Δαιμονικές καταστάσεις

Θανάσης Βαλτινός

«Ορθοκωστά»

Βγήκαν τα τμήματα προς το Άστρος. Κάποια εξερεύνηση, κάτι τέτοιο. Μου λέει ο Λύρας, θα πας μαζί. Η μόνη φορά που έδρασα εκτός γραφείου. Μου λέει, θα ακολουθήσεις το Τάγμα. Αποστολή μου ήταν να πάρω τον Παρασκευά Ντενέζο. Ο Παρασκευάς ήταν δικηγόρος, ήταν στον ΕΛΑΣ, τον είχαν βάλει υπεύθυνο της ΕΤΑ. Επιμελητεία του Αντάρτη. Ήταν κουνιάδος του Τράμπαλη, νομίζω. Τράμπαλης παγοποιείο μακαρονοποιείο. Στην Τρίπολη. Είχαν κάποια συγγένεια τέτοια εν πάση περιπτώσει. Εξ αγχιστείας. Και έπρεπε να τον απαγκιστρώσουμε από εκεί, από την οργάνωση. Μου λέει ο Λύρας, θα πας κάτω, θα παραλάβεις τον Ντενέζο. Είναι ειδοποιημένος. Θα ερθεί μαζί σου. Και εγώ έπρεπε να τον μεταφέρω στην Τρίπολη εν ασφαλεία. Ήταν ένας τρόπος αυτός, στήθηκε για να μην έχει αντίποινα. Να μη φανεί ότι ακολούθησε οικιοθελώς. Πήγαμε στο Καστρί, περάσαμε από το Καστρί. Οι ορδές των Ταγμάτων άρπαζαν ό,τι έβρισκαν. Το Καστρί καμένο βεβαίως. Πήγαμε στον Άγιο Πέτρο τα ίδια. Κατεβήκαμε στον Αγιάννη, από εκεί στο Μεσόγειο Άστρος. Και όλοι αυτοί να μπαίνουν στα σπίτια, να πλιατσικολογούν. Σαν να βρίσκονταν σε ξένο έδαφος. Σε ξένη χώρα. Μια κατάσταση που δεν την είχα φανταστεί. Γυρίσαμε διανυκτερεύσαμε στου Κουλουρά το Χάνι. Για λόγους ασφαλείας. Την άλλη μέρα ανεβήκαμε στον Αγιάννη πάλι. Ήταν εκεί ο Παρασκευάς με την αδερφή του. Ήρθαν σε μένα. Τους πήρα. Με δική της απόφαση μας ακολούθησε και η Βούλα Παπαγιάννη. Γυναίκα του Κώστα Βασιλόπουλου. Ο Κώστας ήταν συνάδελφός μου, δάσκαλος και αυτός. Αλλά ήταν μπλεγμένος στο ΕΑΜ. Μας ακολούθησε η Βούλα για να αντισταθμίσει κατά κάποιο τρόπο την αναγκαστική συμμετοχή του άντρα της στο ΕΑΜ. Οικεία βουλήσει. Συναντηθήκαμε στο σπίτι του αδερφού της. Του Αστέρη Παπαγιάννη. Ήταν και η Άντα εκεί. Είχε γίνει καλοκαίρι αυτή η εξόρμηση. Είχαν ανεβεί από το Μεσόγειο. Παραθέριζαν. Ήρθε η Βούλα μαζί μας. Ήμαστουν γνωστοί, ήμαστουν γειτόνοι, ήταν συναδέλφου γυναίκα. Την έβαλα στο αυτοκίνητο να καθίσει μπροστά. Το αυτοκίνητο το οδηγούσε ο Μιχάλης Γαλαξύδης. Κι αυτός είχε ένα πάθος εναντίον της. Πήγαμε στην Τρίπολη. Πήρε ο Λύρας τον Ντενέζο τον πήγε στον Τράμπαλη. Η Βούλα έμεινε αρχικά κάπου αλλού. Είχε έρθει μαζί και ένας ακόμα Αστρινός, ένας Κοντάκος. Σε λίγες μέρες φώναξαν και τη Βούλα κοντά τους, εγκαταστάθηκε και η Βούλα στου Τράμπαλη. Πήγαινε ο Μιχάλης ο Γαλαξύδης, την έπιανε, την τράβαγε στην Αστυνομία. Την έπιανε να την κλείσει μέσα, στη φυλακή. Ότι τάχα ο άντρας της ήταν στο ΕΑΜ. Με ειδοποιούσαν εμένα. Σηκωνόμουν τον έβρισκα, τσακωνόμουν με δαύτον. Του έλεγα, τι κατάσταση είναι αυτή. Τη γυναίκα την έφερα εγώ από το Άστρος, σε μένα ήρθε. Στην προστασία τη δική μου. Και ήρθε να εξασφαλίσει τον άντρα της, να δικαιολογήσει την αναγκαστική συμμετοχή του στο ΕΑΜ. Την έβγαζα από την Αστυνομία, έδινε εντολή ο Λύρας, την άφηναν. Έπειτα την ξανάπιανε εκείνος. Απειλούσε να την παραδώσει στους Γερμανούς. Έμενε στου Τράμπαλη η Βούλα, εγώ στο ξενοδοχείο Γρίτση. Με φώναξε ένα μεσημέρι στην περίφραξη, μας χώριζε ο ακάλυπτος χώρος. Μου λέει, τι θα κάνω, πού θα πάει αυτό. Ήταν αναστατωμένη. Με το δίκιο της. Της λέω, δεν υπάρχει κίνδυνος. Εφόσον είναι ο Λύρας θα το τακτοποιώ κάθε φορά το ζήτημα. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτό το πάθος, αυτή η επιμονή του. Και τότε μου το είπε η ίδια. Ερωτικά απωθημένα. Την ήθελε. Πριν παντρευτεί ακόμα. Και εκείνη δεν του έδωσε ποτέ σημασία. Ήσαν αυτές οι δαιμονικές καταστάσεις που κυριαρχούσαν συχνά. Θέλω να τονίσω με τι είχε να παλέψει κανείς. Αλλά αυτό δεν πρέπει να λέγεται. Η Βούλα ήταν και συμπατριώτισσα και γυναίκα συναδέλφου. Συχωρεμένη.

Θανάσης Βαλτινός

«Ορθοκωστά»

σελ. 224-226