί και να επικρατήσει. Τα ανθρωπιστικά αισθήματα έπονται. Πρώτα θα κυριαρχήσει ο άλλος πάνω σου κι έπειτα θα ασχοληθεί με τους τρόπους μέσω των οποίων θα μπορούσε να εμπεδώσει την κυριαρχία του. Και αυτό, όχι βέβαια επειδή σέβεται την οντότητά σου αλλά επειδή προαιώνια πείρα τον έχει διδάξει ότι τότε μόνο θα μπορέσει να σε καταστήσει υπηρέτη του, όταν θα σ’ έχει διαποτίσει με τα ιδεώδη που υποβαστάζουν τη δική του οντότητα. Μπορεί όμως και να κάνω λάθος, μη δώσεις βάση. Φοιτητής, είχα δημοσιεύσει ένα άρθρο που άλλοι από τους καθηγητές μου είχαν χαρακτηρίσει τολμηρό, άλλοι επικίνδυνο, με τις απόψεις αυτές έλεγαν, αθωώνω τα εγκλήματα, εξομοιώνω τους λαούς. Ήμουν νέος τότε κι είχα ενοχληθεί, επειδή με παρεξήγησαν, ποιοι; Οι Βρετανοί! Αργότερα κατάλαβα ότι δεν αρκεί να πιστεύεις κάτι, θα πρέπει αυτό που πιστεύεις , αν θες να έχεις ήσυχο το κεφάλι σου, να είναι σύμφωνο με τις ιδεοληψίες των δυνατών της εποχής σου.


2 σχόλια:

  1. Ο εύκολος δρόμος είναι αυτός του μίσους, του χωρισμού του κόσμου σε καλούς και κακούς (εντελώς συμπτωματικά εμείς είμαστε πάντα οι καλοί), και της εμμονής σε δόγματα και ιδεολογίες.

    Ο δρόμος της μελέτης, της γνώσης, της ενσυναίσθησης, της ψηλάφισης του "άλλου", είναι δύσβατος και κακοτράχαλος.

    Και λοιπόν;

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. doctor
    >...εντελώς συμπτωματικά εμείς είμαστε πάντα οι καλοί...

    Δεν ξέρω αν αυτό είναι μόνο δικό μας πρόβλημα, ή το ίδιο συμβαίνει και στις άλλες χώρες.
    Το πρόβλημα πρέπει να είναι γενικό και να οφείλεται στην ένταξη όλων μας σε κάποια ομάδα (έθνος, θρησκευτική ομάδα, ποδοσφαιρική ομάδα κ.α.), στην οποία ομάδα, κάθε διαφωνία σε καθιστά μαύρο πρόβατο.
    Είναι λογικό λοιπόν κάποιος να μη θέλει να απομονωθεί και να ακολουθεί την ομάδα, αφού και πιο εύκολο είναι και καθόλου κουραστικό, γιατί η διαφωνία προϋποθέτει μελέτη, σκέψη και τόλμη.

    Αλλά όποιος κάνει αυτό το βήμα, νοιώθει απελευθερωμένος. Κι αυτό είναι μια μεγάλη απόλαυση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή